Ο Νίκος Ζαχαριάδης έξω από την πόρτα του γραφείου του -όταν ήταν διευθυντής του περιοδικού Big Fish– είχε γράψει με ανεξίτηλο μαρκαδόρο “αν δεν αντέχεις το αστείο μου, καλύτερα να μην μπεις στο γραφείο μου”. Το χιούμορ του ήταν σαρδόνιο, καυστικό και σίγουρα ανεξίτηλο. Δεν είχε προσωπικά με κανέναν. Δεν ήταν εγωιστικά εμμονικός με πρόσωπα. Ήταν απλά υπερβολικά ευφυής και ήξερε ότι το χιούμορ είναι το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου για να τον συμπαθήσει ή να τον αντιπαθήσει κανείς.
Χθες, ξαφνικά και προκαλώντας ανείπωτο πόνο, άφησε την τελευταία του πνοή. Έπαθε ανακοπή. Άφησε τεράστια κληρονομιά στον μονάκριβο γιο του, τον Ντέιβιντ, το πνευματικό του κεφάλαιο και τις ιστορίες που θα του διηγηθεί η μητέρα του Ελίζα και οι αγαπημένοι φίλοι του πατέρα του. Υπήρξε σπουδαίος.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον θάνατο εξαιρετικά σημαντικό. Τιμούσαν τους νεκρούς τους. Στην αρχαία Αθήνα οι πολίτες είχαν ως υποχρέωση απέναντι στους γονείς τους, να τους φροντίζουν όσο ήταν στη ζωή και να αναλαμβάνουν τη φροντίδα της ταφής τους. Οι αρχαίοι Έλληνες περιποιούνταν το νεκρό σώμα, σε ένδειξη τιμής προς τον θανόντα. Το έπλεναν και το έντυναν με καθαρά λευκά ρούχα και το τοποθετούσαν σε ένα κρεβάτι ή τραπέζι του σπιτιού, με τα πόδια στραμμένα προς την έξοδο. Τα άτομα του στενού οικογενειακού του κύκλου το συντρόφευαν και το μοιρολογούσαν. Ακόμη και σήμερα οι Έλληνες τιμούν τους πεθαμένους.
Ο κάθε άνθρωπος πεθαίνει όταν τον ξεχνούν οι άλλοι. Τα ταφικά τους έθιμα αποβλέπουν στη διατήρηση ζωντανής της μνήμης εκείνων που έφυγαν από τη ζωή. Όλοι μάθαμε στην Ιλιάδα για το άγραφο δίκαιο σχετικά με την περισυλλογή των νεκρών και την ταφή τους, καθώς και για την απόδοση των νεκρών πολεμιστών στους δικούς τους ανθρώπους. Κι όλοι είδαμε τι συνέβη όταν ο Αχιλλέας διέπραξε ύβρι τον Αχιλλέα σέρνοντας τον νεκρό Έκτορα γύρω από τα τείχη της Τροίας με το άρμα του, πανηγυρίζοντας υβριστικά τη νίκη του.
Μια τέτοια ύβρι διέπραξε με ανάρτηση της -που ακόμη κι αν την αφαίρεσε δεν σημαίνει ότι αλλάζει κάτι- η Ραχήλ Μακρή πανηγυρίζοντας για το θάνατο του 55χρόνου πατέρα και δημοσιογράφου Νίκου Ζαχαριάδη. «Σήμερα γιορτάζει όλη η γη. Δημ..κάφρος που με έβριζε μας άδειασε τη γωνιά». Θλίψη και ετεροντροπή για την κατρακύλα του δημόσιου λόγου μιας Ελληνίδας πολιτικού. Αυτό μόνο.