“Είναι πέντε ετών, εδώ και τέσσερα χρόνια ήρθε στα χέρια μου, από τη Ζάκυνθο, κακοποιημένο, φοβικό, μαζί ξεπεράσαμε τα πάντα. Τον είχε παρατήσει κυνηγός. Τον μεγαλώνω σαν παιδί μου. Οικογένεια είμαστε οι δυο μάς” μου λέει ο Ευριπίδης Αποστολίδης με μια φωνή που τρέμει. Εδώ και είκοσι μέρες δεν κοιμάται πάνω από δυο, τρεις ώρες. Περνά τη μέρα του ψάχνοντας στην Τήνο τον Ράφα. “Να γράψετε ότι δίνω αμοιβή 1000€” ψελλίζει. Και δεν θέλω να μπω στη θέση του. Αλλά το κάνω. Και ρίγος με διαπερνά σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Έχασε το σκύλο του, την συντροφιά του, κομμάτι του εαυτού του.
Ανοίγει στάνες, αποθήκες, ψάχνει σε κάθε βουνό από τα Δυο Χωριά μέχρι τον Πύργο. Τον Ευριπίδη μπορεί να τον θυμάστε ως το αγαπημένο σας πρόσωπο στο εστιατόριο Σπονδή. Είναι Θεσσαλονικιός, κατέβηκε στην Αθήνα να γίνει ηθοποιός και η ζωή τα έφερε έτσι που από σερβιτόρος κατέληξε διευθυντής σε χώρους εστίασης. Την ημέρα που μπήκε ο Ράφα στην ζωή του μπήκε και η ιδέα να την αλλάξει. Αυτός ο σκύλος ήταν η αφορμή. Μάζεψε τα απαραίτητα, μπήκε σε ένα πλοίο με προορισμό την Τήνο και εκεί ζει τα τελευταία χρόνια. Διόρθωση. Εκεί ζουν.
Έχει κολλήσει αφίσες του Ράφα σε όλο το νησί, μέσω του #FindRafa μέχρι για ηλικιωμένες γιαγιάδες τον αναγνωρίζουν στα χωριά του νησιού, έχει κινητοποιηθεί Λιμενικό, η μια φιλοζωική του νησιού και όλοι όσοι τον ξέρουν διαδικτυακά να αναζητούν τον χαμένο Ράφα. Δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. Αλλά δεν σταματά να ελπίζει ότι θα τον αγκαλιάσει ξανά.
Ο μεγαλύτερος φόβος όλων των ανθρώπων που έχουν σκύλο είναι μην τυχόν χαθεί σε κάποια βόλτα ή εκδρομή. Στον δικό μου σκύλο έχω κρεμάσει τρεις διαφορετικές ταυτότητες, φυσικά είναι τσιπαρισμένος και μια φορά που μου έφυγε από το λουρί σε παραλία της Σερίφου από τις φωνές μου πίστευαν οι λουόμενοι ότι με σφάζουν. Τα δύο λεπτά που τον κυνηγούσα στην άμμο είμαι σίγουρη ότι μου στέρησαν πέντε χρόνια ζωής από το άγχος και τον φόβο της απώλειας. Η αγωνία του Ευριπίδη είναι τεράστια. Αν έχετε δει τον Ράφα, ειδοποιήστε τον.
