Υπάρχουν πολλοί κανόνες και περιορισμοί στη ζωή μας. Δεν μιλάμε για τα μέτρα ενάντια στον κορονοϊό και τη γενικότερη κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, μιλάμε για τα χρόνια που δεν φορούσαμε μάσκα για να πάμε μέχρι το περίπτερο. Οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν με κανόνες, άσχετα αν αυτοί κάποιες φορές είναι υπερβολικοί ή πέρα για πέρα ακατανόητοι. Οι νόμοι, καλώς ή κακώς, υπάρχουν και όταν δεν τηρούνται, τότε γίνονται επιπλήξεις ή ανακοινώνονται τιμωρίες στις δικαστικές αίθουσες. Έτσι λειτουργούν οι σύγχρονοι πολιτισμοί.
Υπάρχουν όμως και νόμοι που δεν θα στείλουν κανέναν στη φυλακή αν δεν τους τηρήσει. Ευτυχώς δηλαδή γιατί πολλοί από εμάς θα βρισκόμασταν πίσω από πελώρια σίδερα. Οι άγραφοι κανόνες ωστόσο έχουν τη δική τους βαρύτητα και σε κάποιες περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ψυχική μας υγεία. Για παράδειγμα, όλοι ξέρουμε ότι πρώτα αφήνουμε τον κόσμο να βγει από το λεωφορείο και μετά μπαίνουμε εμείς. Όταν δεν γίνεται αυτό, αρκετά συχνά δυστυχώς, τότε εκνευριζόμαστε. Με λίγα λόγια, οι άγραφοι κανόνες μπορεί να μην βρίσκονται σε ένα μεγάλο σκονισμένο βιβλίο, αλλά θα ήταν φρόνιμο να τηρούνται για το καλό όλων μας. Είδατε τι ευγενικά που το γράψαμε, ε; Στη λίστα που βρεις τους πιο γνωστούς.
Δεν βάζουμε δυνατά τη μουσική στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Υπάρχουν και ακουστικά.
Δεν αφήνουμε το καρότσι μας στη μέση του σούπερ μάρκετ.
Δεν σταματάμε απότομα μπροστά από τις βιτρίνες όταν πίσω μας υπάρχει κόσμος που θέλει να πάει στη δουλειά του.
Όταν μας δίνει κάποιος το κινητό του για να δούμε μια φωτογραφία, δεν κάνουμε swipe δεξιά ή αριστερά.
Δεν κάνουμε πρόταση γάμου σε κάποιον όταν είμαστε καλεσμένοι σε έναν άλλο γάμο.
Δεν λέμε ποτέ ψέματα στον γιατρό μας ή τον δικηγόρο μας.
Τρώμε με το στόμα μας κλειστό.
Πριν πάμε στο σπίτι κάποιου, τον ενημερώνουμε.
Αν ζητάς συνέχεια αναπτήρα, θα ήταν καλό να αγοράσεις ένα.
Δεν ζεσταίνουμε ψάρι στην κουζίνα του γραφείου.
Όταν δανειζόμαστε το αυτοκίνητο κάποιου, βάζουμε και βενζίνη.
Δεν αφήνουμε τους φίλους μας να οδηγούν μεθυσμένοι.
Δεν τρώμε τις τηγανητές πατάτες του άλλου. Επαναλαμβάνουμε: Δεν τρώμε τις τηγανητές πατάτες του άλλου.
Πρώτα αφήνουμε τον κόσμο να βγει λεωφορείο και μετά μπαίνουμε εμείς.
Δεν ζητάμε από κάποιον τσίχλα ή τσιγάρο όταν βλέπουμε ότι είναι το τελευταίο.
