Αν ντε και καλά πρέπει να βρούμε μια έννοια που να εφάπτεται με τον τέλειο τρόπο στη βιβλική φράση «πανταχού παρών», τον έρωτα θα πούμε. Τι άλλο; Και επειδή η καταγραφή της ζωής είναι κομμάτι του DNA του Provocateur, μια στήλη για τον έρωτα και τα όσα περικλείει δεν μπορούσε να λείπει για πολύ ακόμα. Στη στήλη ΛΩΒ θα φιλοξενηθούν ιστορίες αγάπης, θαρραλέοι αφηγητές τους, άνθρωποι που τώρα τον ανακαλύπτουν, αλλά και άλλοι που τον ανακάλυψαν χρόνια πριν και τώρα μαγεύονται από τη σοφία που τους έδωσε.
Σε μια κλισέ διάσταση, μπορεί το χρώμα του έρωτα να είναι το κόκκινο, αλλά όσοι τον ξεψάχνισαν σχολαστικά και με όλη τους την καρδιά, είδαν τις κίτρινες εκλάμψεις του. Το κίτρινο είναι το χρώμα του μίσους και αλήθεια, μπορεί να σκεφτεί κανείς μια μεγάλη καψούρα χωρίς αυτά τα μικρά twists απόλυτης αποστροφής στο ονειρεμένο κατά τα άλλα σενάριο;
Στο πρώτο μας θέμα, να σου συστήσουμε τη Σούπερ Κική και τον Γιάννη Κατινάκη. Βασικά, τι λέμε; Ίσως εκείνοι θα έπρεπε να συστήσουν εμάς. Βλέπεις, τα «Πιγκάλ Με Άποψη» είναι το πιο επιτυχημένο ελληνικό podcast αυτή τη στιγμή. Τους συναντάμε στα Εξάρχεια, με βασική απορία το πώς είναι να μιλάνε δυο άνθρωποι τόσο άνετα για τα γκομενικά τους, ανάμεσα σε διάφορα άλλα ζητήματα για τα οποία μας έχουν δώσει γνώσεις, από την τρανς ορατότητα μέχρι τις εκφάνσεις του OCD, που κάποιοι ντρεπόμαστε ακόμα να συζητήσουμε. Οι Κική και ο Γιάννης όχι απλώς δεν ντρέπονται, αλλά είναι μη απολογητικά ο εαυτός τους με τον πιο κουλ τρόπο.
Η πρόταση για τα «Πιγκάλ με Άποψη» έγινε αρχικά μόνο στην Κική. «Με παίρνει τηλέφωνο ο Σταύρος Θεοδωράκης, αφού είδε τη συνέντευξή μου στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, και μου λέει ‘έχω εταιρεία με podcast, έλα’. Εγώ όμως ήθελα συμπαρουσιαστή». Κάπως έτσι, αφού η Κική έχει την τάση, όπως λέει, να βολεύει και τους φίλους της στις δουλειές της, μετά από σκέψη, κατέληξε στον Γιάννη, λόγω της χημείας μου έχουν. «Αν δεν ήταν ο Γιάννης, δεν θα ακουγόταν η εκπομπή», λέει. Στο μεταξύ, κανείς από τους δυο δεν πίστεψε στο project από την αρχή. Δεν ήξεραν τι ήταν τα podcast. «Τα υποτιμούσαμε», λέει η Κική, ενώ ο Γιάννης παραδέχεται πως πείστηκε γιατί σκέφτηκε πως όλο αυτό θα είναι «λεφτά και χαβαλές με την Κική». Απλώς ΟΚ δηλαδή. Μετά ήρθε η πρωτιά και πήραν το ζήτημα πιο θερμά. Τόσο θερμά που πλέον τους σταματάνε στο δρόμο για συγχαρητήρια, όχι μόνο για την παρουσία τους στα social, αλλά και για τα podcast τους.
