Δε φτάνει που παλιά βγαίναμε, γκρινιάζαμε κι από πάνω. Το πού θα πάμε και το τι μουσική θα παίζει, ήταν τα προβλήματα με της εξόδους στα καταστήματα εστίασης. Κάποτε, κάποιοι από εμάς, ίσως και εσύ, καταλήγαμε να πηγαίνουμε σε ελληνάδικα ακολουθώντας την παρέα που ίσως περιλάμβανε κάποιον που χώρισε ή που είχε συμπτωματικά την ίδια ανάγκη να ακούσει ελληνική μουσική. Από την αρχή ως το τέλος. Ήμασταν που λες και εμείς, που δε θέλαμε, όχι γιατί σνομπάραμε ακριβώς, αλλά μπορεί και να σνομπάραμε και λίγο.

Με έναν παράξενο τρόπο αυτό το «τραβάτε με κι ας κλαίω» attitude της αρχής, δεν κρατούσε και πολύ. Μετά από τη σχεδόν μαγική μουσική συνοχή, μετά από το τρίτο ποτό και κάποια συγκεκριμένα ελληνικά κομμάτια, όχι απλώς διασκεδάζαμε, αλλά μπαίναμε και στο mood το σωστό. Δηλαδή τραγουδάγαμε και «στην υγειά της αχάριστης» σαν φρεσκοχωριμένοι από κάποια αχάριστη άντρες, ενώ ήμασταν γυναίκες και single. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις, αλλά αυτό που προσπαθώ με περίεργα ελληνικά να πω είναι πως υπάρχουν μερικά τραγούδια που σε κάνουν να ξεχνάς ότι σε έσυραν στο ελληνάδικο και αρχίζεις να πιστεύεις ότι είσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή.

Θα παραθέσω μερικά παραδείγματα τέτοιων κομματιών. Μπορεί να μην είναι τα ίδια για όλους, αλλά να έχουν κάποια παρόμοια «ξαδερφάκια» που να έκαναν την ίδια δουλίτσα και για εσένα. Μπορεί και όχι. Προχωράμε.

Caliente ή κάτι παρόμοιο

Έχεις μόλις μπει στο ελληνάδικο, έχεις παραγγείλει το πρώτο ποτό και γκρινιάζεις μηχανικά. Γκρίνιαζες από το αυτοκίνητο, δεν κάνει σε κανέναν διαφορά λίγη γκρίνια ακόμα. Είναι αυτό το σημείο που η μουσική κυμαίνεται από χλιαρά, φρέσκα, ελληνικά χιτάκια τα οποία ενδεχομένως ακούς για πρώτη φορά στη ζωή σου. Βέβαια, δεν είσαι και άσχετος, το ραδιόφωνο λίγο πολύ κάποια τα έχει κάνει οικεία. Όλη αυτή η γκρίνια μέχρι το Caliente ή το εκάστοτε Caliente: το κομμάτι δηλαδή που όταν είσαι μόνος στο αμάξι και το παίξει το ραδιόφωνο, κλείνεις παράθυρα (ακόμα και αν έχει 40 βαθμούς) από ντροπή και δυναμώνεις το volume. Γιατί σε ανεβάζει διάολε. Ε, στο ελληνάδικο δε μπορείς να μην κουνήσεις λίγο το κορμάκι σου, να μην τραγουδήσεις λίγο το στίχο εκεί με την καρδιά και να μη μπεις λίγο στο mood. Στην τελική, ήρθες που ήρθες. Έχεις το δικαίωμα να το κάνεις να μετρήσει.

Ο Κιάμος ο ανεβαστικός

Αρχίζεις να συνειδητοποιείς πού είσαι και τι κάνεις όταν πέσει τραγούδι Κιάμου που μιλάει για παθιάρικη καψούρα -που μόνο σε στίχους Κιάμου θα ακούσεις. Ένα τέτοιο κομμάτι μπορεί να είναι το «Φωτιά με Φωτιά» (έλα μη ντρέπεσαι) ή εκείνο το παλιό, το «Απόψε Φόρα Τα Καλά σου». Ας είμαστε ειλικρινείς: έχεις μόλις νιώσει ΟΚ με το γεγονός ότι σύρθηκες μέχρι εκεί.

Η Αχάριστη αφιερωμένη σε κάθε αχάριστη

Η Αχάριστη είναι ύμνος. ΥΜΝΟΣ. Την ακούς όταν την έχεις ήδη «ακούσει» και κάπου εκεί αρχίζεις να πιστεύεις στο τέλειο timing. Στο μεταξύ, σίγουρα έχεις και κάποιο φίλο που πιστεύει πως ο στιχουργός ανακάλυψε την πυρίτιδα σε επίπεδο συναισθήματος και καψουρονεύρων σε αυτό το κομμάτι (όλοι έχουμε έναν τέτοιο) και το τραγουδάει με έναν πόνο μεταδοτικό. Φήμες λένε ότι κάθε φορά, μετά την υγειά της αχάριστης έρχεται στο τραπέζι γύρα σφηνάκια.

Καρράς και ό,τι αυτό συνεπάγεται

Όλο αυτό το «πονάω αφού» vibe της Αχάριστης, που ενέχει και μια δόση χαβαλέ (ας το παραδεχτούμε), γίνεται σοβαρό χωρίς τον χαβαλέ, όταν πέσει τραγούδι Καρρά. Οι άνθρωποι που παίρνουν τον έρωτα κάπως σοβαρά, πιστεύουν πως για αυτόν όπως πρέπει, και με γερές δόσεις ρεαλισμού, μόνο ο Καρράς έχει τραγουδήσει. Έτσι στα τραγούδια του, οι εκφράσεις σοβαρεύουν, τα δάχτυλα γραπώνουν κάπως πιο έντονα τα ποτήρια και ένα από τα δυο χέρια σηκώνεται ψηλά ακολουθώντας τον ρυθμό. Τον νιώθουν όλοι τον Καρρά. Γενικά, είναι από τα τραγούδια που για όσο διαρκούν νιώθεις χωρισμένος, πληγωμένος και βουτηγμένος στη μιζέρια της καψούρας. Ακόμα κι αν δεν είσαι.

Μητροπάνος. Τελεία. Παύλα.

Προς το τέλος της βραδιάς, πρέπει να γίνει κάτι ενωτικό. Δηλαδή, να ακουστεί ένα κομμάτι που να ξέρουν όλοι, να αγαπούν όλοι και να είναι και περήφανοι που το τραγουδάνε δυνατά με το ουίσκι στο χέρι. Συνήθως αυτό είναι ένα τραγούδι του Μητροπάνου ή σε εκτέλεση Μητροπάνου. Γιατί αν δεν έχεις κλείσει μαγαζί, τραγουδώντας φάλτσα το Ερωτικό, την Πιρόγα, διάολε, θέλοντας να κλάψεις κάπως, αγκαλιασμένος με την παρέα σου σαν να τραγουδάτε κάποιον ιερό ύμνο, ή δεν έχεις πάει σε ελληνάδικο, έστω με το ζόρι, ή λες ψέματα. Ποντάρω στο δεύτερο.