Έχει κανείς υπομονή τα απογεύματα της Δευτέρας; Πολύ αμφιβάλλω. Κι όμως, χθες τη χρειάστηκα. Εμφανίζεται η μάνα μου από το πουθενά, με ένα βλέμμα ύποπτο και μια -κατά τα άλλα- απλή ερώτηση: “Έχεις δοκιμάσει να ακουμπήσεις ένα κέρμα στο σημείο που έκανες το εμβόλιο;”. “Όχι”, της λέω, “γιατί να το κάνω αυτό;”. Μου εξηγεί πως σε μια εκπομπή στην τηλεόραση, ο παρουσιαστής είχε εμφανιστεί με ένα ψαλίδι μαγνητισμένο στο μπράτσο στο οποίο είχε κάνει το εμβόλιο για τον Covid-19, ενώ ένας ένας οι τηλεθεατές του τηλεφωνούσαν για να δηλώσουν πως τους συνέβαινε ακριβώς το ίδιο. 

Μη σας τα πολυλογώ, επιστρατεύοντας όσο υπομονή μου είχε αφήσει η Δευτερίλα, της είπα να μου φέρει ένα κέρμα να το δοκιμάσουμε, σχεδόν παραιτημένη από κάθε αξίωση από τη ζωή να βγάλει νόημα. Το κέρμα 20 λεπτών, ούτε το άλλο των 50, κόλλησαν στο χέρι μου, το οποίο μετά έτριβα με αντισηπτικό σαν μανιακή. Οι απαντήσεις της στο ποιος ήταν ο παρουσιαστής που μετέδωσε αυτό το από τη -σουρεάλ- ζωή βγαλμένο ρεπορτάζ, δεν με κάλυψαν. 

Μετά άρχισα να βλέπω σχετικά ποστ στο Facebook, μαζί με βίντεο από την εκπομπή. Ο παρουσιαστής της εκπομπής, ΣΕ ΣΟΚ, είχε ένα ψαλίδι κολλημένο στο μπράτσο του. Ζητούσε απαντήσεις. Τα caption στα post έγραφαν “σοκ! είμαστε 3 μέρες κολλημένοι στο ψυγείο”. Η ελληνική τηλεόραση μας γύρισε σε εποχές που παρακολουθούσαμε ανθρώπους να προσπαθούν να λυγίσουν ένα κουτάλι, αλά Γιούρι Γκέλερ. 

Η μάνα μου στο διπλανό δωμάτιο, διχασμένη: από τη μια χαιρόταν που το παιδί της δεν κινδύνευε να καταλήξε μαγνητάκι συνδετήρων, από την άλλη κάπως ξενέρωσε που δεν μπορούσε να πάρει το Αρτ έχοντας κάτι να πει. Εγώ με τον Χάρη (μας έχει λείψει το Μπράητ Σάηντ) στο τσατ. “Ρε συ, δοκίμασε με τα χάλκινα νομίσματα. Αυτά κολλάνε”, μου γράφει. “Περίμενε”, του λέω, και ανοίγω το πορτοφόλι να βρω κανά πεντάλεπτο. “Τζίφος, ούτε αυτό κόλλησε”, του απαντάω με το πεντάλεπτο πεσμένο στο έδαφος, μετά από τσουλίθρα στο μπράτσο μου. Ο Χάρης μου στέλνει λυπημένο emoji. Ούτε σήμερα διάσημοι.