“Δύσκολα είναι τα πράγματα στην πόλη. Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως έχει ένα γνωστό, ένα φίλο, ένα συγγενή ή ένα δικό του άνθρωπο που έχει Covid-19. Hardcore καταστάσεις ζούμε. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι στο δρόμο για να το βλέπουν οι κάτοικοι και κάπως να τους φτιάχνει τη διάθεση”
Ο Νίκος Ράκκας είναι στην άλλη άκρη του ακουστικού και πριν τον ρωτήσω για την υπέροχη εικαστική εγκατάσταση στην προβλήτα του λιμανιού, λέμε δυο κουβέντες για την πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος είναι φωτογράφος, διακοσμητής και καλλιτέχνης. Οι φωτογραφίες του με τα Playmobil είναι τόσο διάσημες που έγιναν θέμα στον Guardian και τον Independent.
“Στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας έβγαινα για βόλτα και άθληση με το ποδήλατο μου σε αυτό το σημείο, μένω σχετικά κοντά. Είναι πρώην βρεφονηπιακός σταθμός στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Με ηρεμούσε αυτό το σημείο. Τότε όλο μου το σύμπαν ήταν μικρά κουτάκια, είτε μέσω των chats και των video calls που κάναμε με φίλους είτε επειδή μέναμε μέσα στο σπίτι μας τόσες ώρες. Κι όταν μου έγινε η ανάθεση από το Φεστιβάλ, το συζήτησα με το διευθυντή του, τον Ορέστη Ανδρεαδάκη και καταλήξαμε σε αυτή την εγκατάσταση. Έτσι δημιουργήθηκε το “The Glasshouse Project” στο πλαίσιο της κεντρικής θεματικής του 61ου Φεστιβάλ “Οικειότητα: μια σύγχρονη τυραννία” που εμπνέεται από το βιβλίο του Ρίτσαρντ Σένετ “Η τυραννία της οικειότητας”(εκδόσεις Νεφέλη) και από την ανάγκη επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου”.
“Όλα τα τζάμια του κτιρίου έχουν καλυφθεί με πολύχρωμες διαφάνειες, οι οποίες φωτίζονται από μέσα, παράγοντας ένα πολύχρωμο φως, το οποίο όταν νυχτώνει είναι ορατό από όλο το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης. Για να δώσει ένα δυνατό παρόν στην πόλη το φεστιβάλ και να έχει αποτύπωμα ακόμα και με την ψηφιακή του μορφή. Την είχα δουλέψει τη ζελατίνη και ξέρω πώς αντιδρά στο φως. Είμαστε όλοι μουδιασμένοι με τις ζωές μας σε καραντίνα που έστω και μια βόλτα σε αυτό το σημείο μπορεί να μας φτιάξει -έστω και για λίγα λεπτά – τη ψυχολογία. Κι αυτό είναι το ζητούμενό μου. Να δημιουργήσω κάτι αισιόδοξο. Κάτι φωτεινό”. .
Και το βλέπω στα social media, ως παράθυρο επικοινωνίας των ανθρώπων που φωτογραφίζονται στο σημείο. Το εκτυφλωτικό φως μπορεί να νικήσει κάθε σκοτάδι. Και μέσα στον πρώην Βρεφονηπιακό Σταθμό, έχει τοποθετηθεί ένας φωτεινός πίνακας, πάνω στον οποίο θα τοποθετούνται κάθε μέρα στίχοι, ποιήματα, μικρά κείμενα. Το μήνυμα της ημέρας”.
Το Φεστιβάλ μπορεί να τελείωσε και είμαστε σε συζητήσεις να διατηρηθεί η εγκατάσταση. Είναι ωραίο συναίσθημα να γνωρίζει αποδοχή ένα έργο που δημιούργησες για να συνομιλήσεις με τον κόσμο. Και αξίζει να σημειωθεί, ότι είναι το πρώτο artwork που δημιουργήθηκε για την πανδημία στην Θεσσαλονική”. Κι όπως ήταν αναμενόμενο ο Δήμος και το Φεστιβάλ αποφάσισαν ότι η εγκατάσταση θα παραμείνει ενεργή και φωτεινή σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας. Με την ευχή να βγούμε όλοι υγιείς και να το απολαύσουμε από κοντά.
