Εντάξει, πολλά από αυτά που θα διαβάσετε είναι γνωστά. Έβλαψε η επανάληψη ποτέ κανέναν; Όχι, σίγουρα όχι. Μέσα από αυτή τη λίστα, οι περισσότεροι από εμάς θα γυρίσουμε πίσω στην εφηβεία μας και θα θυμηθούμε τι ακριβώς μας έκανε τους άντρες που είμαστε σήμερα. Καλά, δεν είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για πολλές από αυτές τις συνήθειες. Μερικές, μάλιστα, μάς ακολουθούν μέχρι και σήμερα, τώρα που πλησιάζουμε ή έχουμε περάσει τα 30. Τώρα πια είμαστε ώριμοι κύριοι, αρκετά σοφοί και με πολλές λευκές τρίχες (όσοι από εμάς έχουν ακόμα μαλλιά). Μήπως το παρακάναμε; Ναι.
Δεν είναι εύκολο να είσαι άντρας. Στη ζωή μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες και να αναλάβουμε πολλές ευθύνες. Θα έρθουν στιγμές που θα πρέπει να βάλουμε το πρώτο μας πλυντήριο ή να τηγανίσουμε το πρώτο μας αβγό χωρίς να έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας να μας λέει τι να κάνουμε. Μη γελάτε, είναι σοβαρό. Υπάρχει επίσης κάτι περίεργο με την συμπεριφορά μας που δεν έχει εξήγηση. Κάνουμε μερικές κινήσεις που εμείς τις θεωρούμε φυσιολογικές αλλά ίσως και να μην είναι. Ακολουθούν τα 10 πράγματα που κάνουμε οι άντρες και δεν βγάζουν κανένα νόημα.
Ρίχνουμε γροθιές στον αέρα. Είμαστε μόνοι τους. Στο δωμάτιο, στο σαλόνι ή στο δρόμο. Γιατί τα βάζουμε με έναν αόρατο εχθρό;
Κλοτσάμε πλαστικά μπουκάλια, πέτρες και πορτοκάλια στο δρόμο. Εντάξει, ίσως εδώ βγαίνει ο ποδοσφαιριστής που κρύβουμε μέσα μας αλλά δεν έκανε καριέρα γιατί είχε έναν τραυματισμό στο γόνατο.
Όταν ξυριστήκαμε για πρώτη φορά, αφήσαμε για λίγα λεπτά μουστάκι ή κάτι που έμοιαζε με μουστάκι και θύμιζε γνωστό δικτάτορα, χωρίς φυσικά να ασπαζόμαστε σε καμία περίπτωση τα πιστεύω του. Καμία λογική.
Μιλάμε συχνά για το στρατό. Γιατί το κάνουμε αυτό εφόσον οι περισσότεροι από εμάς θέλουν να ξεχάσουν αυτούς τους μήνες;
Χαϊδεύουμε την κοιλιά μας. Χωρίς κανένα λόγο.
Νομίζουμε ότι βρισκόμαστε λίγο πριν τον θάνατο ενώ έχουμε απλά λίγα δέκατα. ΟΚ, ναι, μπορούμε να γίνουμε γκρινιάρηδες.
Αγοράζουμε πολλά gadgets και μετά από δύο μέρες τα βαριόμαστε. Ελάτε τώρα, μην κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλό μας.
Χασμουριόμαστε δυνατά. Πολύ δυνατά.
Χαλάει κάτι στο σπίτι και επιμένουμε πως δεν χρειάζεται να καλέσουμε π.χ. έναν υδραυλικό και τα κάνουμε ακόμα χειρότερα. Δεν είμαστε όλοι μάστορες, τι να κάνουμε τώρα;
Όλοι έχουμε βγει στο κρύο χωρίς μπλούζα για να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι αντέχουμε. Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος γιατί το κάναμε αυτό;
