Δεν είναι ότι έχει περάσει ένας χρόνος και από την πρώτη καραντίνα και από το τη μικρού μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου, “Όταν κοιμάσαι, ο κόσμος αδειάζει”. Δεν είναι ότι η πρόσφατη συναυλία του Παύλου Παυλίδη στη Θεσσαλονίκη κάπως χάιδεψε την πληγή του ότι δεν θυμόμαστε πια την τελευταία συναυλία στην οποία ιδρώσαμε και αφήσαμε την ψυχούλα μας για να την τραγουδήσει κάποιος άλλος. Είναι ότι αυτές οι δυο ιδέες ενώνονται με έναν τρόπο που μοιάζει ιδανικός, αφού τα δυο νέα κομμάτια του Παύλου Παυλίδη θα παρουσιαστούν σε ένα visual poem του Βασίλη Κεκάτου, και έτσι απλά, μια Παρασκευή, από εκείνες που ζουν στο διάκενο ανάμεσα στο lockdown και την κανονικότητα, πήραμε το ευχάριστο νέο που αξίζαμε. Γιατί το αξίζαμε.
Στο teaser βλέπουμε μια παρέα αγοριών να τρέχει μανιασμένα, ακριβώς όπως θέλουμε και εμείς να τρέξουμε τόσο καιρό μετά από ένα τεράστιο lockdown, και να κυνηγούν τον ήλιο. Ή τουλάχιστον φαίνεται σαν να κυνηγούν τον ήλιο, χαρίζοντάς μας μια μελωδία που θυμίζει Παυλίδη περισσότερο από ποτέ. Ή μπορεί και να υπερβάλλουμε γιατί θέλαμε εδώ και καιρό κάτι να μας θυμίσει Παυλίδη περισσότερο από κάθε άλλη φορά και από ό,τι φαίνεται επιτέλους το παίρνουμε.
Αυτό που ήδη ξέρουμε είναι δυο φράσεις-τίτλοι, «Άνοιξη/Μάτι του Κυκλώνα» και αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που κρατάμε μέχρι τις 21 Μαΐου που επιτέλους θα δούμε δυο από τους πιο αγαπημένους μας Έλληνες καλλιτέχνες να συναντώνται. Τουλάχιστον επίσημα μιας και δεν έχουμε ξεχάσει πως ο Παυλίδης έδινε τον ρυθμό στο «Όταν κοιμάσαι, ο κόσμος αδειάζει».
*Όσο γράφεται αυτό το κείμενο, η συντάκτρια ξεφυλλίζει ημερολόγια μετά από καιρό (κανονικά χάρτινα, όχι αυτό του υπολογιστή) για να δει πόσες μέρες μένουν μέχρι τις 21 Μαΐου. Η συντάκτρια δεν ξέρει μαθηματικά, αλλά δεν της φαίνεται και τόσο μακριά η ημερομηνία. Λένε πως η υπομονή είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές. Ας είναι αυτή η συνεργασία η αφορμή για να τη διδαχθεί.
