Το κυνήγι της ομορφιάς. Αυτό το άυλο, το άπιαστο, το εξωφρενικά φευγαλέο πράγμα αναζητούμε όλοι οι θνητοί. Μας δημιουργεί άγχος, συσσωρευμένη φόρτιση. Κάποιοι το θεωρούν θείο δώρο. Για άλλους, ευλογημένους, είναι κάτι φυσιολογικό. Ίσως, γιατί κρίνονται με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση. Κι αυτό καταντά τοξικό.
Τι βλέπουμε όταν κοιτάζουμε τον εαυτό μας; Είναι πάντα μαγικά όταν το βλέμμα μας συναντά την αναδιπλασιασμένη εικόνα του προσώπου μας στον καθρέφτη. Μπορούμε να αυτοεξαπατηθούμε; Το είδωλο του αντικειμένου που αντανακλά ο καθρέφτης είναι εικονικό, δηλαδή ένα καθαρά πλασματικό αντικείμενο, όμως για το οπτικό μας σύστημα το είδωλο αυτό είναι εξίσου πραγματικό με το πρότυπό του. Είναι το υποσυνείδητο μας.
Το 2021 αναθεωρούμε, κάνουμε επαναδιαπραγματεύσεις, δίνουμε νέους ορισμούς σε έννοιες και κανονικότητες. Κατασκευάζουμε εκ νέου το σπίτι μας και τον εαυτό μας. Απαιτούμε από τους θεσμούς, την κοινωνία, τους εαυτούς μας να δώσουν νέο ορισμό για τη ζωή μας μετά την πανδημία, την αισθητική και τις έννοιες της ομορφιάς και των must haves.
Πόσες τσάντες και παπούτσια αλήθεια χρειάστηκες το 2020; Σκέφτηκες τίποτε άλλο περισσότερο από την υγεία σου; Θέλησες να δεις στον καθρέπτη ένα σώμα αψεγάδιαστό ή να πάρεις αγκαλιά κάποιον για να νιώσεις ζωντανός; Τι πραγματικά σου έλειψε μέσα στην καραντίνα; Γιατί περιμένεις στην ουρά στο κρύο για να πάρεις κάτι σε έκπτωση από το Zara;
Τα γυναικεία περιοδικά μόδας αφουγκράζονται τις αλλαγές, στέκονται συνοδοιπόροι στην πορεία κάθε γυναίκας ή θηλυκότητας και στις ανάγκες της. Είτε αυτές είναι να βρει το τέλειο τζιν που τονίζει τις καμπύλες της, είτε να της προτείνει την κρέμα ματιών γιατί δεν της αρέσει να βλέπει τους μαύρους κύκλους είτε γιατί εκεί μπορεί να διαβάσει μια ιστορία γυναίκας που κακοποιήθηκε ψυχολογικά και σωματικά και κατάφερε να βγει νικήτρια.
Αν ένα πράγμα μάθαμε τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι κοινωνικές κατασκευές είναι πασέ ντεμοντέ και μπορούμε να είμαστε πολυπρισματικοί, με διπλο-εγγεγραμένες -τουλάχιστον -αφηγήσεις. Όπως ένας καθρέπτης. Που δεν λέει πάντα όλη την αλήθεια.
Η πορτογαλική Vogue τολμά να γίνει ο αντικατοπτρισμός μας και αναρωτηθεί πώς βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Να μας βοηθήσει με τίτλους και εικόνες, να παίξει με τον αναγνώστη του μέσα από το είδωλό του. Παίζει το τεστ του καθρέπτη. Έτσι ονομάζεται η δοκιμασία που έχει σκοπό να ελέγξει κατά πόσο το υποκείμενο (κάποιο ζώο) έχει αυτοσυνείδηση. Συγκεκριμένος στόχος είναι να διαπιστωθεί αν το ζώο αντιλαμβάνεται ότι η αντανάκλαση στον καθρέπτη είναι εικόνα του ίδιου του του εαυτού. Το τεστ επινοήθηκε από τον Gordon G. Gallup. α μικρά παιδιά των ανθρώπων περνούν επίσης το τεστ μόνο μετά την ηλικία των 3-4 ετών. Άλλα ζώα, όπως ο σκύλος, αντιδρούν απέναντι στο είδωλό τους με φόβο, εχθρικότητα ή περιέργεια προς το «άλλο» ζώο που βλέπουν ή απλά αδιαφορούν.
Επιτέλους ένα περιοδικό που σου λέει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Και σου αφιερώνει στίχους από κομμάτι των Velvet Undergrounds.
Πριν από λίγους μήνες άλλο ένα εξώφυλλο της είχε προκαλέσει. Στο “Τεύχος Τρέλας”, (Madness Issue) μία γυναίκα βρίσκεται καθιστή στη μπανιέρα ενός νοσοκομείου. Δύο νοσοκόμες είναι δίπλα της και η μία της ρίχνει νερό στο κεφάλι με κανάτα.
Το εξώφυλλο- σύμφωνα με τη διευθύντρια του- ήθελε “να πυροδοτήσει τη συζήτηση”. Κριτική άσκησε η Σάρα Σαμπάιο, το διάσημο μοντέλο από την Πορτογαλία πως στο παρελθόν είχε αντιμετωπίσει ζητήματα ψυχικής υγείας, το χαρακτήρισε ως τρομερά κακόγουστο. “Μοιάζει με ένα ξεπερασμένο ψυχιατρείο που βασάνιζει ασθενείς”, αναφέρει σε βίντεο που αναρτήθηκε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
