Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Δεν μπορώ άλλη τηλεργασία. Μπέσα, παρότι με βολεύει η κοινωνική αποστασιοποίηση, δεν αντέχω την παράταση του εγκλεισμού. Τη μάσκα τη συνήθισα αλλά τη φάτσα μου βαρέθηκα που έλεγε και ο Βλάσης Μπονάτσος. Όχι, δεν είναι ότι νοσταλγώ το ωραίο μου σπίτι στο Baden Baden και την αγαπημένη μου Aston Martin (εξάλλου όσοι είναι γνώστες κάνουν Χριστούγεννα στη Νυρεμβέργη και οδηγούν Lamborghini), αλλά πως αυτή η δεύτερη καραντίνα είναι πιο βαρετή και από φιλικό προετοιμασίας Λεβαδειακού – Κέρκυρας. Αισθάνομαι ότι βιώνω έναν αέναο εγκλεισμό και βρίσκομαι στο όριο να ξεκινήσω να σβήνω μέρες με κιμωλία στον τοίχο της κουζίνας. Νιώθω πως έχω μπει σε μία κανονικότητα «φούσκας» χωρίς να περιμένω τίποτα. Βαλτώνω. Και όταν βαλτώνω αρχίζω και μισώ τα πάντα γύρω μου.
Αλλά αυτή είναι η όψη του νομίσματος. Διότι αν κοιτάξω την άλλη όψη, αν καταφέρω να στρέψω το βλέμμα μου στο «σκοτεινό μέρος του φεγγαριού», τότε θα ανακαλύψω μία πικρή αλήθεια. Μία αλήθεια που η συνείδηση, ναι εκείνη η θεά που μας κάνει όλους εγωιστές, δε με αφήνει να κοιτάξω κατάματα. Είναι η οπτική των συσκευών και επίπλων που πραγματεύομαι μαζί τους καθημερινά. Που συνυπάρχουν το 24ώρο μαζί μου και αρχίζουν να βαλτώνουν επικίνδυνα. Και ταυτόχρονα να με μισούν πριν προλάβω να τα μισήσω εγώ.
Αποφάσισα, λοιπόν, να τους δώσω φωνή και ν’ ακούσω με ευλαβική προσοχή όλα όσα θέλουν να μου πουν και «ντρέπονται» να ξεστομίσουν.
Καναπές
Έλα έχεις και κρεβάτι, αγόρι μου. Δέχομαι να σε φιλοξενήσω για ένα 2ώρο ώστε να δεις GNTM αλλά όταν συμπληρώνεις 8ώρο, πρέπει να μου κολλήσεις ένσημα και να με βάλεις μισθολόγιο. Με το που θα σηκωθείς από το κρεβάτι η φασούλα σου είναι να αράξεις πάνω μου, να με γεμίσεις με τρίμματα από πατατάκια, καπνό, ψίχουλα από ψωμιά, να με ζεστάνεις υπερβολικά και στο τέλος να μου χαρίσεις ένα υπέροχο… βαθούλωμα. Φτιάξε το γραφειάκι σου, άραξε εκεί με laptop να δουλέψεις και άσε με στην ησυχία μου. Καναπές γωνία παρακαλώ, δεν είμαι και για χόρταση. Προχωράμε.
Όχι άλλα πλυντήρια
Ώπα, ώπα. Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Στις καλές εποχές τα είχαμε βρει. Βρισκόμασταν δύο φορές την εβδομάδα και υπό προϋποθέσεις. Καταλαβαίνω ότι η καραντίνα σε έχει κάνει να μην την παλεύεις. Να ψάχνεις τρόπους να περάσεις την ώρα σου, αλλά το καθημερινό πλυντήριο αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Δεν ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να πραγματοποιήσω τις δικές σου επιθυμίες. Πλυντήριο αγόρασες όχι λυχνάρι. Η φάση έχει αρχίσει να κριντζάρει και ήρθε η στιγμή να σε επαναφέρω στην τάξη. Διαφορετικά τα τινάζω και σε αφήνω με το «σίδερο στο χέρι».
Λάπτοπ
Ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά. Όταν σε είδα για πρώτη φορά και όταν με είδες, γνωρίζαμε πως αυτό το φλερτ θα καταλήξει σε κάτι όμορφο. Ζήσαμε μέρες πάθους, με πρόσεχες, με καθάριζες και μου είχες κάνει όλα τα antivirus. Αλλά ήρθε η στιγμή να σου μιλήσω ειλικρινά. Δεν είμαι ούτε δούλα, ούτε κυρά σου. Με πηγαίνεις… τρένο από το πρωί μέχρι τα ξημερώματα. Δουλειά, social media, Netflix και πάλι από την αρχή. Ασταμάτητα mails, δεκάδες Word, Facebook, Insta και μετά μαραθώνιος σειρών. Δεν την παλεύω άλλο. Έχω αρχίσει και σε βαριέμαι αφόρητα. Θέλω να μείνω λίγο μόνη να σκεφτώ και σε μια τελική ασχολήσου με την καβάτζα σου. Το υπέροχο smartphone σου. Τόσα έσκασες για να το κάνεις δικό σου. Μη σου κάνει και μουτράκια.
Φούρνος
Ο Πετρετζίκης έκανε μεγάλο κακό. Δε θα του το συγχωρήσω ποτέ. Έκανε και τον πιο ατάλαντο να πιστέψει ότι γνωρίσει να μαγειρεύει. Και το χειρότερο; Να πειραματιστεί πάνω μου. Πόσα μπανανόψωμα να αντέξω η συσκευή; Έγκωσα. Όπως ακριβώς και με το σεξ, το κακομαγειρεμένο είναι χειρότερο από αμαγείρευτο. Μην το κουράζουμε, άλλο. Τα delivery είναι εκεί έξω, σε περιμένουν και αν θέλεις να με «ανάψεις», τότε φέρε μου τον Άκη. Ευχαριστώ.
