Στο χθεσινό επεισόδιο MasterChef, η 24χρονη Βιβή Σιμοπούλου έφερε μπροστά στις prime time οθόνες μας, την ιστορία του μέσου come out. Αυτού της διπλανής πόρτας, που καταλήγει σε μεγάλες αλλαγές ζωής και μετακομίσεις, χωρισμούς και ανακατατάξεις για να «διορθωθεί» το κακό. Ποιο είναι το κακό; Εκείνο που δε βολεύει την κοινωνία και τη γειτονιά.

Η Βιβή ανάμεσα σε σκεύη μαγειρικής, πρώτες ύλες και ρολόγια να θυμίζουν πως ο χρόνος τρέχει ακάθεκτος, μίλησε για τη δική της ιστορία. Πέρασε κάποιες δύσκολες στιγμές όταν ανακοίνωσε στους γονείς της ότι είναι γκέι, και όπως ανέφερε, αυτές οι καταστάσεις την έκαναν να μεγαλώσει πιο γρήγορα και απότομα από το συνηθισμένο. “Γρήγορα από τα 17-18 μου, είμαι μόνη μου, παλεύω μόνη μου. Ήρθε σε ρήξη η οικογένεια μου όταν εγώ τους ανακοίνωσα ότι είμαι γκέι. Μετά ήρθε και ο χωρισμός οπότε είχαμε λίγο τις φουρτούνες μας σαν οικογένεια. Οι γονείς μου θεώρησαν ίσως φταίνε οι παρέες και το σχολείο, η πρώτη κίνηση που έκαναν ήταν να μετακομίσουμε, αλλά αυτό δεν άλλαξε κάτι, γιατί δεν αλλάζουν αυτά”, ανέφερε η Βιβή. Ναι, αυτά δεν αλλάζουν, αλλά αυτό το αμετάκλητο της κατάστασης, πολλοί γονείς δυσκολεύονται και να το συνειδητοποιήσουν αλλά και να αντιληφθούν ότι στο τέλος της μέρας δε χρειάζεται και να αλλάξει. Κάπως έτσι καταλήγουν οι φίλοι να φιλοξενούν ένα πλάσμα που έχασε το μόνο δεδομένο αγαθό που έχουν να του προσφέρουν οι γονείς του, εκτός από αγνή αγάπη και αποδοχή: ένα ασφαλές μέρος.

“Στο MasterChef ήρθα για εμένα θέλω να εξελιχθώ και ξέρω ότι θα έχω και θετικό αλλά και αρνητικό fan club για αυτό που είμαι. Όμως ξέρω ότι θα υπάρξει και κόσμος που θα με στηρίξει για αυτό που κάνω. Τα σαββατοκύριακα είμαι με τον μπαμπά, μαγειρεύουμε μαζί και προσπαθούμε να φτιάξουμε τις σχέσεις. Πιστεύω ότι ο πατέρας μου πλέον είναι περήφανος για εμένα”, λέει η Βιβή, ενώ στα πλάνα φαίνεται να μαγειρεύει στην κουζίνα του μπαμπά της. Γιατί στο τέλος η αποδοχή είναι η μόνη φυσική εξέλιξη, όταν μιλάμε για γονεϊκή αγάπη. Αυτό το «κλισέ» ότι η αγάπη έρχεται πάνω από όλα, δεν είναι επιλογή. Αυτή την εξέλιξη δεν την επιλέγεις. Η γονεϊκή αγάπη όταν είναι μεγαλύτερη από όλα, πάει και κόντρα σε όλα εκείνα τα μικρά παράπονα, κοινωνικά θέσφατα, φοβίες και βρίσκει τη θέση που είχε εξαρχής: δίπλα στο παιδί, erga omnes.