Κείμενο γραμμένο το 2021
Σήμερα γιορτάζει το ραδιόφωνο, το πιο αγαπησιάρικο μέσο επικοινωνίας. Όσα χρόνια και αν περάσουν, το ραδιόφωνο δεν θα σβήσει ποτέ. Θα αλλάζει, θα ενσωματώνει διαρκώς νέες και διαφορετικές τεχνολογίες, θα ανακαλύπτει νέα μέσα και τρόπους μετάδοσης, όμως στο τέλος της ημέρας θα παραμένει απλό και ειλικρινές στον πυρήνα του: μοιράζεσαι κάτι (μουσική, σκέψεις, απόψεις, πληροφορίες) και κάποιος άλλος δεν το ακούει απλώς, αλλά το αισθάνεται.
Η ραδιοφωνική φωνή είναι αυτή που δίνει πνοή σε παλιές συσκευές, καλμάρει (ή τσιτώνει) τα νεύρα στο πρωινό μποτιλιάρισμα, κάνει υποφερτή την ορθοστασία στα ΜΜΜ, μαλακώνει το σκληρό φως της λάμπας που φωτίζει το γραφείο ενός φοιτητή που ξενυχτά για την εξεταστική, γεμίζει τα 8ώρα στο γραφείο. Είναι συντροφιά, είναι μουσική πρόταση, είναι επικοινωνία. Ο αυθορμητισμός και ενθουσιαασμός των πρώτων ημερών της ελεύθερης και της ιδιωτικής ραδιοφωνίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το ελληνικό ραδιόφωνο είναι πλέον περισσότερο διεκπεραιωτικό παρά καινοτόμο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παραμένει ζεστό.
Για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου ζητήσαμε από 5 ραδιοφωνικούς παραγωγούς να μιλήσουν για την αγάπη τους για το ραδιόφωνο, το ράδιο, το ραδιοφωνάκι. Το δικό μας το ON ολοκληρώνεται εδώ και ο λόγος περνάει στους Νίκο Ζώη, Γιώργο Μουχταρίδη, Δημήτρη Παπασπυρόπουλο, Γιώργο Πολυχρονίου και Αφροδίτη Σημίτη.
Γιώργος Πολυχρονίου | Nostos Radio 100,6
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που παίξατε On Air;
Αυτό ειλικρινά δεν το θυμάμαι. Μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω, όταν έκανα ραδιόφωνο στον πειρατικό σταθμό του ξάδελφού μου, τον GS Poly, σε ηλικία 11 ετών τη δεκαετία του ’60.
Τότε θα θυμάστε το τελευταίο…
Ναι! Για την εκπομπή στο Nostos, έβαλα το Eye Know των De La Soul, ένα από τα πιο δημοφιλή ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών.
Πώς θα περιγράφατε το ραδιόφωνο τότε, όταν κάνατε την πρώτη σας εκπομπή, και πώς σήμερα;
Έχει χαθεί η «ερωτική» σχέση ανάμεσα σε ακροατή και παραγωγό. Η επικοινωνία, αυτό το παιχνίδι με τη φωνή, το τηλεφώνημα για να σου ζητήσουν να παίξεις ένα τραγούδι, να κάνεις μια αφιέρωση ή να σε καλέσει εκτός εκπομπής και να σου ζητήσει να βγείτε έξω, αυτά όλα έχουν χαθεί. Σήμερα υπάρχει επαγγελματισμός (όχι παντού), υπάρχει πληθώρα επιλογών, όμως παρόλα αυτά δεν μπορείς να ακούσεις όλα τα τραγούδια. Αν έπρεπε να συνοψίσω με μια φράση τη σημερινή κατάσταση στην ελληνική ραδιοφωνία, θα έλεγα σε άπταιστα ελληνικά: «Better than nothing».
