Κάθε ρεπορτάζ που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κλέβει από τη wikipedia. Αντιγράφουμε: “Τα πρώτα έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας ξεκίνησαν στις 28 Φεβρουαρίου σε τοπικό επίπεδο στις πληγείσες περιοχές και κατέληξαν σε περιορισμό μετακινήσεων σε εθνικό επίπεδο στις 23 Μαρτίου.”
Με αφορμή συμπλήρωση ενός έτους από τότε που το 13033 μπήκε στις ζωές μας (λίγες μόλις μερες αφότου είχαμε μάθει για το κοκούνινγκ), ετοιμάσαμε μερικά ρεπορτάζ για το πώς περάσαμε σε αυτό το διάστημα. Και αν στα αντίστοιχα ρεπορτάζ για τον ένα χρόνο από το πρώτο κρούσμα η στόχευσή μας ήταν κυρίως η κοινωνική και πολιτική αποτύπωση της πανδημίας, τώρα στρεφόμαστε στο “βασίλειό μας” αυτών των 365 ημερών, στο σπίτι μας και σε όσα κάναμε εκεί.
***
“Μια μετακίνηση εκτός τόπου και χρόνο θα θελα”. Ο διαχειριστής και δημιουργός της σελίδας Ανθρωπάρια ξέρει -σχεδόν πάντα- τι σκεφτόμαστε. Ο κόσμος άλλαζε όσο εμείς στέλναμε 2, 4, 6, και 1 αλλά μερικά πράγματα έμεινα ανέπαφα. Η ανάγκη μας να επικοινωνούμε -τινί τρόπω. Όσο η πραγματικότητα μας ξεμάκραινε, τόσο στεκόμασταν στο scroll down στις φωτογραφίες της σελίδας. Πατούσαμε καρδούλες σε συλλογικές αναμνήσεις και κάναμε tag φίλους και αγαπημένους που δεν μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε χωρίς περιορισμούς. Μια μέρα του στείλαμε και μήνυμα. Να του μιλήσουμε για τη ζωή μας που μπήκε σε καραντίνα και σε αταξία.
Πόσο άλλαξε- η καραντίνα/καραντίνες τη σύστασή της ομάδας σας;
“Η καραντίνα δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε πολλά όσον αφορά την ομάδα. Αυτό που άλλαξε είναι η διάθεση. Το θέμα δεν είναι αν ανοίξουμε τα πάντα, αλλά αν έχουμε την διάθεση να τα κάνουμε όπως πριν. Και εδώ έρχομαι στο ότι δεν πρέπει να μας επηρεάζει τίποτα στην ζωή μας. Την σελίδα ουσιαστικά την ” τρέχαμε” δύο άτομα. Εγώ που την δημιούργησα και μια κοπέλα που ήταν και είναι πολύ κοντά σε αυτό που μου αρέσει ως κόνσεπτ για τη σελίδα. Μετά από καιρό έμεινα μόνο εγώ. Δεν χρειάζεται μια μεγάλη ομάδα για μια τέτοιου είδους σελίδα, πιστεύω ότι αν είμαστε πολλοί κάποια στιγμή το concept θα αλλοιωθεί και ίσως απομακρυνθεί από τον αρχικό “στόχο”. Δεν νομίζω πως θα προστεθεί κάποιο νέο μέλος στην διαχείριση της σελίδας στο προσεχές μέλλον”.
Τι ένιωθαν τα μέλη του γκρουπ κατά τη διάρκεια των lockdowns; Τι τους έλειψε περισσότερο; Ξεκινήσατε να μιλάτε και για άλλα θέματα με αφορμή μια φωτογραφία;
” Ναι, υπάρχουν πολλά μηνύματα από ανθρώπους που θέλουν να μιλήσουν για τα προσωπικά τους σε κάποιον “ξένο”. Από το πιο μικρό πρόβλημα, μέχρι την πιο μεγάλη μαλ^^^α. Το lockdown με λίγα λόγια είναι έλλειψη ελευθερίας. Ο καθένας από εμάς χρειάζεται την ελευθερία του. Την όποια ελευθερία”
Ποια ήταν τα πιο δημοφιλή ποσταρίσματα αυτό το χρόνο;
Κάποιες μέρες σαν και αυτή, σε χρειάζομαι να περνάς τα δάχτυλα σου στα μαλλιά μου και να μου μιλάς.
