Πριν καν γίνει 14 χρονών, έκοβε, έβαφε τα μαλλιά του και φορούσε δερμάτινα μπουφάν. Το μόνο που ήθελε ήταν να παρατήσει το σχολείο, να μπει σε ένα βαν και να κάνει περιοδείες παίζοντας σε υπόγεια με την πανκ μπάντα του. Έπαιζε μουσική στο δωμάτιό του. Του άρεσαν οι Beatles και άρχισε να πέφτει με τα μούτρα στην κλασική ροκ. Από τους Kiss στους Rush και από εκεί στους AC/DC. Όλα αυτά πριν πατήσει στην ηλικία του teenager. Το 1983 έμαθε την πανκ μουσική μέσω ενός ξαδέλφου του. Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο στο μέλλον για τον Ντέιβ Γκρολ.
Οι αγαπημένες του μπάντες έγιναν οι Bad Brains και Naked Raygun. Άκουγε επίσης τους Dead Kennedys και τους Black Flag. Σε ένα μικρό μπαρ στο Σικάγο είδε για πρώτη φορά από μουσικούς να χτυπιούνται στη σκηνή και το κοινό να κάνει το ίδιο από κάτω Τα πάντα άλλαξαν μέσα του. Ο Ντέιβ Γκρολ ήταν ένας επαναστατημένος νέος, έτσι τουλάχιστον υποστηρίζει με συνέντευξή του στον Guardian. Η μητέρα του ήταν δασκάλα στο σχολείο του και είχε να κάνει με τύπους σαν και αυτόν καθημερινά. Η μητέρα του, όμως, είχε την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις γύρω της, να εξοικειώνεται και να μην περιορίζει τους νέους.
Μπορεί ο Ντέιβ να ήταν απείθαρχος σαν μαθητής, όμως εκείνη είδε το μουσικό του ταλέντο. Τον υποστήριξε και τον ενθάρρυνε να δημιουργήσει. Στα 15 ή 16 του, είχε ήδη βγάλει μερικούς δίσκους με τους φίλους και έπαιζαν εκτός της πόλης. Πώς έμαθε να παίζει ντραμς; Τοποθετούσε μαξιλάρια στο πάτωμα και στο κρεβάτι του και ακολουθούσε το παίξιμο των Bad Brains. Πάνω στην εξέλιξή του σαν ντράμερ άκουσε τον Τζον Μπόναμ των Led Zeppelin. Έπαθε εμμονή με τον τρόπο παιξίματός του. Στον ήχο του Μπόναμ, όπως λέει, έβρισκε την ποίηση. Έκανε ακόμα και τατουάζ για χάρη του.
Όπως οι περισσότεροι μουσικοί της πανκ στη δεκαετία του 1980, έτσι και ο Ντέιβ Γκρολ δεν έπαιζε για να γίνει διάσημος ή να κάνει καριέρα. Η μόνη του αμοιβή ήταν η εκτίμηση από το κοινό του. Το μόνο που ήθελε να καταφέρει με τον ήχο του ήταν να μην δουλεύει και στο μέλλον στο κατάστημα επίπλων που δούλευε τότε και να μπορέσει να νοικιάσει ένα διαμέρισμα. Τελικά κατάφερε πολλά περισσότερα.
Άρχισε να περιοδεύει στα 18 του με τους Scream. Ένιωσε για πρώτη φορά πραγματικά ελεύθερος να ανακαλύψει πραγματικά τον εαυτό του. Είχε τα πράγματά σου σε μια σακούλα, κοιμόταν στο πάτωμα και αν ήταν τυχερός, γινόταν πλουσιότερος κατά 7 δολάρια για να αγοράσει τσιγάρα και να φάει στα Taco Bell. Ήταν όμως ελεύθερος και ανοιχτός σε νέες προκλήσεις, αυτό του ήταν αρκετό. Αν έπαιζε στην Ιταλία, αυτό σήμαινε πως θα μάθαινε περισσότερα για την κουλτούρα της, τη γλώσσα και τους ανθρώπους της. Δεν ήταν μόνο μουσικό το ζήτημα. Εξερευνούσε τον κόσμο.
Είχε ένα σχέδιο: σε πέντε χρόνια να μάθει μουσική, να γίνει studio ντράμερ και με τα χρήματα που θα κέρδιζε να φοιτήσει σε κολέγιο και να γίνει graphic designer. Το πλάνο βρέθηκε στα σκουπίδια γιατί κάπου εκεί εμφανίστηκαν οι Nirvana και άρχισαν να γίνονται γνωστοί. Ακόμα δεν ξέρει να διαβάζει μουσική. Τι σημασία έχει όμως;
Ο νέος και δέκατος δίσκος των Foo Fighters, Medicine at Midnight, κυκλοφορεί στις 5 Φεβρουαρίου. Μέχρι να γίνει αυτό, ας απολαύσουμε το πρώτο κομμάτι του δίσκου που ανέβηκε χθες στο Youtube, ανήμερα των γενεθλίων του Ντέιβ Γκρολ.
