Η έκθεση φωτογραφίας “Not Another Second” δίνει σάρκα και οστά στις ιστορίες 12 ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων ατόμων, δίνοντας όλο το focus στα χρόνια που έκρυψαν στη ντουλάπα μαζί με τη φύση τους, τη σεξουαλικότητά τους και την αγάπη τους για την πραγματική τους φύση. Ούτε ένα δευτερόλεπτο ακόμα μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος και φωτίζει ιστορίες ζωής που καθυστέρησαν το come out τους με τον φόβο του κοινωνικού ρατσισμού.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες σε οίκο ευγηρίας στο Μπρούκλιν και περιλαμβάνει τα πορτραίτα και τις συνεντεύξεις του Γερμανού φωτογράφου Karsten Thormaehlen σε 12 ηλικιωμένα άτομα της ΛΟΑΤ+ κοινότητας. Πρόκειται για πλάσματα που αρνήθηκαν να χαρακτηριστούν εγκληματίες, απόκληροι της κοινωνίας, «αμαρτωλοί» και ψυχικά ασθενείς και που η κληρονομιά τους περιλαμβάνει δύσκολες νομικές μάχες και διεκδικήσεις. Γάμος, τεκνοθεσία, εργασία, κοινωνική πρόνοια, ιατρική περίθαλψη, στέγη και ζωή χωρίς διακρίσεις και ρατσισμό δεν ήταν καθόλου αυτονόητα για εκείνα.
Δίπλα σε κάθε πορτρέτο αναφέρεται ο αριθμός των ετών που καθένας από αυτούς έχασαν προτού βρουν το κουράγιο να κάνουν come out.
O Ray Cunningham (83 ετών) και ο Richard Prescott (79 ετών) θυμούνται πώς μεγάλωσαν στα 50s και τα 60s. Ο Ray στα 19 του, υπηρετώντας στο ναυτικό, ήταν υπεύθυνος να απορρίπτει γκέι υποψηφίους. Τελικά έκανε come out στα 21 στη μητέρα του, αλλά στον πατέρα του δε μίλησε ποτέ. Ο Richard θυμάται πως όταν ήταν στο λύκειο τον κορόιδευαν επειδή πάντα κοίταγε κάτω καθώς περπατούσε. Εξηγεί σήμερα ότι ήταν αυτός ήταν ένας μηχανισμός άμυνας. «Δεν θες να αντικρίζεις άλλους ανθρώπους που νιώθεις ότι θα σε απορρίψουν». Ο ίδιος έκανε come out στα 60.
H 69χρονη Paulette Thomas-Martin αποφάσισε να κάνει έναν ετεροφυλόφιλο γάμο γιατί αυτή ήταν η νόρμα. Έμεινε σε αυτόν για 20 χρόνια, έκανε δυο παιδιά και κατέληξε να είναι η ίδια ομοφοβική, μη θέλοντας να συναναστρέφεται γκέι άτομα. Σήμερα λέει πως προφανώς έτσι πίστευε πως προστάτευε τον εαυτό της, μέσα από την άρνηση. Έκανε come out στα 40 της, όταν τα παιδιά της είχαν ήδη μεγαλώσει.
Η 82χρονη Magora Kennedy εξαναγκάστηκε από τη μητέρα της να παντρευτεί όταν ήταν 14 χρονών, για να «θεραπευτεί» η ομοφυλοφιλία της. Ο σύζυγός της ήταν 21 χρόνια μεγαλύτερος και κακοποιητικός απέναντί της.
Παρά τις κερδισμένες μάχες, σήμερα οι ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένοι αντιμετωπίζουν ακόμα μεγάλες προκλήσεις, όπως φαίνεται στις παρακάτω στατιστικές (που αναφέρονται στην Αμερική):
• 21% των ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων έχουν βοηθήσει φίλους τους, ως φροντιστές, σε σύγκριση με το μόλις 6% των ετεροφυλόφιλων συνομηλίκων τους.
• 48% όλων των ΛΟΑΤ+ ζευγαριών έχουν αντιμετωπίσει επιθετική συμπεριφορά στην αναζήτηση στέγης.
• 34% των ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων φοβούνται μήπως πρέπει να κρύψουν την ταυτότητά τους όταν ψάχνουν σπίτι.
• 20% των ΛΟΑΤ+ αποφεύγουν την ιατρική περίθαλψη από φόβο για ρατσιστική διάκριση.
• 50% των transgender έχουν μάθει οι ίδιοι στους φροντιστές τους τη φροντίδα που χρειάζονται.
• 41% των ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων δηλώνουν αναπηρία, σε σύγκριση με το αντίστοιχο 35% των ετεροφυλόφιλων συνομηλίκων τους.
• 60% των ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων δηλώνουν ότι νιώθουν την έλλειψη συντροφικότητας, ενώ πάνω από 50% δηλώνουν απομονωμένοι.
• 50% του ΛΟΑΤ+ πληθυσμού ζει σε πολιτείες (των ΗΠΑ) χωρίς νόμους που να τους προστατεύουν από τις διακρίσεις στη στέγαση.
• 41% των transgender έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν.
• 33% όλων των transgender δεν έχουν γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης και δηλώνουν κακή γενική υγεία.
• 21% όλων των transgender δηλώνουν ότι γιατρός ή άλλος υγειονομικός έχει χρησιμοποιήσει σκληρή ή κακοποιητική γλώσσα στη θεραπεία τους.
• 66% των ΛΟΑΤ+ ηλικιωμένων έχουν υπάρξει θύμα τουλάχιστον τρεις φορές στη ζωή τους.