Η πιο έντονη ραδιοφωνική σας ανάμνηση ως ακροατή;
Κουκουλωμένος με μια κουβέρτα (ακόμα και καλοκαίρι) και με κλειστή πόρτα άκουγα από το τρανζίστορ, κρυφά από τους γονείς μου, αστυνομικές ιστορίες του Φώσκολου στο κρατικό ραδιόφωνο, από τις 20:45 μέχρι τις 21:00 και στη συνέχεια συντονιζόμουν στο σταθμό της αμερικανικής βάσης για το Wolfman Jack show από τις 21:00 έως τις 22:00.
Αν μπορούσατε να είχατε έναν ιδανικό ακροατή, ποιος θα ήταν αυτός;
Η Νάνα Μούσχουρη. Θα ήθελα και θα με συγκινούσε πάρα πολύ να της άρεσε η εκπομπή.
Ραδιόφωνο χωρίς λόγο μπορεί υπάρχει;
Βεβαίως, η πράξη και οι μετρήσεις το έχουν αποδείξει. Πρόκειται όμως για ένα ραδιόφωνο που απλώς γεμίζει τη σιωπή, που ακούγεται στο φόντο μιας συζήτησης όπως ένα λεωφορείο που περνά. Δεν είναι ένα ραδιόφωνο που συνεπαίρνει και ενδιαφέρει.
Έστω ότι μένατε στην ίδια πολυκατοικία με τους Earth Wind & Fire, τον Neil Young και τον Johnny Cash. Ποιος θα έβαζε ραδιόφωνο στο τέρμα για να ακούσουν και οι γείτονες και ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη φασαρία;
Ε νομίζω οι Earth Wind & Fire θα ήταν οι περισσότεροι φασαριόζοι. Ο Cash και ο Young θα ήθελαν να έχουν την ησυχία τους.
Αν έπρεπε να στείλετε μια ερωτική επιστολή στο ραδιόφωνο, πώς θα την κλείνατε;
Αγαπητέ έρωτα, σε ερωτεύτηκα από τα παιδικά μου χρόνια και είσαι ο μοναδικός που μου έχει μείνει έως τώρα παρά το γεγονός ότι αγάπησα πολλούς ανθρώπους και ερωτεύτηκα πολλές γυναίκες στη διάρκεια της ζωής μου. Κάνεις όμως δεν έχει κρατήσει όσο εσύ, για 6,5 δεκαετίες. Θα σε αγαπώ έως τον άλλο κόσμο.
* Ο Γιώργος Πολυχρονίου κάνει καθημερινά εκπομπή στο Nostos Radio 100,6 (10:00 π.μ.-12:00 μ.μ.).
Γιώργος Μουχταρίδης | Pepper 96,6
Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που παίξατε On Αir;
Ήταν το Cantara των Dead Can Dance και το έπαιξα το 1987 στο Δ´ πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας στα πλαίσια της εκπομπής «ΡάδιοΣυννεφουλα», εκεί στη γωνία Μεσογείων και Κατεχάκη, μέσα στο δάσος. Είχα μια εβδομαδιαία εκπομπή όπου παρουσίαζα τα δυο καλύτερα άλμπουμ της εβδομάδας.
Και ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι;
Το Ι forgot to be your lover του William Bell, ένα τραγούδι του 1969. Έτσι έκλεισα την εκπομπή στον Pepper.
