Αν βλέπουμε τον κόσμο μέσα από το πρίσμα του μικρόκοσμού μας ή το πολύχρωμο φίλτρο μας, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα έχει πάψει να αντιμετωπίζεται φοβικά, με ρατσισμό και διακρίσεις. Το ντοκιμαντέρ του DW, “Global homophobia – the roots of hatred”, ωστόσο, μας αρπάζει άγαρμπα τα πολύχρωμα γυαλιά και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις βαθιές ρίζες της ομοφοβίας, που κρατεί καλά μέχρι και σήμερα παγκοσμίως.
Στη Γαλλία, που από το 2013 ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών έχει νομιμοποιηθεί, σημειώνεται ραγδαία αύξηση της ομοφοβίας. Το 39% των gay ατόμων που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές του Παρισιού, δέχονται σχεδόν καθημερινά επιθέσεις. Άνθρωποι οδηγούν 700 ολόκληρα χιλιόμετρα για να επιτεθούν και να βιντεοσκοπήσουν τον ξυλοδαρμό ενός ομοφυλόφιλου ατόμου. Το ίντερνετ είναι γεμάτο από απειλές και ομοφοβικά σχόλια. Ένας άντρας καταγράφεται σε βίντεο να λέει πως δεν διανοείται να περπατούν gay άτομα δίπλα του στον δρόμο γιατί «κινδυνεύουμε να μας κάνουν σαν αυτούς».
Στις ΗΠΑ απεγνωσμένα gay άτομα καταφεύγουν σε θεραπευτές που υπόσχονται πως μπορούν να μετατρέψουν κάθε ομοφυλόφιλο σε ετεροφυλόφιλο. Παράξενες θεραπείες γίνονται ακόμα, αγκαζέ με τη διαφήμιση “κανείς δε γεννιέται gay”. Τα αποτελέσματα αυτών των θεραπειών κάποιες φορές έχουν οδηγήσει στην αυτοκτονία, ενώ τις περισσότερες δημιουργούν άγχος και κατάθλιψη στους «θεραπευόμενους». Η βάση τους; Η πλύση εγκεφάλου. Λέξεις όπως “real masculinity” αλλά και αγκαλιές με άλλους άντρες ώστε να μάθουν στους θεραπευόμενους να μην νιώθουν έλξη για τους άλλες άντρες δε λείπουν. Ένα πρώην μέλος τέτοιου γκρουπ, μιλώντας στο ντοκιμαντέρ, παρομοίασε αυτή την πρακτική με το να δίνεις σε έναν αλκοολικό λίγο ρούμι για να γίνει καλύτερα. Τα περισσότερα μάλιστα από αυτά τα «κέντρα» αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο ντοκιμαντέρ, ενώ δεν έχουν επιδείξει κανένα «success story”.
Στις περισσότερες χώρες της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένης της Ουγκάντα, μια από τις πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες αφρικανικές χώρες το να είσαι gay μπορεί να αναδειχθεί σε αιτία φυλάκισης. Τα gay άτομα βρίσκουν ειρήνη σε καταφύγια που τους προστατεύουν, ενώ πολλές φορές τους βοηθούν να φύγουν από τη χώρα. Μια πρωκτική εξέταση χωρίς καμία επιστημονική βάση, γίνεται καταναγκαστικά σε άντρες για να διαπιστωθεί αν είναι ομοφυλόφιλοι. Το ντοκιμαντέρ παίρνει συνέντευξη από έναν νεαρό άντρα που έχει υποστεί αυτή την εξέταση και τη χαρακτηρίζει ως βιασμό, και τον ακολουθεί μέχρι και τη μεταφορά του στη Γαλλία, ως αιτών άσυλο. Στην Αφρική, η πιο «λογική» επιλογή για έναν γονιό ομοφυλόφιλου παιδιού είναι να σταματήσει κάθε επαφή μαζί του, έτσι όσοι εν τέλει φεύγουν, νιώθουν πως δεν έχουν κάτι να χάσουν, κάτι να αφήσουν πίσω.
Δες το ντοκιμαντέρ εδώ:
