Θα εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ, τις παραστάσεις τις είδα την προηγούμενη θεατρικής σεζόν, πριν η πανδημία καταστρέψει κάθε ίχνος κανονικότητας και κοινωνικότητας. Η αίσθηση του να έχεις σε απόσταση αναπνοής τον ηθοποιό, να τον βλέπεις να ιδρώνει κυριολεκτικά πάνω στην σκηνή, να μετράει ανάσες και βήματα, δεν ξέρω αν μπορεί να αντικατασταθεί με τις live διαδικτυακές παραστάσεις. Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, προτιμάς να μην έχεις καθόλου θέατρο για συντροφιά σου αυτές τις ημέρες; Πώς θα δείξεις διαφορετικά την αλληλεγγύη σου στους καλλιτέχνες και την ομάδα των τεχνικών που φωτίζουν και στήνουν μια παράσταση; Εγώ θα ξαναπληρώσω εισιτήριο. Και θα σας πω τους λόγους.
Αρίστος:
Αυτή η παράσταση μιλάει στην καρδιά του κάθε Θεσσαλονικιού. Είναι βασισμένη στο υπέροχο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη που μελέτησε την υπόθεση του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως “Δράκου του Σέιχ Σου”. Τη σκηνοθετεί εξαιρετικά ένα παιδί της πόλης, ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Παπαγεωργίου. Θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα προβληματιστείς και θα μάθεις πράγματα που ίσως αγνοούσες. Τρεις ηθοποιοί, ντυμένοι στα μαύρα θα υποδυθούν εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον πεθαμένο Αριστείδη και μεταφέρουν τη ζωή του μέσα από χειμαρρώδεις εξομολογήσεις για τον Αρίστο. Ο Τουμπιώτης, η γειτόνισσα της μάνας που δουλεύει ως παραδουλεύτρα, ο λιμανίσιος αχθοφόρος, ο παρακρατικός περιπτεράς, γνωστός ως χαφιές, ο χωροφύλακας της εποχής, ο αστός που μένει παραλία, το αφεντικό που τον είχε στη δούλεψη του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και η αγαπητικιά του, η τραγουδίστρια. Αν δεν βάλεις τα κλάματα όταν ακούσεις την Φιλαρέτη Κομνηνού να λέει τις τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ο Αριστός, “Μανούλα μου, είμαι αθώος” δεν σου έχει μείνει συναίσθημα ζωντανό. Εννοείται το θέατρο είχε ουρές και η παραστάση ήταν sold out για εβδομάδες τις δυο σεζόν που παιζόταν. Αν ψάξεις τον καλό ήρωα να συνδεθείς, ξέχνα το. Οι ήρωες σου ανοίγουν την καρδιά τους και αποθέτουν εαυτόν στην δική σου κρίση. Μιλάμε περιθωριακούς, περιφρονημένους χαρακτήρες που για πρώτη φορά θα μπουν στα σαλόνια των σπιτιών μας. Η Φιλαρέτη Κομνηνού, μητέρα του σκηνοθέτη, δίνει μια ερμηνεία τόσο οργισμένη, πένθιμη που θα έπρεπε να διδάσκεται ως ψυχογράφημα μάνας που έχασε το παιδί της στις δραματικές σχολές. Ο Αρίστος είναι το πρόσωπό της κοινωνικής αδικίας.
Αρίστος: μία παράσταση βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη “Ο Γύρος του Θανάτου”| Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου| Κυριακή 29/11 21:00. Βγάλε εισιτήριο και μάθε περισσότερα για την παράσταση εδώ.
Το Θείο Τραγί:
Αν έχεις δει μια παράσταση του Άρη Μπινιάρη ίσως νιώσεις την ανάγκη να πάρεις ΤΩΡΑ που διάβασες αυτές τις γραμμές το εισιτήριο. Γιατί είναι μια μουσικοθεατρική εμπειρία που δεν συναντάς συχνά. Πόσες περφόρμανς σε έργο του Σκαρίμπα με μπλούζα Motorhead έχεις δει; Ο άνθρωπος δούλευε χρόνια σε φούρνο, ξέρει πώς να ζυμώσει μια συγκλονιστική παράσταση. Φυσικά και είναι βασισμένη στο έργο του Γιάννη Σκαρίμπα άρα δεν θα κάνουμε spoilers αν σας πω ότι μιλάει για τον αλήτη, που βγάζει φλύκταινες με την έννοια του καθωσπρεπισμού και θέλει να χωρίσει την παλιό του έρωτα από τον πλούσιο σύζυγό της. Ο αντι-ήρωας αυτός ραδιουργεί σωτήρια εναντίον μιας δοσμένης συνταγής που καθιστά τους ανθρώπους κοινωνικά «κανονικούς», απεγνωσμένα «υγιείς» και κάλπικα γεμάτους λέει το δελτίο τύπου. Τι να περιμένεις: Τύμπανα και μπάσο. Αυτή η παράσταση τον καθιέρωσε, αυτή παιζόταν επτά σεζόν. Ο άνθρωπος είναι αναρχικός του θεάτρου. Δεν το μάθατε από μένα.
Το Θείο Τραγί του Γιάννη Σκαρίμπα| Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης| Σάββατο 28/11 21:00. Βγάλε εισιτήριο και μάθε περισσότερα για την παράσταση εδώ.
Υγ: Έτσι, το πρόγραμμα του Πορεία για το μήνα Νοέμβριο, κλείνει. Μείνετε συντονισμένοι το πρόγραμμα Δεκεμβρίου θα είναι μία πορεία προς το φως.