Πώς θα περιγράφατε το ραδιόφωνο τότε, όταν κάνατε την πρώτη σας εκπομπή, και πώς σήμερα;
Το ραδιόφωνο όταν ξεκινούσα δεν είχε καμία απολύτως σχέση με αυτό που θεωρούμε σήμερα ραδιόφωνο, με αυτό δηλαδή που προσπαθούμε να υπηρετήσουμε οι άνθρωποι του ραδιοφώνου είτε ραδιοφωνικοί παρουσιαστές είτε διευθυντές. Σήμερα, μιλάμε για ένα σύνθετο μέσο στο οποίο πρέπει να διαχειρίζεσαι περιεχόμενο, αέρα, τεχνολογία, νέα μέσα. Πρέπει να υποστηρίζεις ένα πολύ καλό site, πρέπει να υποστηρίζεις πολύ καλά social media, πρέπει να έχεις εξωστρέφεια, να στήνεις πρωτότυπα events, να παρακολουθείς τις τάσεις του εξωτερικού, να είσαι πρωτότυπος συνέχεια, να κάνεις ωραία πάρτι, να γνωρίζεις από podcast και smart speakers. Νομίζω πως τότε ήταν ένας παρουσιαστής, ένας ηχολήπτης, ένα στούντιο ένα μικρόφωνο και μια τεχνολογία αναλογική, σκέτο και μόνο ραδιόφωνο. Άρα λοιπόν πάρα πολλά πράγματα είναι διαφορετικά, αν εξαιρέσει κανείς τη νοσταλγία που μπορεί να μας πιάνει για την παιδική μας ηλικία ή την εφηβεία μας. Μη με ρωτήσετε να σας πω πότε ήταν καλύτερα. Καλύτερα είναι πάντα το παρόν! Δεν υπάρχει καλύτερη και πιο ιδανική στιγμή από το τώρα!
Έχετε υπολογίσει ποτέ πόσες ώρες έχετε αέρα;
Όχι, ποτέ. Είμαι, όμως, σίγουρος είναι πολύ λιγότερες από αυτές του Γιάννη Πετρίδη, του Μιχάλη Τσαουσοπούλου, του Γιώργου Πολυχρονίου, του Γιώργου Παπαστεφάνου και πολλών ακόμη.
Η πιο έντονη ραδιοφωνική σας ανάμνηση ως ακροατή;
Έρχεται από τη δεκαετία του 70, όμως δεν είναι μία. Είναι δυο-τρεις. Θυμάμαι να ακούω στο σπίτι, από μακριά κάπου, τις φωνές των ηθοποιών στην εκπομπή «Το σπίτι των ανέμων» στο κρατικό ραδιόφωνο, αλλά κυρίως να περιμένω να τελειώσουν ανακοινώσεις του Ερυθρού Σταυρού λίγο πριν τις 4 το απόγευμα γιατί ήμασταν όλοι συντονισμένοι στον Γιάννη Πετρίδη για το pop και το rock club. Και βέβαια, η πιο χαρακτηριστική ηχητική εικόνα που έχω, σαν να την ακούω τώρα στα αυτιά μου, είναι η μοναδική και συγκλονιστική φωνή του Wolfman Jack, τον οποίο ακούγαμε τότε στον «Αμερικάνο», δηλαδή στις εκπομπές που έβγαιναν από τις αμερικανικές βάσεις είτε στο Ελληνικό είτε στο Κάτω Σούλι.
Πώς ήταν για έναν πιτσιρικά να ακούει ραδιόφωνο στο Τορόντο στα 60s;
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Γρήγορο ραδιόφωνο, έντονα ψυχαγωγικό, με μουσικές της εποχής…Elvis, Beatles, Μamas and the Papas και άλλοι πολλοί. Η καλύτερη παρέα στα γρήγορα αυτοκίνητα και για τους μεγάλους δρόμους του Καναδά.