“Θέματα που βγαίνουν από τον πόνο μας”
Μέσα στα θέματα που έχουν καταπιαστεί, είναι ζητήματα όπως οι καλές σχέσεις με πρώην, τα dating apps, οι άβολες στιγμές σε ερωτικές συνθήκες. Δεν ήταν από την αρχή στόχος τους να ασχοληθούν με τα γκομενικά, αλλά η Κική κατάλαβε πως στο τέλος της μέρας, όλα εκεί οδηγούν: στον έρωτα. Ο Γιάννης λέει πως τα θέματα αυτά «βγαίνουν από τον πόνο μας». Γενικώς, οι δυο τους σε πολλά ζητήματα είναι πολύ διαφορετικοί, ενώ σε άλλα παντελώς ταυτόσημοι. Ένας από τους τομείς στους οποίους διαφέρουν είναι και τα ερωτικά. Για την Κική, ο έρωτας είναι το άλφα και το ωμέγα, μια ενέργεια που τροφοδοτεί τις μηχανές σχεδόν όλης της της ζωής. «Είμαι τέρμα εγκεφαλική και πολύ συναισθηματική. Τον έρωτα τον ζω, με απασχολεί και ελέγχει όλη μου τη ζωή. Έχοντας κάποιον στη ζωή μου, είμαι καλά και σε άλλους τομείς της με έναν τρόπο. Κάνω τα πράγματα με άλλη όρεξη. Ξέρω ότι είναι λάθος, βέβαια, το να είμαι ας πούμε σκατά και όταν μου στέλνει ο άλλος μήνυμα να αλλάζει η ψυχολογία μου, αλλά όσο και αν προσπαθώ, έτσι λειτουργώ», λέει.
Ο Γιάννης από την άλλη, είναι από τις περιπτώσεις του «ερωτεύομαι τα πάντα», τη δουλειά του, την επαφή του με τον κόσμο, τους φίλους του. Δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο οι ερωτικές σχέσεις στη ζωή του και θεωρεί το σεξ μια ακόμα φυσική ανάγκη. Θεωρεί ότι το έχουμε κάνει πολύ περίπλοκο το σεξ, χωρίς να χρειάζεται. «Το σεξ είναι φυσική ανάγκη, όπως η αναπνοή, το φαγητό και η τουαλέτα. Το έχουμε βάλει πολύ σε κουτάκια. Είναι σαν να μου λες ‘φάε, αλλά φάε τόσες φορές τη μέρα, μόνο σε ένα καλό εστιατόριο με τρία αστέρια Μισελέν’. Είναι φαΐ! Είναι σεξ! Στο τέλος της μέρας, για να γίνει σεξ χρειάζεται μόνο συναίνεση και τίποτα άλλο», λέει.
Η Κική είναι μια χειμαρρώδης influencer, μιλάει χωρίς να κομπλάρει και είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως αυτή η κοινωνία ακόμα δεν συγχωρεί και πολλά στις γυναίκες που μιλάνε ανοιχτά για τις σχέσεις τους, το σεξ τους και τα ερωτικά τους. «Για εμένα είναι πανεύκολο», αναφέρει. «Κοιμάμαι ήσυχη. ΟΚ, ξέρω ότι χάνω στο φλερτ και ότι δεν θα με πλησιάσει ο άλλος εύκολα. Επειδή είμαι πολύ ειλικρινής, κάποιοι με θεωρούν «τρελή» ή «φρικιό»,. Δεν με νοιάζει. Ανοίγω όλα μου τα χαρτιά. Όσες φορές έχει χρειαστεί να καταπιεστώ και να μην πω αυτό που θέλω, ήταν και η χειρότερη στιγμή μου. Στο προφίλ μου κρίνομαι για αυτά που λέω, γιατί έχω και ένα προφίλ που ο άλλος νιώθει πως εύκολα μπορεί να κρίνει». Η ίδια έχει δεχτεί κριτική για πράγματα που έχει πει στα podcast της, πολλές φορές, απλώς έχει βρει το μαγικό μυστικό για να μην την ενδιαφέρει.
