“Η βία φέρνει πόνο – και ο πόνος, φωνή. Φωνή που είναι δυνατή και καθαρή. Που δεν καλύπτεται και δεν ησυχάζει. Κάθε δράση φέρνει και αντίδραση” λέει η Lah Porella, η καλλιτέχνης και φοιτήτρια της Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων που έγραψε το κομμάτι “Φινάλε” ως αντίδραση απέναντι στο συμβάν αστυνομικής βίας στην πλατεία της Νέας Σμύρνης.
Ποια είναι η Lah Porella;
“Είμαι φοιτήτρια Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με τη ζωγραφική. Η μουσική ήταν πάντα κομμάτι μου. Μικρή όποτε έβρισκα ευκαιρία έγραφα και συνέθετα τραγουδάκια, τα οποία είτε τα παρουσίαζα στις σχολικές γιορτές, είτε τα κρατούσα για εμένα. Έχω πάρει μέρος σε διάφορα μικρά σχήματα, χωρίς όμως να έχουμε εμφανιστεί κάπου. Πέρσι, έγινα μέλος της γυναικείας χορωδίας «Chóres», όπου την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει αναλάβει η Μαρίνα Σάττι και τη διεύθυνση της χορωδίας η Ειρήνη Πατσέα. Συγχρόνως, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο, με τελευταία συμμετοχή στο Off–Off Athens Theatre Festival 2019 , με την ομάδα Impact. Τέλος, αγαπώ πολύ τη φωτογραφία και το video making/editing”.
Τι είναι το Φινάλε;
“Το φινάλε είναι έκρηξη, ξέσπασμα. Είναι ίσως και ανάγκη – ανάγκη για τέλος. Αφορμή του ήταν τα πρόσφατα γεγονότα που έγιναν στις 7 Μαρτίου, στη Νέα Σμύρνη“.
Μπορείτε να μου πείτε τι σημαίνει το “Πονάμε” για εσάς;
“
Βία που προσφέρεται απρόκλητα, χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ή αμφιβολίας. Βία που δεν έχει προτιμήσεις και δε κάνει διακρίσεις. Βία που δίνεται απλόχερα και δε συγχωρεί. Βία που ξεχνάει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και δεν έχει λογική – ούτε και συναίσθημα όμως έχει. Υπάρχει γιατί έτσι είναι – γιατί αυτό ζήτησαν. Και για εκείνους αυτό είναι αρκετό. Η δικαιολογία της εντολής καλύπτει κάθε κενό. Είναι απλή – ψυχρή, βία. Όμως η βία φέρνει πόνο – και ο πόνος, φωνή. Φωνή που είναι δυνατή και καθαρή. Που δεν καλύπτεται και δεν ησυχάζει. Κάθε δράση φέρνει και αντίδραση”
Πώς μπορεί μέσα στην καραντίνα να εκφραστεί ένας καλλιτέχνης;
“Καθένας βρίσκει δικό του τρόπο έκφρασης. Προσωπικά προσπαθώ μέσα από την οποιαδήποτε μορφή τέχνης να δημιουργώ ισορροπία. Να προσαρμόζομαι όσο το δυνατόν καλύτερα σε όποια κατάσταση προκύπτει. Αυτή την περίοδο ειδικά πιστεύω πως το πιο σημαντικό είναι να βρίσκεις τρόπους να ξεφεύγεις, να αποσπάσαι. Να γίνεται έτσι η νέα καθημερινότητα όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνη. Ένας τρόπος που πάντα με βοηθάει να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, είναι η αποτύπωση οποιασδήποτε σκέψης ή συναισθήματος σε χαρτί. Το να συνειδητοποιώ ότι αυτό που σκέφτομαι έχει μορφή και μπορεί να περιγραφεί με λέξεις, μου δίνει την αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι άυλο – ότι όλα έχουν υφή και είναι απτά. Επομένως, μπορώ να δώσω πιο εύκολα κάποια λύση”.
Το βιώσατε δια ζώσης ή μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το συμβάν της Νέας Σμύρνης;
“Όλο αυτό το διάστημα έγραφα το οτιδήποτε μπορεί να ένιωθα – για την απαγόρευση κυκλοφορίας, τον κατ’ οίκον περιορισμό, την έλλειψη ανθρώπινης επαφής, την αστυνομοκρατία, την παραπληροφόρηση, την εξουσία, την αδικία, το συμφέρον. Ένα απόγευμα – σαν όλα τ’ άλλα – που άνοιξα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί γνωστοί μου από Νέα Σμύρνη είχαν ανεβάσει ένα βίντεο που μόλις το είδα με έπιασε αηδία. Σε μια πλατεία, μέρα μεσημέρι, δέρνουν ένα νέο αγόρι με το πρόσχημα της διασποράς του ιού. Εκείνο προσπαθούσε να ξεφύγει με τον λόγο. Εκείνοι είχαν άλλους τρόπους, πιο άμεσους – πιο “αποτελεσματικούς”. Ωμή κακοποίηση.