Ανήκατε στην ομάδα της «Ραδιοσυννεφούλας», τι ήταν τόσο ιδιαίτερο σε αυτό το ραδιοφωνικό εγχείρημα;
Στην «Ραδιοσυννεφούλα» βρέθηκα το 1987 και ήμουν μία από τις τελευταίες προσθήκες σε μια πολύ μεγάλη αλλά βραχύβια ραδιοφωνική παρέα με επικεφαλής τον Νίκο Λακόπουλο και πολλούς και σημαντικούς δημοσιογράφους, οι οποίοι βρέθηκαν εκείνη την εποχή σε εκείνη την ομάδα. Τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Γιάννη Έξαρχο, την Κική Δημητριάδη, το Δημήτρη Χατζόπουλο, τον Στέφανο Κοτατή και πολλούς ακόμα. Ουσιαστικά ήταν ένα από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο πολιτιστικό μαγκαζίνο που έγινε στο ραδιόφωνο, είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί λειτουργούσε σαν μια κολεκτίβα, δηλαδή συζητάγαμε πάρα πολύ μαζί για τη θεματολογία και για το πώς θα ήταν η εκπομπή της επόμενης ημέρας με τον αρχισυντάκτη και τον διευθυντή της εκπομπής, τον Νίκο Λακόπουλο. Είχε παρά πολλά ενδιαφέροντα ραδιοφωνικά ένθετα, πρωτόγνωρα και πρωτότυπα! Πολύ ευρωπαϊκά όλα αυτά, σε μια Αθήνα που δεν είχε ακόμη ανακαλύψει τον ευρωπαϊκό εαυτό της. Είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που γίνεται σήμερα σε μεγάλα ραδιόφωνο και κυρίως μεγάλα θεσμικά ραδιόφωνα όπως το BBC ή το RFI. Στεναχωριέμαι που θα πω ότι δεν θα μπορούσα να σταθεί σήμερα αν και πιστεύω ότι αν κάποιος το έκανε καλά με ωραίους χρόνους, ωραία δομή, καλή θεματολογία και καλούς συνεργάτες ,νομίζω πως θα κέρδιζε μεγάλη μερίδα του κοινού, ένα γεμάτο περιεχόμενο σοβαρό ένθετο για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Και σίγουρα θα κέρδιζε το μέσο σε κύρος.
Αν μπορούσατε να είχατε έναν ιδανικό ακροατή, ποιος θα ήταν αυτός;
Ιδανικός ακροατής, ο Μπαράκ Ομπάμα. Νιώθω ότι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε μαζί και για μουσική και για φωνή και για χαρακτήρα και για προσωπικότητα και για περιεχόμενο. Για οτιδήποτε, τελοσπάντων, απαιτείται για να κάνει κάποιος μια καλή εκπομπή.
Ραδιόφωνο χωρίς λόγο υπάρχει;
Όχι, δεν μπορεί να υπάρξει. Άλλωστε το μεγάλο στοίχημα της γενιάς αυτής και της εποχής αυτής στο ραδιόφωνο δεν είναι πώς θα ανταγωνιστούμε ο ένας τον άλλον, αλλά πώς θα ανταγωνιστούμε όλες τις άλλες πλατφόρμες οι οποίες προβάλλουν και παίζουν μουσική. Νομίζω ότι ο μοναδικός τρόπος είναι το ταλέντο, ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα και, βέβαια, το αν θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τους ακροατές στις διαθέσεις τους και στη μέρα τους ή, ακόμη καλύτερα, πώς θα μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν καλύτερη τη δική τους μέρα.
Πότε κλείνετε το ραδιόφωνο;
Το ραδιόφωνο το κλείνω στην προχειρότητα, στο εξυπνακίστικο αλλά διόλου έξυπνο σχόλιο, στον σεξισμό, στο λαϊκισμό, στις πολλές διαφημίσεις και κυρίως το κλείνω όταν καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει συνέπεια στη σχέση του μέσου με τον ακροατή. Εμείς οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί κάνουμε ένα άτυπο συμβόλαιο με τους ακροατές, το οποίο πρέπει να το τηρούμε καθημερινά. Όταν νιώθω ότι αυτή η σχέση προδίδεται με οποιοδήποτε τρόπο, τότε καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα να κλείσω το ραδιόφωνο.
