Θα ξεκινήσω με μια – ίσως προσωπική- παραδοχή. Μερικές φορές η τέχνη δεν ερμηνεύεται. Σίγουρα μπορείς να της αποδώσεις κάποια χαρακτηριστικά. Αλλά η πραγματική τέχνη σου γεννά συναισθήματα. Μπορεί να σου κόψει την αναπνοή. Να σε κάνει να στηθείς μισή ώρα απέναντι από ένα πίνακα, παραδομένος στην ομορφιά. Σίγουρα έχεις δει μια ταινία ή μια παράσταση που αναρωτιέσαι τι βλέπεις, μαλώνεις με τους φίλους σου για το νόημα στο τέλος αφού έχουν πονέσει τα χέρια σου από το χειροκρότημα και το επόμενο πρωί σκέφτεσαι συνεχώς αυτό που είδες.
Το έργο της ομάδας των RootlessRoot δεν ξέρω πώς θα το ερμηνεύσετε εσείς. Παρακολουθώντας τες σε παγκόσμια πρεμιέρα στο YouTube το “Stones & Bones” ένιωθα με όλες μου τις αισθήσεις ότι βλέπω ένα αριστούργημα. Μου προκαλούσαν δέος τα σώματα των Λίντα Καπετανέα και Έλενας Τοπαλίδου. Ήταν σαν αρχαίες παγανιστικές θεότητες που σε καλούσαν σε μια συναυλία/performance/παράσταση χορού βγαλμένη από το υλικό των ονείρων των πλασμάτων του Σαίξπηρ και του Ευριπίδη. Θαυμάζεις την εικονοποιΐα της. Είναι μια παράσταση για την μνήμη.
Στο νέο έργο των RootlessRoot, πέντε ερμηνεύτριες (Λίντα Καπετανέα, Έλενα Τοπαλίδου, Μάρθα Φριντζήλα, Hyaejin Lee, Anna Calsina Forrellad), υπό τη συνοδεία ζωντανής μουσικής, έρχονται αντιμέτωπες στη σκηνή με το μάρμαρο, δημιουργώντας ένα ποίημα για την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και την αιωνιότητα του μαρμάρου, γράφει το δελτίο τύπου. Και πραγματικά η φράση “poetry in motion” θα μπορούσε να συνοψίσει την απάντηση στο ερώτημα “πώς σου φάνηκε”.
Τι θα δεις; Ο Γιόζεφ Φρούτσεκ και η Λίντα Καπετανέα συνεργάζονται με τον Άγγλο γλύπτη Peter Randall-Page, έναν αριστοτέχνη στο είδος του, και εισχωρούν στα μυστήρια αυτού του ξεχωριστού φυσικού υλικού, το οποίο παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες στη σκηνική του χρήση. Εμπνέονται από τις πυθαγόρειες γεωμετρικές μορφές της κοσμικής δημιουργίας, καθώς και από την ανθρώπινη σωματικότητα, με σκοπό να αποκαλύψουν την άνιση σχέση μεταξύ του εφήμερου ανθρώπινου σώματος και της ανεξάντλητης δύναμης του μαρμάρου. Και οι δύο πραγματικότητες συναντιούνται στην κίνηση, αντιπροσωπεύοντας διαφορετικές χρονικές κλίμακες.
Τι μου έμεινε; Η φράση της Τοπαλίδου “Let’s start. Before we start, we need to stop”. Κάπως νοηματοδότησε όλο το 2020. Νιώθω ότι είδα μια φεμινιστική προσέγγιση πάνω σε ένα υπαρξιακό διάλογο/φιλοσοφικό ζήτημα για την ανθρώπινη φύση και τη σχέση με τον χρόνο.
