Κουτάβια πεταμένα στα σκουπίδια. Δεν το λες και κάτι καινούργιο αυτό. υποθέτω πως ένα μεγάλο μερίδιο όσων διαβάζουν αυτό το κείμενο, έχουν δει αντίστοιχο θέαμα με τα μάτια τους. Κουτάβια λίγων ημερών μπροστά σε κάδους, μέσα σε κούτες ή και μέσα στους κάδους, με μόνο σημάδι ότι υπάρχει ζωή εκεί μέσα το κλάμα αυτών των πλασμάτων.
Χθες, το Dogs Voice, ανέβασε στο Instagram ακόμα ένα τέτοιο περιστατικό. Κουτάβια τριών μόλις ημερών, βρέθηκαν στα σκουπίδια. Το θέμα στην είδηση, είναι πως η λεζάντα της ανάρτησης λέει όλα τα αυτονόητα για αυτή την κίνηση. Μια κίνηση που δεν περιορίζεται στην αναζήτηση μιας λύσης (πού θα πάνε αυτά τα σκυλιά και ποιος θα τα φροντίσει), αλλά και τα άλλα επίπεδά της. Τι σημαίνει αυτό για τα σκυλιά, για τη μαμά τους, τη σκυλίτσα που πιθανότατα τα ψάχνει αυτή τη στιγμή, αλλά και τον άνθρωπο που έκανε κάτι τέτοιο. Πόσο επικίνδυνος είναι στα αλήθεια;
Ναι, για ακόμα μια φορά διαβάζουμε τα αυτονόητα, που μάλλον για κάποιους δεν είναι τόσο αυτονόητα.
Δεν μας συμβαίνει πρώτη φορά. Κουτάβια δύο ημερών σε κάδους σκουπιδιών. Αν δεν τα μαζέψει κάποιος μέσα σε πέντε ώρες πεθαίνουν. Τα συγκεκριμένα ήταν τυχερά. Βρέθηκε κάποιος τα πήρε απο τον κάδο, κάλεσε στην υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων @animals_cityofathens η οποία τα περισυνέλεξε αμέσως και κάπως έτσι βρέθηκαν στην ομάδα μας γιατί θέλουν εμπειρία και τεράστια προσοχή για να ζήσουν. Θα μείνουν μαζι μας μέχρι να ανοίξουν τα ματια τους. Δεν ξέρουμε ράτσα, μέγεθος, είναι πολύ μωρά ακομα. Ξέρουμε όμως πως κάθε φορά που συμβαίνει αυτό η καρδιά μας σχίζεται στα δυο. Πρώτα για τη μαμά τους που τα ψάχνει και δεν θα καταλαβαίνει τώρα εκεί που βρίσκεται τι έχει συμβεί, που είναι τα μωρά της, γιατί δεν πίνει κανεις το γάλα που έφτιαξε. Είναι πάρα πολύ σκληρό́ αυτό για τα ζώα. Συμβαίνει στις αγελάδες κάθε 6 μήνες για να υπάρχει γάλα που δεν χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, στα γουρουνάκια καθε τρεις μήνες για να φάμε κρέας που δεν χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, συμβαίνει σε ζώα δίπλα μας και ζώα που δεν βλέπουμε. Συμβαίνει κάθε μέρα και είναι τόσο σκληρό. Ειναι λάθος, ειναι άδικο, ειναι παράλογο. Είμαστε άνθρωποι για να προστατεύουμε για να φροντίζουμε για να εξελισσόμαστε και όχι για να δημιουργούμε τόσο πόνο. Δεύτερον, λυπόμαστε για αυτόν τον άνθρωπο που πήρε 3 μωρά από τη μαμά τους και τα άφησε στα σκουπίδια. Ποσο άδειος είναι, πόσους πληγώνει γύρω του κάθε μέρα, έχει άραγε παιδιά, τον είδαν, για τι ακόμα είναι ικανός; Μας τρομάζει αυτός ο κόσμος κάποιες φορές. Μέσα όμως σε όσα μας τρομάζουν αυτά που μας δίνουν δύναμη, ελπιδα και αισιοδοξία είναι μακράν περισσότερα. Το καλό εκεί έξω υπάρχει. Και θα νικήσει.
Αλήθεια, πόσο άδειος πρέπει να είσαι για να αφήσεις τριών ημερών κουτάβια στα σκουπίδια;
