Βρίσκεσαι σε ένα πολύ όμορφο σπίτι, κατά προτίμηση στο δικό σου ή σε σπίτι κάποιου φίλου και απολαμβάνεις το ποτό σου. Γύρω σου όλα είναι όμορφα. Αναπαυτική πολυθρόνα, καλή παρέα, τρομερή μουσική και συζητήσεις υψηλού επιπέδου. Και εκεί που γελάς, γεύεσαι το τζιν, συζητάς για τα «λάθη» του Καμύ στον Επαναστατημένο Άνθρωπο, ο πίνακας απέναντί σου αντί να βρίσκεται ακριβώς στη μέση, γέρνει στα δεξιά. Ανεπίτρεπτο, σκέφτεσαι.

Σηκώνεσαι με νεύρα, προσπαθείς να φέρεις τον πίνακα στη θέση του αλλά αυτός έχει αντίθετη άποψη. Οι φίλοι σου γελούν με αυτή σου τη μανία. Νευριάζεις που δεν σε καταλαβαίνουν ή τουλάχιστον δεν μπαίνουν στη διαδικασία να σε καταλάβουν. Φεύγεις με θόρυβο. Αξίζει ένας στραβός πίνακας να χαλάσει τη διάθεσή σου; Φυσικά. Υπάρχουν όμως και χειρότερα, πίστεψέ μας.

Ο ψυχαναγκασμός, αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έτσι την επιθυμία μας για τάξη και ευθυγράμμιση των πραγμάτων, είναι κάτι που δεν μπορούμε να κερδίσουμε εύκολα και έτσι το παραμικρό «λάθος» είναι ικανό να μας βγάλει από τα ρούχα μας. Ελπίζουμε να έχετε αρκετά μαζί σας γιατί σίγουρα θα βγείτε από αυτά με τις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Βαθιά ανάσα. Συνεχίζουμε.

Τι γλυκό. Ίσως όχι και τόσο.

Αυτό πόνεσε. Πολύ.