Τώρα αλήθεια, ποιος ο λόγος να ανεβάζει κανείς τις φωτογραφίες του αν δεν υπάρχουν τα likes; Δηλαδή, πείτε μου εσείς που μπορεί να ξέρετε και καλύτερα, πώς αλλιώς “μετράει” η επιδραστικότητα ενός καλλιτέχνη, δημιουργού περιερχομένου, ινφλουένσερ, Instagrammer; Τι θα απογίνουν οι Καρντάσιανς ανά την υφήλιο; Πώς θα γράφονται τίτλοι “η φωτό της τάδε με μπικίνι που συγκέντρωσε 1 εκ likes σε μία ώρα“; Που θα βρίσκει ο Ατζούν παίκτες για τα Survivor αν δεν μετράνε τα likes; Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα;
Τι λέει αυτή η ανακοίνωση του Instagram και του Facebook (καλησπέρα Μαρκ, με το bitcoin τι νέα, προχωράει η μπίζνα; ): “Σήμερα, ανακοινώνουμε ότι όλοι στο Instagram και το Facebook θα έχουν τώρα την επιλογή να κρύψουν τα likes από το κοινό τους, ώστε να μπορούν να αποφασίσουν τι λειτουργεί για αυτούς.
Αυτό που ακούσαμε από ανθρώπους και ειδικούς ήταν ότι το να μην βλέπουμε τους αριθμούς των likes ήταν ευεργετικό για μερικούς και ενοχλητικό για τους άλλους, ειδικά επειδή οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την μονάδα μέτρησης για να πάρουν μια αίσθηση για το τι είναι μοντέρνο ή δημοφιλές, οπότε σας δίνουμε την επιλογή.
Ψάχνουμε για περισσότερους τρόπους για να δώσουμε στους ανθρώπους τον έλεγχο της εμπειρίας τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ανακοινώσαμε νέα εργαλεία που επιτρέπουν στους χρήστες να φιλτράρουν προσβλητικό περιεχόμενο από τα DMs τους και δώσαμε στους χρήστες τρόπους να ελέγχουν αυτό που βλέπουν και να μοιράζονται στις Ενημερώσεις του Facebook – όπως η γραμμή φίλτρων ροής, η τροφοδοσία αγαπημένων και επιλέξτε ποιος μπορεί να σχολιάσει. Θα έχετε επίσης την επιλογή να αποκρύψετε τις μετρήσεις “Μου αρέσει” στις δικές σας δημοσιεύσεις, ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να δουν πόσα “μου αρέσει” λαμβάνουν οι δημοσιεύσεις σας. Με αυτόν τον τρόπο, αν θέλετε, μπορείτε να εστιάσετε στις φωτογραφίες και τα βίντεο που κοινοποιούνται, αντί για το πόσες δημοσιεύσεις “Μου αρέσει”.
Πέρα από την πλάκα, είναι τρομερά αγχωτικό να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τις likeable ινσταγκραμικές ζωές των άλλων. Μόνο πίεση νιώθουν εκατομμύρια παιδιά για την επόμενη φωτογραφία που θα ανεβάσουν και πόσο αρεστή θα γίνει στα σόσιαλ. Η κατάρα των likes έχει αλλάξει τον τρόπο που ζούμε, που καταναλώνουμε, που απολαμβάνουμε τις εμπειρίες στη ζωή μας. Αγοράζουμε τα ρούχα που φοράνε ινφλουένσερζ που πληρώνονται για διαφήμιση και κυνηγάμε το τέλειο ηλιοβασίλεμα στα νησιά για να πάρουμε likes και να δείξουμε τι ζωάρα κάνουμε. Ουρλιάζουν οι θεωρητικοί της φιλοσοφίας ότι το μεγαλύτερο αγαθό είναι η ανωνυμία, η ιδιωτικότητα και το να μην κάνεις θόρυβο χωρίς λόγο. Επίσης, από τις πιο δημοφιλείς ατάκες της δεκαετίας είναι η εξής: Αν δεν πληρώνεις για ένα προϊόν τότε είσαι εσύ το προϊόν.
Θέλεις εσύ να είσαι εμπόρευμα; Αυτή η οικονομία της προσοχής είναι ανεξέλεγκτη. Πόσα data μπορείς να καταναλώσεις και να μην νιώθεις πανικό; Πλέον παίρνουμε την ντοπαμίνη από τα likes. Σκέψου λίγο πόσο συμμετέχεις στη λούπα ανατροφοδότησης κοινωνικής επικύρωσης. Είμαστε βυθισμένοι σε έναν διαδικτυακό κόσμο δομημένο για να δώσει προτεραιότητα όχι στην αλήθεια, ή σε αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, αλλά ό, τι είναι πιο συναρπαστικό, που συχνά σημαίνει ότι κάθε ποστάρισμα μας κάνει πιο θυμωμένους. Πλέον, μιλάμε για την οικονομία της απόσπασης της προσοχής.
Το Netflix μας προσκαλεί να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο επιλέγοντας μια ταινία από όσο πραγματικά την παρακολουθούμε και το YouTube παρέχει μια άπειρη αλληλουχία βίντεο που χανόμαστε στο σύμπαν του. Ο πραγματικός πόλεμος περιστρέφεται γύρω από τη διακοπή της εστίασης και της συγκέντρωσης των καταναλωτών, ακόμη και για λίγα δευτερόλεπτα. Αναπόσπαστο μέρος αυτής της οικονομίας είναι η μέτρηση, καθώς τα ψηφιακά μέσα μας επιτρέπουν να ποσοτικοποιήσουμε την προσοχή μέσω κλικ, “Μου αρέσει!”. Γιατί λες να θέλει να τα βγάλει το Facebook και το Instagram; Για σκέψου λίγο παραπάνω.