Έστω ότι μένατε στην ίδια πολυκατοικία με την Julia Stone, τον Michael Kiwanuka και τον Quantic. Ποιος θα έβαζε ραδιόφωνο στο τέρμα για να ακούσουν και οι γείτονες και ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη φασαρία;
Νομίζω ότι όλοι οι όλα τα ονόματα που αναφέρετε είναι πολύ ευγενείς άνθρωποι και κανείς δεν θα ‘βάζε στο τέρμα το ραδιόφωνο για να ακούνε και οι γείτονες. Αν όμως έκανα μια υπόθεση θα έλεγα ότι η Julia Stone θα έβαζε δυνατά το ραδιόφωνο και ο Michael Kiwanuka, σεμνός και εσωστρεφής όπως είναι, θα έλεγε «Χαμηλώστε το, σας παρακαλώ, δεν μπορώ να διαβάσω!».
Αν έπρεπε να στείλετε μια ερωτική επιστολή στο ραδιόφωνο, πώς θα την κλείνατε;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα αυτά τα χρόνια που ήσουν συντροφιά μου είτε από την πλευρά του ακροατή είτε του παρουσιαστή. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με βοήθησες να ταξιδέψω με έναν τρόπο μοναδικό και μαγικό, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ που με βοήθησες να γνωρίσω ανθρώπους, πολιτισμούς, κουλτούρες, δημιουργούς σχεδόν ο, τι χρειάστηκα στη ζωή μου χωρίς να χρειαστεί να φύγω έστω και για τόσο λίγο απ’ το δωμάτιό μου!
* Ο Γιώργος Μουχταρίδης είναι ιδρυτής και διευθντής του Pepper 96,6 και κάνει καθημερινά εκμπομπή (10:00 π.μ. – 12:00 μ.μ.).
Αφροδίτη Σημίτη | En Lefko 87,7 & Join Web Radio
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που παίξατε On Air;
Ήταν τον Οκτώβριο του 1989 στον ΚΛΙΚ FM το Dragnet από τους Art of Noise. Με το ίδιο κομμάτι ξεκινούσα και τον πιλότο που είχα στείλει στον σταθμό, επομένως, ξέρεις, καλά πήγε αυτό.
Ποιο ήταν το τελευταίο;
Για την εκπομπή στον En Lefko, έβαλα Matt Berninger το One more second.
Πώς θα περιγράφατε το ραδιόφωνο τότε, όταν κάνατε την πρώτη σας εκπομπή, και πώς σήμερα;
Τότε ήταν αθώο γιατί ήταν στις αρχές του (μιλάω για την ιδιωτική ραδιοφωνία). Ίσως και εγώ να το έβλεπα περισσότερο έτσι διότι ήμουν πολύ μικρή όταν ξεκίνησα, ήμουν και εγώ δηλαδή αντίστοιχα αθώα. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί βρέθηκα στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή όταν γεννήθηκαν τα ιδιωτικά ραδιόφωνα. Τώρα το ραδιόφωνο είναι περισσότερο «τετράγωνο», λιγότερο αυθόρμητο, πλήρως επαγγελματικό και κυρίως εμπορικό για να μπορεί να επιβιώνει.
Η πιο έντονη ραδιοφωνική σας ανάμνηση ως ακροάτρια;
Είμαι πρώτα ακροάτρια και μετά παραγωγός. Πάρα πολλές αναμνήσεις, άκουγα με τις ώρες, είχα πάρει μέρος σε χιλιάδες διαγωνισμούς και θυμάμαι πως όταν πήγαινα σχολείο άκουγα πολύ τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο.
Έχετε υπολογίσει ποτέ πόσες ώρες έχετε στον αέρα;
Όχι, όμως οι ώρες που είμαι στον αέρα είναι περισσότερες από αυτές που είμαι στη Γη.
Ποια ζώνη έχει τη μεγαλύτερη χάρη, το 10-11 (και παλιότερα το 10:00-12:00) στον Join ή το 12:00-14:00 στον En Lefko;
Είναι τέλειο έτσι όπως έχει προκύψει. Ξεκινάω με web και τελειώνω με το παραδοσιακό ραδιόφωνο. Μπορώ να κάνω και να παίξω τα πάντα.
