Ένας άντρας που θέλει να επιστρέψει στον σκύλο του κολλά σε μια χρονική λούπα και ξαναζεί έναν μοιραίο καβγά με έναν αστυνομικό. Σε σενάριο Τρέιβον Φρι που συν-σκηνοθετεί με τον Μάρτιν Ντέσμοντ Ρόου.
Τι μας λέει αυτή η μικρού μήκους ταινία για τους μαύρους Αμερικανούς και τη ζωή τους στην Αμερική; Ποτέ δεν είναι σε θέση να νιώθουν ευτυχισμένοι 100% – πρέπει πάντα να βιώνουν υπαρξιακή αγωνία και να μάχονται να επιβιώσουν. Μια βίαιη αστυνομική συνάντηση τον αναγκάζει τον ράπερ και ηθοποιό Joey Bada$$ να ξαναζήσει την ίδια τραγική μέρα ξανά και ξανά.
Ο Κάρτερ προσπαθεί να γυρίσει σπίτι στο σκύλο του έπειτα από ένα one night stand , και σε κάθε όνειρο, ο στόχος να γυρίσει σπίτι γίνεται όλο και πιο δύσκολος και πιο θανατηφόρος. Μόλις ο Κάρτερ φύγει από την πολυκατοικία του κοριτσιού με το οποίο πέρασε τη νύχτα, έρχεται αντιμέτωπος με έναν επιθετικό λευκό αστυνομικό (Andrew Howard) ο οποίος τον κατηγορεί ότι διακινεί ναρκωτικά και προσπαθεί να εκτελέσει παράνομη έρευνα στα υπάρχοντά του. Ξεκινά όταν το σταματά λευκός αστυνομικός με μια έρευνα που πήγε στραβά, και στη συνέχεια κλιμακώνεται σε φόνο από πυροβολισμό, μια επιδρομή και άλλες φρικτές τραγωδίες. Βασισμένες όλες σε πραγματικά γεγονότα. Με ονοματεπώνυμο που οδήγησαν το κίνημα Black Lives Matter στο δρόμο.
Για να αποφύγει έναν άλλο θάνατο που σχετίζεται με την αστυνομική βία, ο Κάρτερ ζητά από τον αστυνόμο Μερκ να τον πάει σπίτι, ελπίζοντας ότι αν μπορεί να συνδεθεί μαζί του σε πιο προσωπικό επίπεδο, δεν θα χρειαστεί να πεθάνει. Ο αστυνόμος Μερκ εκφωνεί μια ανησυχητική ομιλία λίγο πριν σκοτώσει τον Κάρτερ, για άλλη μια φορά, για τελευταία φορά– αυτή τη φορά πυροβολώντας τον στην πλάτη.
Αφού τον πυροβόλησε ο Μερκ λέει “Τα λέμε αύριο, μικρέ.” Καθώς η ταινία μικρού μήκους πλησιάζει στο τέλος της, ο Κάρτερ αποκαλύπτει ότι είχε αυτό το επαναλαμβανόμενο όνειρο 100 φορές. Ακριβώς πριν από το τέλος, μπορείτε να δείτε τα ονόματα όλων των μαύρων ανθρώπων που έχουν πεθάνει στα χέρια της αστυνομικής βίας.
Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι μαύροι – ανεξάρτητα από το πώς αλλάζουν τη συμπεριφορά τους – είναι ανίσχυροι να σταματήσουν την αστυνομία από το να τους σκοτώσει.
Την πρώτη φορά, ο Κάρτερ αντιστέκεται και τα πράγματα κλιμακώνονται γρήγορα. Ο αστυνομικός του κάνει ένα κεφαλοκλείδωμα και τον πνίγει. Ο Κάρτερ λαχανιάζει “Δεν μπορώ να αναπνεύσω”, τα τελευταία λόγια του Έρικ Γκάρνερ, του πραγματικού 43χρονου μαύρου που σκοτώθηκε όταν ένας αστυνομικός της NYPD του άσκησε υπερβολική βία. Όταν ο Κάρτερ επιλέγει να μην κατέβει κάτω, η αστυνομία κάνει επιδρομή στο διαμέρισμα, πυροβολώντας και σκοτώνοντας τον Κάρτερ επειδή κρατούσε ένα “μαχαίρι”. Κρατούσε ένα χτυπητήρι. Στη συνέχεια, μαθαίνουμε ότι η αστυνομία είχε λάθος διαμέρισμα – επαναλαμβάνοντας τη δολοφονία της Breonna Taylor, η οποία πυροβολήθηκε από την αστυνομία στο ίδιο της το σπίτι αφού εισέβαλαν στο διαμέρισμά της ως μέρος μιας έρευνας για διακίνηση ναρκωτικών. Μια άλλη φορά, ο Κάρτερ πυροβολήθηκε αφού η αστυνομία τον μπέρδεψε με τα δύο νεαρά μαύρα παιδιά που κυνηγούσαν. Και συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Ενα οδυνηρό και συγκινητικό σχόλιο για τις φυλετικές διακρίσεις και την αστυνομική βία. Δεν είναι περίεργο που είναι υποψήφια για Όσκαρ.