Να χάνεσαι όποτε θέλεις. Αρκεί να χάνεσαι εκεί που θες.
Να κοιτάς πίσω μόνο για να δεις πόσο μακριά έχεις φτάσει.
Μπορεί να είναι η πιο κλισέ ερώτηση αλλά σίγουρα ξέρετε την απάντηση: σε ποιες φωτογραφίες πατάνε πιο εύκολα καρδούλες οι Έλληνες σήμερα;
“Στις φωτογραφίες που θυμίζουν στιγμές, αναμνήσεις και συναισθήματα”.
Πόσο δύσκολη/εύκολη είναι η δουλειά του admin μιας τέτοιας σελίδας;
” Καμία δουλειά δεν είναι δύσκολη όταν σου αρέσει, ειδικά δε, όταν δεν είναι δουλειά. Ασχολούμαι χρόνια με τα social media. Ποτέ δεν το θεώρησα δύσκολο. Για πολλούς είναι hobby, έτσι και για εμένα”.
Τι θεωρείτε το πιο περίεργο και το πιο κουλ γεγονός της χρονιάς μέσα στην ομάδα Ανθρωπάρια;
“Το πιο περίεργο πράγμα πού συνέβη είναι όταν ένας τύπος μου ζήτησε να διαγράψω κάποιες φωτογραφίες γιατί η “έτσι” του κολλητού του, έκανε like ενώ είχαν χωρίσει.
Το πιο κουλ πράγμα που συνέβη ήταν όταν μετά από περίπου δύο χρόνια, μια κοπέλα μου έστειλε πως την βοήθησα ψυχολογικά την περίοδο που έκανα Q&A στα stories μου και πλέον αισθάνεται καλύτερα” .
Αν θέλετε, πείτε μου λίγα πράγματα για εσάς ως δημιουργός της σελίδας, αλλά, κυρίως, γιατί επιμένετε ακόμη όπως στο ξεκίνημα με τα Ανθρωπάρια; Τι σας προσφέρει στη ζωή σας;
“Είμαι 28. Αυτό αρκεί. Επιμένω σε κάτι που μου αρέσει. Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα. Άλλωστε θα κάνω ένα quote εδώ από τον R. J. Lupin (βλ. Harry Potter): “Είναι η ποιότητα των πεποιθήσεων κάποιου που καθορίζουν την επιτυχία του. Όχι ο αριθμός των ακόλουθων.”
Η σελίδα έχει μια κάποια επιτυχία, αρέσει σε πολλούς ανθρώπους, αναπαράγεται αρκετά αλλά οκ. Χαίρομαι που όσο πάει και ανεβαίνει. Δεν περίμενα να πάει τόσο καλά. Το θέμα είναι ότι εκεί έξω, σε αυτό το κάδρο της κοινωνίας υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα, που τους αρέσει το όμορφο και το διαφορετικό και αυτό με γεμίζει.
Έτσι και αλλιώς ό,τι ανεβαίνει στην σελίδα είναι από τους ίδιους. Απλά διαλέγω το ωραίο και το συνδέω με κάτι που θα γράψω εγώ ή κάποιος άλλος. Προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι που έχεις ζήσει ή θέλεις να ζήσεις. Να φέρω στην επιφάνεια όμορφες αναμνήσεις και συναισθήματα. Να δείξω στον άλλον τη δική μου οπτική γωνία και να “ξεκλειδώσω” τη δική του. Σε αυτό βοηθά -ξαναλέω- οι φωτογραφίες που μου στέλνουν. Παλιά είχα ως motto “Είμαστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα σου”. Πλέον είναι “aesthetics from you, for you”. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, τα credits πάνε σε όλους”.
Μπορείς να βρείς τα Ανθρωπάρια στο Facebook, στο Instagram, στο Twitter και στο Tumblr.