Το διαδικτυακό ραδιόφωνο μπορεί να ταρακουνήσει λίγο τα ερτζιανά;
Η αλήθεια είναι ότι τον απρόβλεπτο και ενθουσιώδη χαρακτήρα που είχε η ελεύθερη και ιδιωτική ραδιοφωνία στην Ελλάδα πλέον μπορείς να τον βρεις μόνο στα διαδικτυακά ραδιόφωνα. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι το παραδοσιακό ραδιόφωνο έχει τους δικού του κανόνες για να λειτουργεί και να είναι βιώσιμο.
Υπάρχον φήμες ότι δεν έρχεται ΣΚ αν δεν πείτε από το μικρόφωνο «Παρασκευή-Παρασκευή». Επιβεβαιώνετε;
Όχι, δεν το επιβεβαιώνω. Άργησα πολύ να πάρω χαμπάρι τον χαμό που είχε γίνει με αυτή την ατάκα η οποία προέκυψε εντελώς τυχαία. Ειδικά τα χρόνια που είχα αφιερώσει όλο μου τον χρόνο στον Join και δεν ήμουν σε κάποιον παραδοσιακό σταθμό, έρχονταν παλιοί ακροατές, που δεν ήταν εξοικειωμένοι με το web, και μου το έλεγαν. «Κοίτα να δεις», έλεγα, «που ένα απλό ‘Παρασκευή-Παρασκευή’ χτύπησε φλέβα».
Αν μπορούσατε να είχατε έναν ιδανικό ακροατή, ποιος θα ήταν αυτός;
Mick Jagger! Όχι μόνο να ακούει. Θα του άνοιγα και το μικρόφωνο να σχολιάζει, να βάζει μουσική και να κάνει ό,τι θέλει.
Έχετε σκεφτεί ποιο θα ήταν το κομμάτι με το οποίο θα κλείνατε την τελευταία σας εκπομπή;
Όχι, όμως έχω μια άλλη, σχεδόν καρμική, ιστορία. Σε έναν άλλο σταθμό, είχα κλείσει την εκπομπή μου με το Goodbye Kiss των Kassabian. Βγαίνω από το studio, με φωνάζει ο διευθυντής και μου ανακοίνωσε την απόλυσή μου.
Πότε κλείνετε το ραδιόφωνο;
Δεν κλείνει ποτέ, απλώς το χαμηλώνω. Έχω ηχεία παντού, σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού.
Έστω ότι μένατε στην ίδια πολυκατοικία με τον Tim Booth, τους Thievery Corporation και τη Solange. Ποιος θα έβαζε ραδιόφωνο στο τέρμα για να ακούσουν και οι γείτονες και ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη φασαρία;
Όλοι τους θα το είχαν στο τέρμα. Μάλλον οι γείτονες θα ήταν εκείνοι που θα γκρίνιαζαν για τη φασαρία.
Αν έπρεπε να στείλετε μια ερωτική επιστολή στο ραδιόφωνο, πώς θα την κλείνατε;
Κάπως απλά και αληθινά: «Σε φιλώ».
*Η Αφροδίτη Σημίτη είναι ιδρύτρια του Join Web Radio και κάνει καθημερινά εκπομπές στον Join (10:00-11:00) και τον En Lefko 87,7 (12:00-14:00). Photo Credits: Κική Παπαδοπούλου.
Δημήτρης Παπασπυρόπουλος | Best 92,6
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που παίξατε On Air;
Φυσικά! 1/1/97 στον ΚΛΙΚ FM, το Heaven από τους Rolling Stones.
Και ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι;
Στην εκπομπή στον Best, το Take The World από τους She Wants Revenge.
