Δευτέρα επτά και κάτι το πρωί είσαι σίγουρος πως εσύ και το τσιγάρο έχετε χωρίσει. Τελειώσατε! Σιγά τη σκλαβιά, σιγά την αηδία, μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό. Ή μάλλον μπορείς να ζήσεις καλύτερα χωρίς αυτό.
Δευτέρα τρεις και μισή το μεσημέρι. Κλαις, σε εμβρυακή στάση, ουρλιάζοντας πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τσιγάρο. Όλα αυτά, με ένα φρεσκοαγορασμένο πακέτο στο χέρι, από το οποίο λείπουν δυο τσιγάρα ήδη.
Ναι, το να κόψεις το τσιγάρο είναι δύσκολο. Και αυτό φαίνεται να το ξέρει πολύ καλά ο κύριος Ιμπραΐμ Γιουτσέλ από την Κιουτάχεια της Τουρκίας, ο οποίος αφού έχασε τον πατέρα του από καρκίνο του πνεύμονα (τώρα θα θυμίζαμε πως το τσιγάρο ευθύνεται για 9 στους 10 καρκίνους του πνεύμονα, αλλά δεν είμαστε τέτοιοι) αποφάσισε πως πρέπει να ξεμπερδεύει με τον διάολο: το τσιγάρο μετά από 20 χρόνια εθισμού.
Όχι δεν κατέφυγε σε ηλεκτρονικό τσιγάρο, ούτε πήρε τσίχλες ή αυτοκόλλητα νικοτίνης. Όχι, δεν κατέφυγε ούτε στη μέθοδο της ισχυρής θέλησης που λέει και ο φίλος μας ο Άλεν Καρ στο βιβλίο του. Ο Ιμπραΐμ αποφάσισε να κλειδώσει το κεφάλι του μέσα σε ένα κλουβί φτιαγμένο από σύρμα 39 μέτρων! Φοράει το κράνους του κάθε πρωί πριν πάει στη δουλειά και αφήνει το κλειδί στη γυναίκα του. Στο μεταξύ, η γλυκούλα η σύζυγος τον στηρίζει, αν και ΟΚ, ντρέπεται να κυκλοφορήσει δίπλα του.
Τα κενά του κράνους του του δίνουν τη δυνατότητα να φάει κρακεράκια ή να πιεί νερό αλλά το να καπνίσει είναι αδύνατον. Κάπως έτσι, προς το παρόν, το κόλπο φαίνεται να πιάνει.
Οριακά το σκεφτόμαστε. Μετά αλλάζουμε γνώμη.
