Γυναικοκτονία ξημέρωσε και αφού δεν ξέρουμε πώς να μάθουμε στα αγόρια μας, τα σπλάχνα μας, τα καλά μας τα παιδιά, που δε δίνουν δικαιώματα και που κάνουν πάντα το σωστό, δίνουμε συμβουλές στα κορίτσια μας. Γιατί δε μπορείς να εκπαιδεύσεις τη γάτα να μην κυνηγάει, άρα θα εκπαιδεύσεις το ποντίκι, να την “κάνει”. Πόσους είδαμε να γράφουν συγκινητά δοδημένες συμβουλές για το πότε πρέπει να φεύγει μια γυναίκα από μια σχέση που δείχνει σημάδια κακοποίησης. Τι κάθεστε μωρέ χαζές με τους μελλοντικούς θύτες σας; 

Ναι, το mansplaining δεν λείπει από την υπόθεση της Καρολάιν. Αλλά θα μου πεις, εδώ δεν λείπουν όσοι καταφέρνουν να υπερπηδήσουν τα καταφανή και σπεύδουν να δικαιολογήσουν μια δολοφονία στον βωμό του “το να σε απειλεί ότι θα πάρει το παιδί και θα φύγει είναι απάνθρωπο”. Mansplaining, από άντρες σε γυναίκες, που σαν φωτεισμένα αρσενικά, που δεν ταυτίζονται με τους θύτες, πατρονάρουν θηλυκότητες συμβολεύοντάς τες για τα επόμενα βήματά τους, τα dos, τα dont’s, τις αποδεκτές και τις μη αποδεκτές συμπεριφορές. 

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μια κατάσταση από την οποία φεύγει κανείς εύκολα. Αλλά κυρίως είναι μια κατάσταση που δεν μπορείς να προβλέψεις. Τα spoilers είναι θολά, ασαφή και κυρίως ποτισμένα με την εξιδανίκευση των πρώτων στιγμών μιας σχέσης. Το θέμα είναι πως η “απόδραση” από μια κακοποιητική σχέση, η μεγάλη έξοδος από την ενδοοικογενειακή βία δεν κρύβεται σε ένα “φύγε”. Δεν είναι η λύση το να φτιάξει μια γυναίκα τη βαλίτσα της και να φύγει. 

Η Μαρία-Χριστίνα Σμυρναίου, ενδεχομένως, έκανε την πιο χρήσιμη τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα. Με μια ανάρτησή της στο Facebook, εξήγησε πως το να προτείνουμε σε μια γυναίκα που κακοποιείται να φύγει αμέσως, είναι επικίνδυνο. Όπως εξηγεί, η περίοδος που μια κακοποιημένη γυναίκα αποφασίζει να φύγει, είναι η πιο επικίνδυνη για τη σωματική της ακεραιότητα. 

Συγκεκριμένα, έγραψε: 

Ας επαναλάβουμε μερικά βασικά πράγματα.

Δεν προτρέπουμε μια γυναίκα που κακοποιειται να σηκωθεί να φύγει αμέσως ΤΩΡΑ.
ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.

Δεν της λέμε να φύγει, δεν της λέμε απλά να τον παρατήσει να πάρει τα παιδιά και να την κανει, δεν κάνουμε τίποτε παρεμβατικό.

Γιατί αυτό;

Επειδή η περίοδος που το θύμα απειλεί ότι θα φύγει, φεύγει ακόμη και αφότου φύγει είναι η πιο επικίνδυνη περίοδος της σωματικής της ακεραιότητας και της ζωής της.

Ο θύτης αντιλαμβάνεται ότι πλέον χάνει τον έλεγχο και τότε είναι που σημειώνονται οι περισσότερες γυναικοκτονιες.

Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί μια γυναίκα να αποδράσει, μπορεί να πάρει ΜΗΝΕΣ για να ετοιμαστεί και άλλους τόσους να διεκπεραιωθει με ασφάλεια.

Το κάθε πλάνο απόδρασης (exit plan) φτιάχνεται σε συνεργασία της γυναίκας με μια σύμβουλο κακοποίησης και είναι εξατομικευμενο.

Για την δημιουργία του λαμβανονται υπόψιν πράγματα όπως η απόσταση σε μέτρα που έχει ένας πάγκος από ένα τραπέζι, ώστε να προετοιμάσει η γυναίκα τα βήματα της και να αποφύγει την πχ πιθανότητα να της κοπανησει το κεφάλι στην άκρη του τραπεζιού.

Γίνεται προετοιμασία της φυγής με εκπαίδευση και προετοιμασία εγγράφων, χρημάτων, τσάντα έκτακτης ανάγκης, κόπιες από κλειδιά – πράγματα δηλαδή απαραίτητα που μπορεί να πάρει μήνες σε μια γυναίκα να βρει ευκαιρία να τα ετοιμάσει.

Δεν είναι απλό και εύκολο το “σήκω φύγε”
Αυτά τώρα, τα υπόλοιπα τα αναφέρω στο σεμινάριο μου και θα τα επαναλαμβάνω μέχρι να μην χρειάζεται.

*ένα τσεκ σήμερα στις φίλες μας τις πρώην  κακοποιημένες, δεν είναι όλες καλα.