Πώς θα περιγράφατε το ραδιόφωνο τότε, όταν κάνατε την πρώτη σας εκπομπή, και πώς σήμερα;
Τότε το ραδιόφωνο ήταν ελεύθερο, παθιασμένο και είχες το δικαίωμα στο λάθος. Αντίθετα σήμερα, είναι περισσότερο θυμωμένο. Έχουμε ένα ραδιόφωνο που διεκπεραιώνει μηχανικά και στα δικά μου μάτια φαίνεται απαξιωμένο. Αυτά αφορούν συνολικά τη ραδιοφωνία, διότι ο Best στον όποιο βρίσκομαι λειτουργεί ως εξαίρεση. Είναι προσαρμοσμένος στο σήμερα, αλλά διατηρεί στοιχεία και μιας πιο ενδιαφέρουσας εποχής της ραδιοφωνίας.
Η πιο έντονη ραδιοφωνική σας ανάμνηση ως ακροατή;
Βράδια ολόκληρα τη δεκαετία του ’80 να ακούω με ένα τρανζιστοράκι κάτω από το μαξιλάρι το σταθμό της αμερικανικής βάσης.
Έχετε υπολογίσει ποτέ πόσες ώρες έχετε στον αέρα;
Αν και έχω σπουδάσει στατιστική, ποτέ δεν έχω κάτσει να το υπολογίσω.
Αν μπορούσατε να είχατε έναν ιδανικό ακροατή, ποιος θα ήταν αυτός;
Για μένα δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος. Κάθε ακροατής μπορεί να είναι ο ιδανικός. Από τη δική μου σκοπιά, ο ιδανικός ακροατής είναι αυτός που λαμβάνει το μήνυμα και το κάνει δικό του. Είναι αυτός που στη διάρκεια της επικοινωνιακής διαδικασίας, που είναι το ραδιόφωνο, προσπαθεί πραγματικά να ακούσει και να αισθανθεί.
Υπάρχουν φήμες ότι δεν περνούν πάνω από πέντε εκπομπές χωρίς να παίξετε κάτι από Depeche-fucking-mode. Το επιβεβαιώνετε;
Το επιβεβαιώνω απόλυτα!
Ραδιόφωνο χωρίς λόγο υπάρχει;
Ναι, και πολύ καλό μάλιστα. Βέβαια κι εγώ επιλέγω να μην έχω πολλά ΟΝ στην εκπομπή μου. Δεν μου αρέσει να μιλάω για πράγματα έξω από τη μουσική. Είμαι της αντίληψης ότι σε ένα μουσικό ραδιόφωνο η μουσική είναι εκείνη που πρέπει να μιλάει.
Πότε κλείνετε το ραδιόφωνο;
Το ερώτημα είναι πότε το ανοίγω.
Έστω ότι μένατε στην ίδια πολυκατοικία με τον Billy MacKenzie, τη Siouxsie και τον Dave Gahan. Ποιος θα έβαζε ραδιόφωνο στο τέρμα για να ακούσουν και οι γείτονες και ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη φασαρία;
Ο Graham και η Siouxsie θα έκαναν σαματά και ο MacKenzie ίσως να καλούσε και την αστυνομία για να διαμαρτυρηθεί.
Αν έπρεπε να στείλετε μια ερωτική επιστολή στο ραδιόφωνο, πώς θα την κλείνατε;
Με δύο λέξεις: «Να προσέχεις».
* Ο Δημήτρης Παπασπυρόπουλος κάνει εκπομπή καθημερινά στον Best 92,6 (14:00-16:00).
Νίκος Ζώης | Kiss 92.9
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που παίξατε On Air;
Ως πειρατής ήταν ένα κομμάτι του Rod Stewart, το Baby Jane. Ως επαγγελματίας ήταν, με επιφύλαξη, το Gonna Make it Sweat των C+C Music Factory. Η χρονιά ήταν το 1991 στο Πρώτο Κανάλι στα Γιάννενα.
Και ποιο ήταν το τελευταίο;
Το Watermelon Sugar του Harry Styles για την εκπομπή στον Kiss.
