Το γκράφιτι που δημιουργήθηκε στην Αργυρούπολη, για τους ήρωες του 1821 δεν έχει πάει και πολύ καλά. Κάποιοι το βανδάλισαν, ενώ το ακροδεξιό παρελθόν του καλλιτέχνη που το δημιούργησε κατάφερε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον περισσότερο και από την ίδια την πρωτοβουλία. Όχι άδικα. Τώρα, η όλη δυσαρέσεκεια φαίνεται να παίρνει σοβαρότερες διαστάσεις, με τους εικαστικούς να καταγγέλλουν, μεταξύ άλλων, πως η ανάθεσή τους έγινε με παράκαμψη της σχετικής νομοθεσίας.

Μια ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας την Τετάρτη αναφέρει πως “ο δημιουργός των έργων επιλεγμένος από τους σχετικούς θεσμούς, είναι αποδεδειγμένα οπαδός της ακροδεξιάς ιδεολογίας, φασιστικών και ναζιστικών συμβόλων”, κάνοντας λόγο για έργα «υπογεγραμμένα από τον ίδιο υπάρχουν θεματικές που αποδεικνύουν ακριβώς αυτή την σύνδεση, όπως χυδαία τοιχογραφία του Βελουχιώτη, κέλτικοι σταυροί – νυν χρυσαυγίτικοι, τοιχογραφία για τα Ίμια κ.α.»

Στην ανακοίνωσή του το ΕΕΤΕ καταγγέλει «την χωρίς έγκριση του δημοτικού συμβουλίου, αυθαίρετη απόφαση της διοίκησης του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης και του δημάρχου Γιάννη Κωνσταντάτου, να αναθέσει την “φιλοτέχνηση” του κολυμβητηρίου της πόλης στον συγκεκριμένο “τοιχογράφο”» διευκρινίζοντας πως «τα έργα στο δημόσιο χώρο, που γίνονται με τις ευλογίες της δημοτικής αρχής ή γενικότερα με την έγκριση των αρχών πολύ δε περισσότερο με την προτροπή τους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπόκεινται σε κανόνες».

Υπογραμμίζει επίσης πως:

«Μόνο μέλη του ΕΕΤΕ μπορούν να αναλαμβάνουν εικαστικά έργα στο δημόσιο χώρο (άρθρο 9 του ν. 1218/81). Και φυσικά η διαδικασία ανάθεσης προβλέπεται από το νόμο, κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ίσχυσε και ο Δήμαρχος αντιμετώπισε τον δημόσιο χώρο σαν να είναι δική του προσωπική ιδιοκτησία».

Τέλος, η ανακοίνωση καταλήγει: «Την ίδια ώρα που δημόσιοι λειτουργοί στηρίζουν την αναπαράσταση της ιστορίας του 1821 με εθνικιστικούς και φασιστικούς συμβολισμούς, οι καλλιτέχνες της χώρας διαδηλώνουν, για το νομοσχέδιο Λιβάνιου – τρομονόμο που ψήφισαν οι ίδιοι θεσμοί και που μιλάει για απαγόρευση υποκίνησης σε βία ή μίσος, για αποκλεισμό περιεχομένου που αφορά σε μη αποδεκτές για μία δημοκρατική κοινωνία συμπεριφορές όπως ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο βίαιος λόγος».