Με το που πατήσεις το play, σε πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Μονολογείς διάφορες λέξεις αν και με καμία από αυτές δεν μπορείς να εκφράσεις αυτό το οποίο πραγματικά νιώθεις παρακολουθώντας το βίντεο. Η Nadine Abdel-Taif, όμως, ένα κορίτσι από τη Λωρίδα της Γάζας, βρήκε αυτές τις λέξεις που εκφράζουν το σύνολο του λαού της, τα παιδιά που βρίσκονται δίπλα της και την ακούν να μιλάει στην κάμερα.
Το βίντεο αυτό έγινε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα viral. Η 10χρονη, που κλαίει και προσπαθεί να μεταφέρει τις σκέψεις τις ανάμεσα σε συντρίμμια μετά από ισραηλινό βομβαρδισμό, συγκίνησε τους πάντες, εκτός φυσικά από τα άτομα που ευθύνονται για αυτές τις εικόνες καταστροφής.
Μίλησε με δάκρυα στα μάτια για την κατάσταση που επικρατεί και που βιώνει η ίδια και ο λαός της, τονίζοντας πως είναι απλά ένα παιδί το οποίο δεν γνωρίζει πώς πρέπει να ενεργήσει. Το ερώτημα που θέτει ξανά και ξανά είναι ένα: «γιατί;». Το όνειρό της, όπως λέει, είναι να ζήσει σαν φυσιολογικός άνθρωπος, κάτι που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο.
«Κάθε μέρα, κάθε νύχτα ή το απόγευμα, ακούμε τους πυραύλους. Τα πρωινά, ακούμε τα κλάματα και τις κραυγές των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, προσπαθώ να κοιμηθώ, αλλά δεν μπορώ λόγω των πυραύλων και των κλαμάτων των παιδιών», λέει και κάνει γνωστό ότι προσπαθεί να διατηρεί την ψυχραιμία της αλλά φοβάται για τον μικρότερο αδερφό της. «Εάν πάθει κάτι εκείνος, δεν θα είμαι ο εαυτός μου πια».
Η καθημερινότητά της δεν αξίζει σε κανένα παιδί. Η καθημερινότητά της δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο. Η Nadine δεν μπορεί να παίξει όπως έκανε πριν αφού κάθε φορά που βγαίνει στο δρόμο, βλέπει νεκρούς. «Νιώθω απαίσια για τους ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους. Θέλω, απλά, να κάνω κάτι, αλλά δεν μπορώ, είμαι μόλις 10». Τι θέλει να κάνει όταν μεγαλώσει; Να γίνει γιατρός. «Ονειρεύομαι να γίνω γιατρός. Και ονειρεύομαι να βοηθάω τους ανθρώπους. Αλλά, πώς μπορεί να γίνει αυτό; Είμαι μόνο ένα παιδί. Δεν έχω δικαίωμα στη μάθηση πια. Άρα, τι περιμένετε από εμένα; Απλώς κλαίω κάθε μέρα».