Πώς θα περιγράφατε το ραδιόφωνο τότε, όταν κάνατε την πρώτη σας εκπομπή, και πώς σήμερα;
Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές. Όταν ξεκινούσα, το μουσικό ραδιόφωνο ήταν ο μοναδικός τρόπος για να ενημερωθείς για τη μουσική. Οι ακροατές είχαν κολλημένο το αφτί τους σε μια ραδιοφωνική συχνότητα για να ακούσουν νέες κυκλοφορίες. Αυτό πλέον έχει αλλάξει. Υπάρχει όμως και κάτι που μένει αναλλοίωτο: η ζεστασιά του μέσου. Αυτό ήταν ζητούμενο τότε και εξακολουθεί να είναι ζητούμενο και τώρα.
Η πιο έντονη ραδιοφωνική σας ανάμνηση ως ακροατή;
Είναι μια ιδιαίτερη ανάμνηση. Πριν κάποια χρόνια είχαμε με ένα φίλο ένα γκρουπ και είχαμε κυκλοφορήσει μια διασκευή του Hello του Lionel Richie. Μια μέρα εκεί που οδηγούσα, το άκουσα να παίζει σε έναν σταθμό. Δεν μπορώ να περιγράψω το τι ένιωσα. Ήταν παράξενο να ακούς τη φωνή σου ως τραγουδιστή και όχι ως ραδιοφωνικού παραγωγού.
Υπήρχε κάποια εποχή στη ραδιοφωνική σας διαδρομή που την απολαύσατε περισσότερο;
Για μένα κάθε εποχή είχε πολύ όμορφες στιγμές και δεν την ακυρώνω. Υπάρχει όμως μια περίοδος, η οποία επανέρχεται σε κουβέντες που κάνουμε με φίλους και συναδέλφους: ήταν η δημιουργία του KISS FM Θεσσαλονίκης. Ήμασταν μια ομάδα νέων ανθρώπων οι οποίοι δεν κάναμε απλώς ραδιόφωνο, αλλά ζούσαμε μαζί: βγαίναμε έξω, κάναμε παρέα κτλ..
Έχετε καταλήξει σε ποια ηλικία διαμορφώνεται η μουσική που μας αρέσει;
Τα τραγούδια που αποτυπώνονται στην καρδιά και την ψυχή ενός ανθρώπου είναι όσα ακούει από τα 12 έως τα 18 του. Σε αυτή τη φάση διαμορφώνεται η μουσική που αρέσει σε κάποιον. Ωστόσο, υπάρχει μια μερίδα κόσμου που θέλει και κάτι άλλο πέρα από τα classics.
Αν μπορούσατε να είχατε έναν ιδανικό ακροατή, ποιος θα ήταν αυτός;
Ιδανικοί είναι όλοι οι ακροατές και κάθε ακροατής είναι ξεχωριστός. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, τότε θα έλεγα ότι θα ήθελα να με είχε ακούσει ο Prince.
Ραδιόφωνο χωρίς λόγο υπάρχει;
Όχι. Τα non-stop ραδιόφωνα δεν είναι ραδιόφωνο. Αν δεν υπάρχει παραγωγός από πίσω, μιλάμε για κάτι άλλο.
Πότε κλείνετε το ραδιόφωνο;
Παίζει συνέχεια κάθε μέρα. Δεν νομίζω ότι το κλείνω ποτέ.
Έστω ότι μένατε στην ίδια πολυκατοικία με τους Billie Eilish, Debbie Harry και Weeknd. Ποιος θα έβαζε ραδιόφωνο στο τέρμα για να ακούσουν και οι γείτονες και ποιος θα διαμαρτυρόταν για τη φασαρία;
Φοβερή παρέα! Θα τους είχα στον καναπέ αραχτούς και θα τους έβαζα εγώ δυνατά ραδιόφωνο.
Αν έπρεπε να στείλετε μια ερωτική επιστολή στο ραδιόφωνο, πώς θα την κλείνατε;
«Με αγάπη, Νίκος»
*Ο Νικος Ζώης κάνει εκπομπή καθημερινά στον KISS 92.9 (16:00 – 18:55) και κάθε Σάββατο (12:00 – 13:55)