Ο Γιάννης από την άλλη, είναι η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ φωνή που μιλάει τόσο ανοιχτά σε podcast στην Ελλάδα. «Κανείς άλλος δεν μιλάει», λέει. «Όλοι μένουν στο ‘είμαστε gay και ζητάμε ορατότητα και διεκδικούμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας’. Εννοείται, τα έχω πει κι εγώ, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, αλλά πάμε λίγο παρακάτω». Θεωρεί πως ίσως η χαμηλή του αυτοεκτίμηση φταίει που δεν νιώθει πως φέρνει κάποιο ακραία σημαντικό έργο εις πέρας, αλλά δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει στον εαυτό του πως με έναν τρόπο κάνει ακτιβισμό. «Το ότι μιλάω για τα προβλήματα που όλοι έχουν τα γκομενικά τους, είναι ακτιβισμός κατά κάποιον τρόπο, γιατί είμαι και εγώ ένας από τους άλλους. Ενσωματώνομαι. Το να φωνάζω ‘είμαι ξεχωριστός’ είναι σημαντικό, το έχω κάνει και εγώ, αλλά το να συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι ένα με το σύνολο είναι πιο ακτιβιστικό. Αυτό που κάνω είναι να λέω πως είμαι σαν εσένα, έχω τα ίδια προβλήματα με εσένα, έχω τις ίδιες σκέψεις με εσένα, τις ίδιες ανησυχίες. Για αυτό νομίζω δεν παίρνω και αρνητικά σχόλια. Όταν καμία φορά δέχομαι αρνητικό σχόλιο σοκάρομαι, γιατί δεν το έχω συνηθίσει. Καλά, τα σχόλια τύπου «όξω πούστη» δεν τα θεωρώ καν σχόλια. Είναι μηνύσιμα και αυτούς που γράφουν με τόση ομοφοβία, τόσο μίσος και ρατσισμό δεν τους θεωρώ καν ανθρώπους. Απλώς δεν ακολούθησαν την εξέλιξη».
“Όντας γκέι είσαι πάντα εξωγήινος, κάτι διαφορετικό, ενώ δεν είσαι διαφορετικός ουσιαστικά.”
Το γεγονός ότι μένει νηφάλιος απέναντι στις εκφράσεις της ομοφοβίας, δεν σημαίνει ότι δεν τον αφορούν. Μάλλον το αντίθετο. Ο Γιάννης θεωρεί πως η Ελλάδα έχει πολλά βήματα να κάνει, και αυτό τον θυμώνει. «Θυμώνω με την κοινωνία, που αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σαν ουτοπία δεν θεωρείται το αυτονόητο. Όταν γίνεται δυσλειτουργική η ζωή μου, από την αουγκανιά του άλλου, θυμώνω, πώς να μη θυμώσω; Όταν για να βγω μια βόλτα που εσένα σου φαίνεται το πιο απλό πράγμα του κόσμου και εγώ πρέπει να σκεφτώ δέκα πράγματα παραπάνω, θυμώνω. Η σκληρή αλήθεια είναι πως αν κάποιος δεν έχει ζήσει τη ζωή ενός ανοιχτά γκέι ατόμου, που από παιδιά βιώνουμε ένα περιθώριο, δεν μπορεί να καταλάβει. Τι να κάνουμε; Όντας γκέι είσαι πάντα εξωγήινος, κάτι διαφορετικό, ενώ δεν είσαι διαφορετικός ουσιαστικά.»
Μιλώντας για ομοφοβία, εξηγεί πως την έχει ζήσει στο πετσί του, αλλά παρόλα αυτά βρήκε το θάρρος να περπατήσει σε αυτόν τον κόσμο μιλώντας ανοιχτά. «Εγώ δεν μπαίνω στο τρένο. Παλιά έπαιρνα το τρένο κάθε μέρα, βαμμένος πήγαινα σε show γιατί δεν είχα λεφτά να πάρω ταξί, έχω μπει με κόκκινο μαλλί, αλλά και με τη φυσική μου εμφάνιση. Μου έχουν βαρέσει τζάμι, μας έχουν βρίσει, μας έχουν κυνηγήσει. Δυστυχώς, κάποιος που δεν είναι ανοιχτά γκέι δεν μπορεί να το καταλάβει. Άτομα σαν εμένα και τον Θέμη, δεν περνάνε καλά. Απλά ή θα κλαις όλη μέρα ή θα ζήσεις. Και επιλέγουμε να ζούμε! Και έχουμε και πολύ ωραίες στιγμές».
