Γράφει ο Νίκος Παγουλάτος
Σάββατο, απόγευμα, 12 Δεκεμβρίου. Η Taylor Swift ενημερώνει πως τα μεσάνυχτα, στα 31α γενέθλια της, θα κυκλοφορήσει το “sister record” του προηγούμενου album της folklore. Ο τίτλος του θα είναι evermore.
Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου. Το evermore συστήνεται στον κόσμο και ο κόσμος παραδίνεται στο μυσταγωγικό ταξίδι των 15 τραγουδιών. Για άλλη μια φορά, η Tay, έχει κατακτήσει τα πάντα.
Παρένθεση. Στα 31α της γενέθλια, στις 13 του μήνα. Το βλέπεις; 31. 13. Επίσης, το folklore είχε 16 τραγούδια, το evermore 15, που σημαίνει 16 + 15 = 31. Κοιτώντας το ανάποδα, 13. Σατανικό; Πάμε όμως παρακάτω.
Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, τα τραγούδια απ’ το νέο της album με τίτλο evermore, έχουν ξεκινήσει να σκαρφαλώνουν στις υψηλότερες θέσεις των chart. Στο Παγκόσμιο Τop 20 του Spotify έχει ήδη 2 τραγούδια ενώ στο Αμερικάνικο έχει 10 συμμετοχές. Στο αντίστοιχο Ελληνικό, «απούσα». Παράλληλα, στα πλαίσια της προώθησης του album, έχει παραχωρήσει μια ενδιαφέρουσα και ολιγόλεπτη συνέντευξη στον Jimmy Kimmel και έχει συζητήσει αναπαυτικά με τον Zane Lowe. Ωστόσο, μην τις δείτε αν δεν ακούσετε πρώτα τον evermore, προκειμένου να φτάσει στα αφτιά σας καθαρός, χωρίς σχόλια και ερμηνείες.
Αρκετοί, όταν ακούνε το όνομα της Taylor Swift, έχουν στο μυαλό τους ένα ξανθό αδύνατο κορίτσι με εφηβικό ενθουσιασμό και μια ακουστική κιθάρα στο χέρι, που άρχισε να κατακτάει τις ΗΠΑ. Αλλά δεν ζούμε στο 2006. Κάποιοι άλλοι, την θυμούνται να νιώθει άβολα και προσβεβλημένη στα MTV Video Music Awards, όταν ενώ βρισκόταν στην σκηνή για να παραλάβει το βραβείο της και να δώσει μια ευχαριστήρια ομιλία, ο Kanye West άρπαξε το μικρόφωνο και δήλωσε πως το καλύτερο video clip ήταν εκείνο της Beyonce. Αλλά δεν έχουμε 2009. Μερικοί ακόμα, πιστεύουν πως είναι μια κλασική celebrity φιγούρα που βρίσκεται στην επικαιρότητα για τις ίντριγκες στις οποίες μπλέκει, ότι άφησε την country μουσική με την οποία ξεκίνησε και κατέληξε στα αμερικάνικα τσιφτετέλια. Αλλά οδεύουμε προς το 2021. Και όλα τα παραπάνω, είναι μια στρεβλή εικόνα πραγματικότητας που έχουμε για την Taylor Swift.
Η ίδια, στο ντοκιμαντέρ Miss Americana που υπάρχει στην πλατφόρμα του Netflix και αφορά την ζωή της, προσπάθησε να καταγράψει λεπτομερώς την πορεία της (2006 – 2019) και πως κάποια highlight «ποπ τσιχλόφουσκας» αλλά και κάποια άλλα «σκοτεινά», έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να συνειδητοποιήσει πως πρέπει να αποδράσει απ’ την ροζ φούσκα στην οποία ζούσε. Η εσωτερική διεργασία για να σπάσει τα στεγανά του καθωσπρεπεισμού ήταν επίπονη, μουσικά την οδήγησε αρχικά στο folklore (που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο) και τώρα στο evermore.
Πριν απ’ αυτά τα δύο «αδερφικά» albums, είχε κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του ’19 το Lover. Ένα album εκ διαμέτρου αντίθετο ως προς το concept αλλά και το μουσικό ύφος με τα δύο επόμενα. Ουσιαστικά, μέσα σε 16 μήνες η Tay, έχει κυκλοφορήσει 3 albums, όλα έχουν καταρρίψει διάφορα ρεκόρ, έχει παραλάβει βραβεία και όπως η ίδια δηλώνει, με μια δόση αφέλειας και απλότητας, δεν έχει ιδέα τι πρόκειται να συμβεί στην πορεία.
Τα τελευταία χρόνια, ο μουσικός της κόσμος αποτελείται από στιχουργικούς γρίφους, στοιχεία ευφάνταστα κρυμμένα σε κοινή θέα, κωδικοποιημένους τίτλους τραγουδιών, αλληλένδετες ιστορίες, σενάρια μυστηρίου και όλα αυτά στο evermore έχουν το απαραίτητο πέδιο να ξεδιπλωθούν περίτεχνα.
Η φθινοπωρινή αύρα του artwork λειτουργεί ως teaser trailer για τις εικόνες που πρόκειται να σου δημιουργήσει το ηχητικό τοπίο στο οποίο θα περιπλανηθείς. Η εξαιρετική μίξη των εγχόρδων σε συνδυασμό με τον ζεστό ήχο του πιάνου, συντελούν στο να βυθιστείς στην συναισθηματική απεραντοσύνη που έχουμε μέσα μας. Η ερμηνευτική της ικανότητα, σε κρατάει γλυκά απ’ το χέρι και σε τοποθετεί στο επίκεντρο των στιχουργικών καταστάσεων που περιγράφει.
Ερωτικές σχέσεις παράνομες και με διαφορά ηλικίας, συγγενικό πένθος και απουσία φίλων, δολοφονίες και εξαφανίσεις, αγώνας για ευτυχία και προτάσεις γάμου που απορρίφθηκαν. Όχι, δεν είναι το ποπ album που έχεις συνηθίσει. Γιατί δεν είναι ποπ, με την έννοια της απλοϊκότητας για ευρύτερη κατανάλωση. Η μουσική γλώσσα που μιλάει η Taylor Swift είναι mainstream γιατί περιγράφει (εμπειρικά αλλά και μυθοπλαστικά) καταστάσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει, για συναισθήματα που μας έχουν κυριεύσει. Ο γεμάτος εκφραστικές εντάσεις αφηγημηματικός της τρόπος και οι συναισθηματικές συνθέσεις της, είναι δείγματα μουσικότητας που δεν διδάσκαται, αλλά είναι έμφυτη.
Σε μια αντιπαραβολή, θα μπορούσω να πω ότι είναι η αντίστοιχη Joni Mitchell ή Carole King της εποχής μας. Και αν αυτό φαίνεται αιρετικό ή ακραίο, είναι γιατί η δίπλα της δεν υπάρχουν οι Crosby, Stills, Nash & Young ή η Aretha Franklin για να πλαισιώσουν το αστέρι της Taylor Swift και όλοι μαζί να συμπληρώσουν την εικόνα της μοναδικότητας.
