Εστίαση δεν έχουμε. Το μόνο που έχουμε είναι η λήθη του πώς είναι η εμπειρία του να πηγαίνεις να πιείς καφέ, του να κάθεσαι γύρω από τραπέζια με φιλικά πρόσωπα, του να έχεις ένα σκαμπό να κάτσεις για να λήξεις τη μέρα με δόξα. Όπου δόξα ένα ποτό με λίγα παγάκια. Πρακτικά, το μόνο που έχουμε είναι μια μικρή διαδρομή στο κοντινότερο take away, για έναν καφέ σε πλαστικό, ένα τσιγάρο στα όρθια και δυο κουβέντες με όποιον έχει εναποθέσει την ψυχική του υγεία σε αυτή την ιεροτελεστία. Αλλά όχι! Μας το παίρνουν κι αυτό διάολε.

Με αφορμή τη συνήθεια να στέκεται στο όρθιο κόσμος έξω από καφετέριες αφού έχει πάρει τον καφέ του να πει δυο λέξεις (που προφανώς περιστρέφονται γύρω από την ίδια τη πανδημία και είναι εντελώς ανθρώπινη), η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει λίγη ακόμα ένταση στον τρόμο των προστίμων. Ναι, μπορεί μέχρι τώρα να μη δινόταν ιδιαίτερη σημασία στα πηγαδάκια που σχηματίζονταν έξω από επιχειρήσεις εστίασης που λειτουργούσαν για take away, από σήμερα όμως θα αρχίσει.

Τι ακριβώς αλλάζει:

Η τροποποίηση αυτή αφορά το σημείο 17 του πίνακα της παρ. 1Β του άρθρου 1 της ΚΥΑ «Έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 στο σύνολο της Επικράτειας για το διάστημα από το Σάββατο, 30 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 6:00 έως και τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021 και ώρα 6:00» (ΦΕΚ Β’ 341).

Αναφέρει πως «οι υπηρεσίες παροχής προϊόντων σε πακέτο από το κατάστημα (take away), διανομής προϊόντων (delivery) και κάθοδόν εξυπηρέτησης (drive-through) επιτρέπονται μόνο στο πλαίσιο των λόγων μετακίνησης των πολιτών που ορίζονται στην παρούσα, χωρίς πάντως την παραμονή πελατών στον εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο ευθύνης των επιχειρήσεων αυτών».

Σε άλλα νέα, τέλος και η μικρή χαραμάδα κοινωνικοποίησης και ψευδαίσθησης πραγματικής ζωής. Πλέον, θα κοστίζει 3.000 ευρώ για την επιχείρηση/νομικό πρόσωπο και 300 ευρώ για κάθε πελάτη. Στο μεταξύ, αρχίζουμε ήδη να κάνουμε σενάρια για το πώς θα μπορούμε να αποδείξουμε πώς δεν είμαστε ελέφαντες σε περιπτώσεις ας πούμε που η καφετέρια εξυπηρετεί πολύ κόσμο σε μια δεδομένη στιγμή και περιμένουμε έξω μέχρι να έρθει η σειρά μας, συζητώντας, αλλά μετά σκεφτόμαστε πως τίποτα δε βγάζει νόημα πια. Τίποτα απολύτως.

Πάρτε μας και το take away να δούμε τι θα καταλάβετε.