Θα περάσει και αυτό. Δεύτερο σερί Πάσχα που το τραπέζι μας δεν θα γεμίσει με τους αγαπημένους μας συγγενείς, φίλους και γραφικούς τύπους που έτυχε να περάσουν από τη γειτονιά και τους πιέσαμε να τους βάλουμε λίγο αρνί, λίγο κατσίκι (κοκορέτσι δεν δίνουμε ποτέ, είναι για τους λίγους και καλούς). «Είμαι καλά, ευχαριστώ», λένε αυτοί αλλά δεν μας νοιάζει και τους βάζουμε ένα πιάτο μπροστά τους που θυμίζει τον Όλυμπο. Αλλά υπάρχουν πολλά άτομα που θα μας λείψουν εκτός από αυτούς που είναι ήδη φαγωμένοι και πέρασαν απλά να πουν ένα γεια.
Οι άνθρωποι, ειδικά τις ημέρες του Πάσχα, χωρίζονται σε κατηγορίες και η αυλή μας γεμίζει με πολλές προσωπικότητες, ο καθένας με τις δικές τους ιδιαιτερότητες και χαρακτηριστικά. Γιατί αν δεν συνυπάρξουμε με όλους αυτούς μαζί την Κυριακή παρέα με φαγητό, κρασί και ζέστη, πότε θα το κάνουμε; Ακολουθούν οι 5 χαρακτήρες που δεν θα είναι φέτος μαζί μας και που δεν περιμέναμε ποτέ να μας λείψουν, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους. Κουράγιο, θα το γιορτάσουμε του χρόνου διπλά. Ίσως τότε δεν θα θες να τους δεις και πάλι μπροστά σου.
Ο χορευταράς και χορευταρού
Ο χορευταράς και η χορευταρού, χορεύουν. Γεννήθηκαν για την Κυριακή του Πάσχα. Περιμένουν πώς και πώς αυτή τη μέρα ενώ το προηγούμενο βράδυ συνήθως δεν κοιμούνται από την ανυπομονησία. Έρχονται στο τραπέζι γύρω στις 11 το πρωί κρατώντας ένα πλαστικό πιάτο με βραστά αυγά και αλατοπίπερο. Δεν τους νοιάζει το φαγητό, μόνο η μουσική. Στην αρχή κάθονται σε μία καρέκλα για να σπάσει ο πάγος. Ο πάγος σπάει μετά από ένα λεπτό όταν στο ραδιόφωνο μπαίνει το πρώτο χορευτικό έπος. Δεν κάθονται στην καρέκλα μέχρι να δύσει ο ήλιος. Το μόνο που ακούς από αυτούς είναι «Α» και «Ω».
Ο ποδοσφαιριστής
«Παραλίγο να παίξω στον Ολυμπιακό αλλά δεν με άφησαν οι γονείς μου. Ήταν αλλιώς τα πράγματα τότε. Μου είχαν κάνει και πρόταση. Ο πατέρας μου είπε να ασχοληθώ με το σχολείο και τα γράμματα, να σπουδάσω. Μήτσο, δεν γυρνάει καλά η σούβλα καλά, για κοίτα τη λίγο. Που λέτε, παιδιά, παραλίγο να παίξω στον Παναθηναϊκό αλλά δεν με άφησαν οι γονείς μου…». Δεν κάνεις ποτέ το λάθος να διορθώσεις αυτούς τους τύπους. Μπέρδεψαν τον Ολυμπιακό με τον Παναθηναϊκό; Δεν μιλάς, δεν παίρνεις ανάσα. Μόνο ακούς και κουνάς το κεφάλι.
Ο ”κόκκινος”
Ο ‘’κόκκινος’’ είναι ο τύπος που πίνει, συνήθως, κόκκινο κρασί από τις 6 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Κάπου εκεί αρχίζει τα ουίσκι. Το χρώμα του είναι κόκκινο -προφανώς- και συνήθως φοράει ένα πουκάμισο εκρού με λευκό φανελάκι. Στερεοτυπικό; Ναι. Είναι μια πραγματικότητα; Είναι. Ο ‘’κόκκινος’’ δεν μιλάει πολύ, αλλά μουγκρίζει. Δεν τρώει μία και καλή αλλά τσιμπάει λίγο τυράκι, ψωμί και γενικότερα μεζεδάκια.
Ο ξενέρωτος
Σε κάθε τραπέζι είναι πάντα ένας ξενέρωτος που του φταίνε όλα. Δεν χορεύει, δεν τρώει, δεν πίνει. Λάθος, πίνει νερό ή χυμό. Τους κοιτάζει όλους με ύφος και κάθε τρεις και λίγο ξεφυσά. Δεν του αρέσει το Πάσχα, δεν μας αρέσουν αυτοί οι τύποι. Ας βρούμε επιτέλους μια μέση λύση.
Η θεία και ο θείος
Δεν αναφερόμαστε στον κλασικό ‘’θείο’’ που έχουμε στο μυαλό μας. Αυτός εμφανίζεται συνήθως στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια και κάθεται με τη νεολαία, το Πάσχα είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Η θεία και ο θείος είναι οι ήρωες του μεγάλου τραπεζιού και αυτό γιατί κάνουν τα πάντα με ένα χαμόγελο. Ψήνουν, σερβίρουν, χορεύουν, πίνουν και αστειεύονται. Δεν έχουν κολλήματα και δεν νευριάζουν εύκολα. Ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον χορευταρά και την χορευταρού. Γεννήθηκαν για την Κυριακή του Πάσχα.
