Ας παραδεχτούμε ότι τα δημόσια σχολεία της Αθήνας δεν φημίζονται για την αισθητική και την αρχιτεκτονική τους. Βασικά τα μόνο σχολικά κτίρια που συνήθως μας αρέσουν είναι στα νησιά, κυρίως επειδή τα βλέπουμε το καλοκαίρι.
Γιατί συνήθως έχουν προβλήματα είτε με τη θέρμανση, είτε με την καθαριότητα, είτε με τους ξεφτισμένους γκρι τοίχους που θυμίζουν τοίχους παλιών νοσοκομείων ή φυλακών. Τα θρανία είναι σπασμένα, ο εξοπλισμός της χημείας και της φυσικής χρονολογείται από την εποχή του Τσερνόμπιλ και τα γυμναστήρια έχουν τόση υγρασία που η μυρωδιά τους σου προκαλεί αηδία.
Έχουμε όλοι κάνει μάθημα σε ασυντήρητα κτίρια, φυσικά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μαθητές σε κοντέινερ ή σε προκάτ αίθουσες, και ας μην μιλήσουμε καλύτερα για τα σχολικά κτίρια με ανοιχτές ακόμα πληγές από σεισμούς.
Ευτυχώς, οι μαθητές της Γ’ Λυκείου του 57ου ΓΕΛ Αθηνών πήραν τα πινέλα τους στη διάρκεια των πασχαλινών διακοπών τους και απέδειξαν στην Πολιτεία ότι υπάρχει τρόπος και λύσεις να μεταμορφωθεί ένα βαρετό σχολείο σε κάτι πιο ποπ. Μακάρι αυτή η εικαστική παρέμβαση να γίνει viral και παράδειγμα προς μίμηση. Οι μαθητές του ΓΕΛ Αμπελοκήπων προτείνουν 14 βιβλία που πρέπει να διαβάσουν όλοι.
Βλέποντας αυτή την «τοιχογραφία» νιώθεις μια συλλογική υπερηφάνεια για τους 17άρηδες αυτούς, και για την καλλιτεχνική τους πρωτοβουλία αλλά και για τα υπέροχα κλασικά λογοτεχνικά αριστουργήματα που επέλεξαν να ζωγραφίσουν. Τα παιδιά -ειδικά εξαιτίας της καραντίνας- θέλουν να εκφραστούν και να επέμβουν στον χώρο που περνούν άπειρες ώρες καθημερινά.
Στα διαλείμματα, την ώρα που οι μαθητές προαυλίζονται τους φαντάζομαι να βγάζουν selfies και να μοιράζονται υπερήφανα το δικό τους έργο. Μέσω μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με την τέχνη με τρόπο βιωματικό.
Κάτι αντίστοιχο, είχε συμβεί και στο το 1ο Δημοτικό Σχολείο Πεύκης, η “βιβλιοθήκη” στην είσοδο του σχολείου, με έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, αντιπροσωπευτικά της παιδικής λογοτεχνίας είναι εξίσου εντυπωσιακή.