“Δεν μου αρέσουν τα μυστικά και δεν έχω κανένα μυστικό. Ιδανικά, θα ήθελα να σπρώξω τον κόσμο να μην έχει ούτε εκείνος”
Η Κική έχει μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη που έχει δώσει με τα ναρκωτικά, δίνοντας θάρρος σε πολλά πλάσματα εκεί έξω. «Για αυτόν τον λόγο μίλησα άλλωστε», αναφέρει. Το γεγονός ότι η ζωή της είναι διάφανη, όχι μόνο δεν την ενοχλεί, αλλά της αρέσει κιόλας. «Πάντα μιλούσα για τη ζωή μου, για το παρελθόν μου, για να ξέρει ο άλλος που έρχεται. Δεν μου αρέσουν τα μυστικά και δεν έχω κανένα μυστικό. Ιδανικά, θα ήθελα να σπρώξω τον κόσμο να μην έχει ούτε εκείνος», λέει. Την ίδια ανοιχτή στάση κρατάει και στα podcast, στα οποία συχνά αποκαλύπτει ακόμα και ονόματα. Δεν την ενδιαφέρει το ποιος θα ενοχληθεί ή μάλλον είναι τόσο άνετη στην ηχογράφηση, που ξεχνάει εντελώς ότι όντως κάποιος εκεί έξω θα ακούσει όσα είπε.
«Το ίντερνετ είναι η φυλακή μας»
Στο inbox τους και οι δυο δέχονται συχνά προσωπικές ιστορίες των ακολούθων τους με γκομενικά προβλήματα βγαλμένα από τη ζωή. Και οι δυο φαίνεται να θεωρούν πως το ίντερνετ ήρθε να καταστρέψει τα ερωτικά μας. «Το ίντερνετ είναι η φυλακή μας», λέει η Κική. «Ο κόσμος επίσης κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του. Όσο πιο εκφραστικοί γινόμαστε, τόσο οι άλλοι μας θεωρούν τρελούς. Να τώρα εγώ θέλω να στείλω μια τούρτα σε κάποιον, που είναι στον στρατό, και ξέρω ότι θα με θεωρήσει τρελή. Το ίντερνετ και η καραντίνα έχουν κάνει μεγάλη ζημιά». Και ο Γιάννης συμφωνεί. «Το ίντερνετ μας έχει συνηθίσει σε μια απρόσωπη επικοινωνία. Σκέψου πως πλέον εκφράζουμε το συναίσθημά μας με ένα ιμότζι», τονίζει. «Είμαστε και πιο συντηρητικοί. Ακόμα και σε σχέση με τα 90s. Έχουμε ενοχοποιήσει το σεξ και το σώμα μας. Όταν δεν αισθάνεσαι άνετα με το σώμα σου, όταν δεν είσαι άνετος με τα φετίχ και τη σεξουαλικότητά σου, σε ροκανίζει ο ψευτοσυντηρητισμός και η ψευτοηθική. Αν σου αρέσει ας πούμε το BDSM και δεν το παραδέχεσαι ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό, δεν μπορείς να κάνεις μια υγιή ερωτική σχέση».
Τα θέματά τους λένε πως τα ετοιμάζουν στο ασανσέρ. Ίσως για αυτό να είναι το πιο φρέσκο ηχητικό υλικό που μπορείς να ακούσεις εκεί έξω. Το αγαπημένο τους podcast είναι «το 20λεπτο». Σε αυτό ξεσπάθωσαν τόσο για ζητήματα όπως η θρησκείες ή ο κορωνοϊός, που όπως λένε, κόπηκε. Μόνο 20 λεπτά κρατήθηκαν, για να μην «μπουν φυλακή». Όσα λένε είναι τόσο πηγαία, τόσο άφιλτρα, που σε κάνουν από το να γελάς μόνος σου μέχρι να ταυτίζεσαι νιώθοντας λιγότερο μόνος. Το να ακούς πως εκεί έξω, υπάρχουν κι άλλα πλάσματα που γκοστάρονται, που ζουν άβολες στιγμές σε φάσεις που δεν γίνεται δεκτή η αβολούρα, δίνει ελπίδα, διάολε. Πως με έναν τρόπο, τέλοσπάντων, το να κάνεις εμετό από το μεθύσι στο αυτοκίνητο του τύπου που σε ενδιαφέρει δεν θα φέρει το τέλος του κόσμο. Απλώς το τέλος μιας σχέσης στα σκαριά που στην τελική δεν θα οδηγούσε και πουθενά. Στο τέλος της μέρας, όπως η Κική και ο Γιάννης έχουν το ο ένας τον άλλο και το podcast τους για να ξορκίσουν τη ντροπή, τη χιλόπιτα ή την αγαμία, έχεις και εσύ τους κολλητούς σου να γκρινιάξεις για κανά πεντάλεπτο πριν βρεις το επόμενο, λίγο πιο φαν ενδιαφέρον στην παρακάτω γωνία.
