“Ένα φιλί μπορεί να καταστρέψει μια ανθρώπινη ζωή”, σύμφωνα με τον Oscar Wilde, “Φίλησέ με και θα δεις πόσο σημαντική είμαι”, είχε πει η Sylvia Plath. Ο έρωτας είναι μια εγκεφαλική διεργασία που συνοδεύει τον άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα και η απόλυτη έκφανσή του είναι το φιλί. Οι άνθρωποι ενώνουν τα χείλη τους σε μια προσπάθεια να εκφράσουν αυτόν τον έρωτα και πέρα από τα πιο διάσημα φιλιά που μπορεί να μας έκαναν να νοσταλγήσουμε ή να ποθήσουμε το να νιώσουμε αυτήν ακριβώς την ανάγκη, όλη η μαγεία του έρωτα κρύβεται στα ανώνυμα, ξεχασμένα φιλιά, από ανθρώπους που περπάτησαν και ερωτεύτηκαν σε αυτή τη γη πριν καν εσύ κι εγώ αρχίσουμε να την ανακαλύπτουμε. Αυτή την άγνωστη, ανώνυμη μαγεία του φιλιού φέρνει μπροστά στα μάτια μας το βιβλίο “People Kissing: A Century of Photographs”.

Για τις ανάγκες του “People Kissing” οι Barbara Levine και Paige Ramey γύρισαν ανάποδα flea markets, γκαράζ που μετατράπηκαν σε αγορές, κρυφές γωνιές του E-Bay και αντικερί. Στόχος: φωτογραφίες ανθρώπων να φιλιούνται από την αρχή ως το τέλος του 20ου αιώνα. Όραμα, η συγκέντρωση άτυπων (ή και απόλυτα τυπικών) αποδείξεων πως η τρυφερότητα, ο έρωτας, το φλερτ και η αναπόφευκτη παιδικότητα που ενέχει είναι βασικό στοιχείο του άρματος της ανθρωπότητας που προχωράει ακάθεκτο, βασισμένο χωρίς να το ξέρει, στα φιλιά, αμέτρητων ανθρώπων που έχουν βιώσει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους, χωρίς να γνωρίζουν πως αυτά ακριβώς τους κάνουν πανομοιότυπους με έναν τρόπο.

“Υπάρχει μια θάλασσα από ανώνυμες φωτογραφίες γύρω μας”, λέει η Levine στο Another, σχολιάζοντας την εμμονή της με το να βρίσκει φωτογραφίες. Αυτή ακριβώς η εμμονή της να συλλέγει, να συγκρίνει και να κατηγοριοποιεί φωτογραφίες, βρίσκοντας κοινά σημεία που ίσως κανείς άλλος δε θα μπορούσε να οραματιστεί μαζί σε ένα βιβλίο, προσφέρει αυτή την ενωτική μαγεία του “People Kissing”.

Ανάμεσα στις φωτογραφίες, το μάτι μας κλέβουν κάτι χριστουγεννιάτικα δώρα, το πιο αυθόρμητο σναπ σε photo booth, 60s φορέματα με μια αίσθηση απελευθέρωσης του έρωτα (ή τουλάχιστον την αρχή της) και η μόνιμη απορία αν αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν πως φωτογραφίζονται τη στιγμή που αποφάσιζαν να εκφράσουν έρωτα χωρίς λέξεις. Δε θα μάθουμε ποτέ, ειδικά αν σκεφτείς πως κάποιες από αυτές μας δίνουν πρόσβαση στην κλειδαρότρυπα φιλιών της βικτωριανής εποχής.

Στο μεταξύ, οι επιστήμονες έχουν κάνει σαφές πως το φιλί δίνει τριπλή φυσική ντόπα στον ερωτευμένο: σεροτονίνη, οκυτωκίνη και ντοπαμίνη. Το high του εγκεφάλου είναι πιο φυσικό από κάθε άλλο. Πολλά έχουν αλλάξει σε ό,τι αφορά το φιλί σε σχέση με τον 20ο αιώνα. Από την ελευθερία, τα taboo μέχρι την ιδιωτικότητα. Παρόλα αυτά, ο κίνδυνος τα δικά μας ντιτζιταλικά διαιωνισμένα φιλιά μπορεί και να μη γίνουν ποτέ βιβλίο-ωδή στον έρωτα για τους επόμενους. Μακάρι να έχουμε άδικο.