Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έχει τραγουδήσει τα κάλαντα των Θεοφανίων, το ξέρατε αυτό; Δεν εννοώ ότι τα τραγούδησε από σπίτι σε σπίτι, εννοώ πως κυκλοφορεί ένα CD του (μάλλον). Κυκλοφορεί σίγουρα στο YouTube, μπορεί και σε υπερπολυτελή συλλογή με τον τίτλο «Φώτα». Δεν ξέρω, μεταξύ μας, ποιος ασχολείται με τα κάλαντα την ημέρα των Θεοφανίων; Πρέπει να είναι και ο μοναδικός.
Μήπως θυμάστε εσείς, παιδιά στην ηλικία σας να βγαίνουν στους δρόμους με ένα τρίγωνο στο χέρι και να τσιρίζουν «σήμερα τα φώτα;» Δύσκολο. Όποιος το έκανε αυτό από την παρέα ήταν για μήνες δακτυλοδειχτούμενος. Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις αλλά ευτυχώς κατάλαβαν γρήγορα το λάθος τους. Όλα έχουν και τα όριά τους. Είπαμε, μην ξεφτιλιστούμε τελείως. Έχουν προηγηθεί τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, δεν είναι ήδη αρκετά;
Οι μαθητές δημοτικού δεν έχουν προλάβει ακόμα να επεξεργαστούν την θρησκεία στο μυαλό τους, να κατανοήσουν πλήρως τι σημαίνει Χριστιανός Ορθόδοξος και για ποιο λόγο γιορτάζουμε την περίοδο των Χριστουγέννων (πέρα από τα προφανή) και γενικότερα όλες τις σημαντικές ημέρες της χριστιανοσύνης. Για τα παιδιά του δημοτικού, είναι απλά μια περίοδος που γεμίζουν τις τσέπες τους με εύκολο χρήμα. Ελπίζουμε σε αυτό το σημείο να μην σοκαρίστηκαν οι μεγαλύτεροι.
Αλήθεια λέμε για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη:
Την ημέρα των Θεοφανίων, αν σεβόσουν τον εαυτό σου μικρός, δεν έβγαινες να πεις τα κάλαντα. Πήγαινες απλά να δεις, πολλές φορές και με το ζόρι, κάτι παλικάρια να βουτάνε στο κρύο νερό για να πιάσουν το σταυρό. Μέχρι εκεί. Συνήθως καθόσουν σπίτι σου και εκμεταλλευόσουν τις κενές ώρες για να παίξεις με την ηλεκτρονική σου κονσόλα ή με κάτι άλλο. Το «κάτι άλλο», το είχες αγοράσει με τα χρήματα που έβγαλες τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Μέχρι πότε θα κλέβεις τους μαγαζάτορες με το φθηνό σου τραγούδι; Μέχρι πότε θα πηγαίνεις στη γιαγιά και τον παππού, στη θεία και στον θείο με τα γλυκά σου ματάκια για να τους ζητήσεις χρήματα; Γιατί, στην ουσία, τους αναγκάζεις να σου δώσουν χρήματα.
Αυτά τα άτομα, λοιπόν, ήταν τα δακτυλοδεικτούμενα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τα άτομα που δεν είχαν τσίπα και αμαύρωναν το όνομα των υπόλοιπων παιδιών που εργάστηκαν σκληρά στα δύο προηγούμενα κάλαντα. Η δύναμη του χρήματος εξουσίαζε το μυαλό τους κάνοντάς τους έρμαια της υπερκατανάλωσης. Είχαν γίνει άπληστα, αγόραζαν συνεχώς νέα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα και κάρτες YuGiOh Oh. Οι υπόλοιποι, όσο εκείνα ήταν στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς, κάναμε μίτινγκ για να βρούμε τρόπο να τα επαναφέρουμε στην πραγματικότητα και να τους εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται πως, «κάλαντα, λέμε μόνο δύο φορές, όχι τρεις».
Όσοι δεν συμμορφώνονταν αναγκαστικά έπρεπε να αποχωρήσουν από την παρέα. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες και κάποιες αξίες που πρέπει να μένουν σταθερές μέσα στα χρόνια. Σεβόμαστε το κοινό μας, δηλαδή τον απλό κόσμο, τους μαγαζάτορες και τα μέλη της οικογένειάς μας ώστε να μας σέβονται και αυτοί κατά την πληρωμή. Τα χρήματα ποτέ δεν είναι ίδια τα Θεοφάνια, είναι πάντα πολύ λιγότερα. Το βλέπεις στα μάτια τους πως στην πραγματικότητα δεν θέλουν να σε ακούσουν. Και με το δίκιο τους.
Στη μόνη περίπτωση που δικαιολογούνται οι «κλέφτες των Θεοφανίων», είναι όταν επισκέπτονται μεγάλες επιχειρήσεις ή εργοστάσια. Εκεί, ναι, ας πηγαίνουν κάθε μέρα. Στα σπίτια και στα μανάβικα όμως, όχι, δεν το δεχόμασταν και ελπίζουμε ούτε η νέα γενιά να μην το δέχεται.
