Δευτέρα πρωί, Δευτέρα καραντίνας νούμερο δυο και τηλεργασίας και πάνω στη στιγμή που σκέφτομαι αν η καραντίνα απαλύνει τη μαυρίλα της Δευτέρας ή αν μεταμορφώνει την κάθε μέρα σε Δευτέρα, ακούω ήχο Messenger. Είναι απλώς ένα λινκ, χωρίς καλημέρες και small talk. Κλικάρω και το μόνο που βλέπω στο παράθυρο που μόλις άνοιξε, είναι το Ριο ΝτεΤζανέιρο το σούρουπο, με ροζ ουρανό και τα φώτα της πόλης να φαίνονται τόσο όσο. Τη στιγμή που αρχίζω να απορώ, βλέπω κάτω την επιλογή “Open a new window in the world”. ΟΚ, δεν έχω πιει καφέ, αλλά αντιλαμβάνομαι πως αυτή η καραντίνα δε θα περιορίσει ούτε τις βόλτες μας με το αυτοκίνητο, ούτε τις κλεφτές ματιές μας έξω από ξένα παράθυρα.
Εναλλάσσοντας τη μια θέα μετά την άλλη, περνάς από στάσεις λεωφορείων σε συννεφιασμένα, αστικά τοπία κάπου στη Μόσχα και αν αυτό που βλέπεις δε σου προκαλεί την ανάγκη να το σκάσεις, ένα άλλο παράθυρο, κάπου στην Αργεντινή, γεμίζει την περιφερειακή σου όραση με απόλυτο πράσινο, το τίμιο το εξωτικό και αυτόν τον εθιστικό ήχο του ανέμου. Στο επόμενο παράθυρο βλέπεις τoν πιο κόκκινο ήλιο της ζωής σου και στο επόμενο κλικ, κάκτους και φραγκοσυκιές στο Τάκσον της Αριζόνα. Ναι, μόλις ανακάλυψες το Window Swap σε μια φάση που το είχες περισσότερο ανάγκη από ποτέ.
Το Window Swap είναι αποτέλεσμα της πρώτης καραντίνας. Ένα ζευγάρι από τη Σιγκαπούρη φαίνεται βαρέθηκε οικτρά τη δική του θέα κατά τη διάρκεια του lockdown και ζήτησε από τους φίλους του φωτογραφίες από τις δικές τους. Έπειτα αυτό το μοίρασμα οπτικών ερεθισμάτων ξέφυγε από τον κύκλο των φίλων και σήμερα μπορούμε όλοι να δώσουμε μια ματιά της θέας μας σε κάποιον άλλο εκεί έξω που έχει αρχίσει να ασφυκτιεί με τα ίδια και τα ίδια. Κι ας είναι ακόμα η Τρίτη μέρα.
Γενικά, κάνε κλικ εδώ, και μας ευχαριστείς αργότερα.