Ένιωσα ανατριχίλα, φόβο, θυμό. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ ή κάποιος δικός μου άνθρωπος σε εκείνη τη θέση. Και όλα αυτά γιατί; Για εκδίκηση; Εγώ εκεί ξύπνησα τελείως. Από καιρό ήμουν προβληματισμένη – όμως εκείνη τη στιγμή ήταν σα να είχα δεχτεί χαστούκι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Η αυθόρμητη πορεία και η οργανωμένη που ακολούθησαν ήταν η απάντηση – η αντίδραση. Αισθανόμουν όμως ότι ήθελα και κάτι ακόμα. Γι’ αυτό λοιπόν, συγκέντρωσα το υλικό που ήδη είχα και το ένωσα με όσα μου προξένησαν εκείνο το γεγονός και ό,τι ακολούθησε. Το “Δε μπορώ να αναπνεύσω” συνάντησε το “Πονάω” και είναι η μετάφραση του κόσμου που αφήνουμε να ζούμε. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει”.
Πείτε μας μερικά λόγια και για το single Επιθυμία;
Η “Επιθυμία” γράφτηκε μετά την πρώτη καραντίνα και μάλιστα την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε από κοντά με τον Papazó (Βασίλη). Μιλάει για τον έρωτα, αλλά όχι απαραίτητα από την όμορφη πλευρά του. Ο έρωτας σαν συναίσθημα που ξεκινάει από μικρή ηλικία και καθώς ξετυλίγεται, γίνεται η αιτία για να δεις χαρακτηριστικά του εαυτού σου που πριν δεν είχες την ευκαιρία. Επηρεάζει τη ζωή σου σε βαθμό που δε μπορείς να ελέγξεις και έτσι μπορεί να μπερδέψεις την αξία σου, με την αξία εκείνου που έχεις απέναντί σου. Να αφήσεις το εγώ σου να σκεπαστεί από μια πυκνή ομίχλη, που θέλει πολύ χρόνο για να διαλυθεί. Ένα συναίσθημα που ενισχύει το ακραίο, το απρόβλεπτο και ίσως το σκοτεινό. Έχει παροδικότητα και όπως είχαν γράψει σε έναν τοίχο στην Πομπηία – “Η άγρια των ερώτων ορμή συχνά γίνεται αύρα ανάλαφρη”.
Τι είδους μουσική λες ότι κάνεις;
“Θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί alternative ή πειραματική, όμως θα ήθελα να μην υπάρχει κάποιο πλαίσιο. Αισθάνομαι πως περιορίζει και θέτει όριο, στοιχεία που δεν χαρακτηρίζουν την ελευθερία της τέχνης. Με εκφράζει ο ελληνικός στίχος γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρω ακριβώς αυτό που αισθάνομαι μέσα από μία πληθώρα λέξεων. Μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ τη φωνή σαν γέμισμα από πίσω – όπως μου λέει συνέχεια και ο Βασίλης (Papazó) “Ένα μπάσο χρειάζεσαι μόνο εσύ να παίζει και από κει και πέρα προσθέτεις τις φωνές σου”. Συγχρόνως, θέλω να υπάρχει και το θεατρικό στοιχείο, που είναι μεγάλη μου αγάπη.
Και εδώ είναι που έρχεται ο Papazó – ο Βασίλης. Απόφοιτος Ιατρικής από τη μία, μουσικός παραγωγός από την άλλη. Ο Βασίλης έχει φτιάξει το δικό του home studio, όπου φιλοξενεί πολλούς καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα γράφει και συνθέτει δικά του κομμάτια. Έχει ολοκληρώσει κλασικές σπουδές κιθάρας, θεωρίας μουσικής και αρμονίας. Του αρέσει πολύ η indie pop, η alternative και η ηλεκτρονική μουσική και ποτέ δε χάνει ευκαιρία για πειραματισμούς. Όσες φορές συναντιόμαστε στο στούντιο, ξεκινάμε με κάτι συγκεκριμένο και καταλήγουμε να φτιάχνουμε κάτι τελείως διαφορετικό. Θα του στείλω “Βασίλη έγραψα κάτι” και η απάντηση θα είναι “Είμαι έτοιμος, σε περιμένω”. Πρόσφατα, μάλιστα, ανέλαβε τη μίξη ήχου και δημιουργία του soundtrack “Φυλαχτό” για την ταινία μικρού μήκους “Μία από αυτές τις μέρες” της Άννας Καρρά”.
Ποιες είναι οι επιρροές σου και τα ακούσματά σου;
“Η καθημερινότητα, διάφοροι προβληματισμοί – οτιδήποτε μπορεί να μου δώσει έμπνευση. Μία βόλτα με τα πόδια, ακούγοντας κάποιο αγαπημένο μου άλμπουμ (πρόσφατα έχω κολλήσει με το άλμπουμ This is all yours των Alt-J). Ένα γεγονός, κάποιο πρόσωπο, ένα συναίσθημα, ένα τραγούδι. Μου αρέσουν πολλοί καλλιτέχνες, ξένοι και Έλληνες – θεωρώ πως η ελληνική σκηνή είναι ιδιαίτερα πλούσια και πολυδιάστατη και πρέπει να δοθούν ευκαιρίες για περισσότερη προώθησή της. Ενδεικτικά θα ήθελα να αναφέρω μερικούς από τους καλλιτέχνες που ακούω το τελευταίο διάστημα όπως: Sworr, Omniah, λάμδα, Lena Platonos, Monika, The Boy, The Steams, Night Knight, Ekmek, Largo, Κόρε. Ύδρο., Polkar, AgainstMe, 1000mods, Polaroid Buffalo Club, Sma Rag Da και άλλοι πολλοί”.
Βρείτε την Lah Porella στο Facebook και στο Instagram και τον Papazó στο Facebook και στο Instagram
