Συνήθως, οι ερωτήσεις είναι απλές. Εμείς τις κάνουμε σύνθετες μη γνωρίζοντας πώς να σερβίρουμε τις απαντήσεις. Αυτό λίγο πολύ απέδειξε ο Φώτης Σεργουλόπουλος, μιλώντας σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», για την ερώτηση που δέχτηκε από τον γιο του.
Το παιδί, ορμώμενο από δημόσιες αναφορές στον Ντόναλντ Τραμπ, ρώτησε τον πατέρα του «τι είναι ρατσιστής». Κάπου εκεί, ο Φώτης Σεργουλόπουλος φαίνεται να πήρε υποσυνείδητα την απόφαση να μη σκεφτεί ιδιαίτερα πολύ και να απαντήσει ενστικτωδώς. Στην τελική, το ένστικτο δίνει αυτόματα τις πιο σωστές απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση.
«Στα παιδιά απαντάς ό,τι ρωτάνε, δεν χρειάζεται παραπάνω πληροφορία. Θα τη φέρουμε με ερώτηση όταν θελήσουν αργότερα. Απαντάω με αλήθεια και πραγματικότητα», είπε ο ηθοποιός και παρουσιαστής, συνεχίζοντας:
«Προχθές ο γιος μου με ρώτησε τι είναι ο ρατσισμός. Του απάντησα ότι ρατσιστής είναι ένας πολύ κακός άνθρωπος, ο οποίος δεν αναγνωρίζει την ελευθερία του άλλου και δημιουργεί προβλήματα για όλο τον κόσμο. Με ρώταγε για τον Τραμπ γιατί άκουγε που τον λέγανε ρατσιστή και του είπα πως δεν αγαπούσε τους μαύρους, ότι δεν αγαπούσε πολύ κόσμο».
Για τον γιο του δήλωσε πως «ο Γιώργος έχει μάθει να αγαπάει τους ανθρώπους όπως είναι» και ειλικρινά τον πιστεύουμε. Για κάποιο παράξενο λόγο, το να ζεις αποδεχόμενος τη διαφορετικότητα και τα πλάσματα που δε σου μοιάζουν, μοιάζει να είναι δύσκολο για μια μερίδα των συνανθρώπων μας. Ο Φώτης Σεργουλόπουλος δεν είναι ένας από αυτούς.
Στο μεταξύ, όσο γράφεται αυτό το κείμενο, μια φωτογραφία περνάει μπροστά από το feed μας, ένα μήνυμα γραμμένο σε έναν τοίχο που γράφει: «Ρατσισμός είναι να μισείς κάτι που τυχαία δεν είσαι». Το λες και εξαιρετικά συναφές. Διαβολικά, σωστό και σχετικό.
Πες μας ρομαντικούς, αλλά η γοητεία της συνέντευξης του Σεργουλόπουλου, δεν είναι τόσο αυτό το Χ στον ρατσισμό, μέσα από το φίλτρο της γονεϊκής επεξήγησης, αλλά το γεγονός ότι δεν έχει χάσει την πίστη του στους ανθρώπους της χώρας. «Πιστεύω πως πάντα αγαπούσαμε τους ανθρώπους», είπε αναφερόμενος στου Έλληνες, συνεχίζοντας: «Στα γονίδιά μας -αν μπορείς να πεις ότι υπάρχουν γονίδια- ήμασταν πάντα δύσκολα λίγο ρατσιστές». Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Ίσως μερικοί να έχουμε υιοθετήσει μια νιχιλιστική στάση απέναντι στον ρατσισμό του Έλληνα, αλλά τώρα λέμε να αντιγράψουμε τη στάση του Φώτη Σεργουλόπουλο. Βοηθάει τη μέρα, τη ζωή, να «βγει» λίγο πιο εύκολα.