Το μάρμαρο δεν ανήκει στις θεατρικές συμβάσεις. Είναι βαρύ, δύσκολο στον χειρισμό του και πολύ πραγματικό για να βρίσκεται επί σκηνής. Βρίσκεται μέσα σε μεγαλόπρεπα βουνά, τα οποία μετακινούνται σαν πέτρινα κύματα και μετασχηματίζονται στη διάρκεια εκατομμυρίων ετών. Χάριν της υπεροχής της φύσης και της συνειδητοποίησης του δικού μας θανάτου, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να σκεφτόμαστε, να γράφουμε πάνω στο μάρμαρο και να το σμιλεύουμε με ασυνήθιστους τρόπους, ερχόμενοι έτσι πιο κοντά στην αθανασία. Αυτό δεν είναι το ερώτημα όλης της ανθρωπότητας; Μετά το θάνατο τι;
Οι άνθρωποι της Στέγης μας εξηγούν ότι αυτή η ομάδα σπάει τις συμβάσεις. Μας αναλύουν το περιεχόμενο της περφόρμανς: Ο Γιόζεφ Φρούτσεκ και η Λίντα Καπετανέα συνεργάζονται με τον Άγγλο γλύπτη Peter Randall-Page, έναν αριστοτέχνη στο είδος του, και εισχωρούν στα μυστήρια αυτού του ξεχωριστού φυσικού υλικού, το οποίο παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες στη σκηνική του χρήση. Εμπνέονται από τις πυθαγόρειες γεωμετρικές μορφές της κοσμικής δημιουργίας, καθώς και από την ανθρώπινη σωματικότητα, με σκοπό να αποκαλύψουν την άνιση σχέση μεταξύ του εφήμερου ανθρώπινου σώματος και της ανεξάντλητης δύναμης του μαρμάρου.
Αξίζει να το δείτε. Η τέχνη σώζει. Η παραγωγή θα παραμείνει διαθέσιμη στο YouTube του Ιδρύματος Ωνάση έως τις 2 Ιανουαρίου στις 21:00.
Υγ: Αν θέλεις να διαβάσεις κάτι πριν δεις την παράσταση:
Από την αρχή της καλλιτεχνικής τους πορείας, οι RootlessRoot έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στη σκηνική αξιοποίηση υλικών, που η χρήση τους από τους περφόρμερ δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις. Στο Stones & Bones, σε πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Μαντζούκη, πέντε ερμηνεύτριες κινούν με τις δυνάμεις τους βαριά και άκαμπτα μαρμάρινα γλυπτά κατασκευασμένα από τους Peter και Thomas Randall-Page.
Το λευκό μάρμαρο, αυτό το υλικό με τη μεταφυσική διάσταση, το θεμέλιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, το υλικό των ναών και των επιβλητικών κατασκευών, τίθεται με την απαράμιλλη ομορφιά του στο επίκεντρο του έργου. Οι πέντε ερμηνεύτριες έρχονται αντιμέτωπες με το βάρος και τη σκληρότητά του και δημιουργούν ένα τοπίο που κατακλύζεται από τους ήχους της προσπάθειας να συνομιλήσουν μαζί του. Η ομάδα κινηματογράφησε όλη τη διαδικασία παραγωγής του έργου, από τη στιγμή που κόπηκε το μάρμαρο μέχρι τη μεταφορά του στη σκηνή της Στέγης και από το στήσιμο της παράστασης μέχρι την ολοκλήρωσή της.
Info: Stones & Bones στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση Live, δείτε το εδώ
YouTube premiere: Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021 | 21:00
Διάρκεια: 68΄
Η παράσταση θα παραμείνει διαθέσιμη για 24 ώρες
Καλλιτεχνική Διεύθυνση & Χορογραφία: Rootlessroot – Λίντα Καπετανέα, Jozef Fruček. Με τις: Λίντα Καπετανέα, Έλενα Τοπαλίδου, Μάρθα Φριντζήλα, Hyaejin Lee, Anna Calsina Forrellad. Μουσική Σύνθεση: Βασίλης Μαντζούκης. Μουσικοί επί σκηνής: Βασίλης Μαντζούκης, Κώστας Νικολόπουλος, Νίκος Παπαϊωάννου, Παναγιώτης Μανουηλίδης. Σκηνικά & Εικαστική Επιμέλεια: Thomas Randall-Page, Peter Randall-Page. Σκηνογραφική Επιμέλεια: Πάρις Μέξης. Φωτογραφία: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος
