Για τη γυναίκα που περπάτησε την ζωή της όπως ήθελε έριξα πολλά δάκρυα στο σινεμά και είμαι σίγουρη ότι θα με συγκινήσει ξανά. Η “Ευτυχία” δεν είναι απλά μια εξαιρετική ταινία, είναι η ιστορία της χώρας μας, με soundtrack Τσιτσάνη και Ζαμπέτα. Ο Άγγελος Φραντζής υπήρξε εξαιρετικά τυχερός που σκηνοθέτησε την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και την Κάτια Γκουλιώνη στην πιο ωραία ελληνική ταινία του 2019. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια γυναίκα που έπαιρνε μια λέξη και την έκανε συναίσθημα. Και μια γυναίκα που τόλμησε να χαράξει το δρόμο της χωρίς να υπολογίζει τι θα πει ο κόσμος. Όταν έχεις νιώσει ξεριζωμό και πένθος από παιδί δεν σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Αυτή η ταινία αποδεικνύει περίτρανα ότι το μαζικό σινεμά μπορεί να έχει ποιότητα και να φέρει τον κόσμο στις αίθουσες. 

Τι έμαθα για την υπέροχη αυτή προσωπικότητα, την στιχουργό των επιτυχιών όταν παρακολούθησα πέρυσι τέτοιες μέρες την ταινία στους κινηματογράφους; Υπήρξε σπουδαία γυναίκα, πληθωρική κι εκρηκτική σε μια εποχή που δεν συγχωρούσε τέτοιες συμπεριφορές, αντιφατική ηρωίδα. Ήθελε να είναι ανεξάρτητη, χειραφετημένη αλλά ως μητέρα ήταν τόσο τρυφερή που σε μια σκηνή της ταινίας θα πονέσει η καρδιά σου από το κακό που την βρήκε. Ήταν ερωτευμένη με τον άνδρα που εκείνη διάλεξε, τον δερβίση της, τον Γιώργο, υπέροχα τρυφερός ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στο ρόλο. Ήταν τόσο ταλαντούχα αλλά τα πάθη της με τον τζόγο την έκαναν να ξεπουλά την τέχνη της. Ο διευθυντής φωτογραφίας Γιάννης Δρακουλαράκος κλήθηκε να αποδώσει πέντε διαφορετικές δεκαετίες φωτογραφικά. Καταπληκτική και η Κατερίνα Μπέη στο σενάριο. 

Έπαιρνε την τραγική ζωή μας και την έκανε τραγούδι στα χείλη όλων. Ήταν λαϊκή γυναίκα αλλά με ένα δικό της τρόπο διανοούμενη και σνομπ. Αλτρουίστρια και εγωίστρια. Με χιούμορ που έτσουζε και ταπεραμέντο ντίβας. Δοτική. Αμετανόητη χαρτοπαίχτρα. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας, δεν είναι μία αγιογραφία, “Ήταν ένα πνεύμα ασυμβίβαστο, μια γυναίκα πολύ ελεύθερη, μπροστά από την εποχή της, μια γυναίκα που βούτηξε στα πάθη της, που τα αποδέχτηκε, που δεν τα φοβήθηκε, και μας δίδαξε, μέσα από τους στίχους της και την ίδια της τη ζωή, ότι πρέπει να αποδεχόμαστε τη ζωή με όλες τις της αντιφάσεις” εξηγεί ο δημιουργός.

“Ήτανε μεγαλύτερη από τη ζωή η Ευτυχία, έτσι τη φαντάζομαι, δεν της έφτανε τίποτα, ήθελε παραπάνω, κι ας ήταν το μέγιστο αυτό που υπήρχε εκείνη τη στιγμή” λέει χαρακτηριστικά η Κάτια Γκουλιώνη. “Είναι μια γυναίκα η οποία αρνήθηκε να μπει σε πατριαρχικούς ρόλους, αρνήθηκε να υπηρετήσει την κοινωνική επιταγή και οτιδήποτε της ζητήθηκε, βάζοντας το χιούμορ πάντα μπροστά. Η Ευτυχία ζήτησε το ‘32 περίπου διαζύγιο, σε μία εποχή που η γυναίκα θεωρούνταν ότι είναι προς χρήση οικιακή ή συζυγική, τίποτα άλλο. Δεν είναι ότι δεν ένιωθε τις συνέπειες, αλλά αντιμετώπιζε σαν πείραμα τη ζωή”. Σε μία εποχή που οι γυναίκες ήταν προορισμένες αποκλειστικά για τους ρόλους της συζύγου και της μητέρας, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, που είχε το πτυχίο της δασκάλας, αυτοπροσδιορίστηκε ως ηθοποιός, έπαιξε σε μπουλούκια και σε σκηνές, πήρε διαζύγιο, ερωτεύτηκε με πάθος, ξαναπαντρεύτηκε και παράλληλα κέρδισε το σεβασμό των μεγαλύτερων συνθετών της εποχής της, που ήταν, φυσικά, όλοι άντρες.

“Η Ευτυχία πρώτα ζούσε και μετά έγραφε, το ξέρουμε από μαρτυρίες. Ό,τι ζούσε αυτό έγραφε. Γιατί έκανε κακό στον εαυτό της με την χαρτοπαιξία; Αν δεν ζούσε έτσι, δεν θα έγραφε. Πρώτα ζούσε, αυτό μετουσιωνόταν και έγραφε. Δεν έγραφε ακαδημαϊκά. Ξεκίνησε δασκάλα, έγινε ηθοποιός, έφυγε με τα μπουλούκια, έγραφε από πάντα από πολύ μικρή με έναν τρόπο σαν ανάγκη στιγμιαία, με πυρετό, αυτό που θα βρεις πάση θυσία κάτι για να το σημειώσεις. Είχε ένα πυρετό σε αυτό που έκανε”  επισημαίνει η Γκουλιώνη που πέρασε μήνες προβών για να τελειοποιήσει ακόμη και τον πώς σβήνει το τσιγάρο πώς το κρατάει η ηρωίδα.

Η Ευτυχία γνώρισε και συνεργάστηκε με όλες τις διάσημες μουσικές προσωπικότητες της χώρας, από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Καλδάρα, ως τον Μανώλη Χιώτη, τον Αντώνη Ρεπάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Η μοναδική της προσωπικότητα αποτυπώθηκε στους στίχους της που μεταμορφώθηκαν σε μερικές από τις μεγαλύτερες και διαχρονικότερες επιτυχίες, όπως τα “Περασμένες μου αγάπες”, “Όνειρο απατηλό”, “Είμαι αητός χωρίς φτερά”, “Δύο πόρτες έχει η ζωή” (“Το τελευταίο βράδυ μου”), “Ρίχτε στο γυαλί φαρμάκι”.

Η ταινία που ξετυλίγει τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου μέσα από μια πορεία 50 χρόνων, αποδείχτηκε μια απαιτητική παραγωγή που επιστράτευσε 71 ηθοποιούς, 900 κομπάρσους και 32 διαφορετικούς χώρους.

Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Θάνος Τοκάκης, Ντίνα Μιχαηλίδου, Παύλος Ορκόπουλος, Ευαγγελία Συριοπούλου, Λίλα Μπακλέση, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ευγενία Σαμαρά, Γιάννης Δρακόπουλος, Αντώνης Λουδάρος, Κρατερός Κατσούλης, Ματθίλδη Μαγγίρα, Χρύσα Ρώπα, Φοίβος Δεληβοριάς, Χάρης Μαυρουδής, Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Διδασκάλου