Μια καλή ρομαντική κομεντί είναι καθαρκτική. Ειδικά αν ενέχει και εκείνο το χρυσό στοιχείο της συγκίνησης. Η εμπειρία μου μού έχει δείξει πως οι άνθρωποι τείνουμε να εγκλωβίζουμε το συναίσθημα, ειδικά από τη στιγμή που ζούμε σε μια κοινωνία που μας θέλει όσο πιο κυνικούς γίνεται. Πέφτω και εγώ στην παγίδα αυτή, έχω παντρευτεί την κυνικότητα και έτσι όταν μου δίνεται η ευκαιρία να μαλακώσω για μιάμιση ώρα μετρημένη, το κάνω και με χαρά.
Στις ρομαντικές κομεντί οι άνθρωποι ερωτεύονται, χωρίζουν κάπου στη μέση της ταινίας, αλλά διάολε ξέρεις πως θα καταλήξουν μαζί. Δεν υπάρχει λόγος να αρνείσαι αυτό το παραμύθι, όταν σου δίνεται απλόχερα, και ειδικά αν μπορείς να το απολαύσεις με πατατάκια, ποπ κορν και λίγο πριν τον ύπνο. Στο μεταξύ, ενδέχεται να έχω καταναλώσει κάθε ρομαντική κομεντί που έχει προβληθεί ποτέ στη μεγάλη οθόνη, αλλά είναι πέντε που εύκολα θα έβλεπα και δέκατη φορά. Ναι, οχτώ τις έχω δει σίγουρα.
Eat Pray Love, 2010
Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι μια ταινία που έχουν λατρέψει οι πάντες, παρόλα αυτά έχει κάποια κενά στις ψυχούλες μας που μπορεί να καλύψει. Γιατί ποιος δεν έχει βαρεθεί μέχρι λυγμών σε μια σχέση, ποιος δεν έχει βρει αμέσως την επόμενη, νιώθοντας πως αυτό το κενό είναι ακόμα εκεί και ποιος δεν έχει ευχηθεί να μπορούσε να βρει το νόημα της ζωής ταξιδεύοντας από την Αμερική στην Ιταλία, από την Ιταλία στην Ινδία και από την Ινδία στο Μπαλί; Όλοι μας, αλλά πραγματικότητα μόνο η Τζούλια Ρόμπερτς την έκανε την ευχή.
Four Weddings and a Funeral (1994)
Από crushes των 90s έχουμε Χιού Γκραντ, για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Το bad guy που πάντα παίζει τον γκούφι, αφηρημένο και σεξουαλικά ντροπαλό τύπο που θα γούσταρες χθες, εδώ ερωτεύεται την Άντι ΜακΝτάουελ. Το πρόβλημα είναι πως εκείνη παντρεύεται άλλον. Πέραν του λαβ στόρι που λήγει με το πιο προχωρημένο τέλος vintage ταινίας της δεκαετίας του ’90, η ταινία είναι ό,τι πιο ανεπιτήδευτα πολιτικά ορθό μπορείς να δεις στο είδος της. Και μάλιστα σε μια εποχή που δεν το απαιτούσε ιδιαίτερα.
Silver Linings Playbook, 2012
Psychos in love σε κινηματογραφικό πακέτο, με Μπράντλεϊ Κούπερ και Τζένιφερ Λόρενς να αποτελούν το πιο απρόβλεπτο ζευγάρι που θα μπορούσες να φανταστείς. Επίσης, με αυτό το φιλμ παίρνεις και μια δυνατή δόση awareness για την ψυχική υγεία, παντρεμένο με ένα σενάριο που ξέρεις ούτως ή άλλως πως από κατάληξη, αυτό που θέλεις θα σου δώσει.
How To Lose A Guy In 10 Days, 2003
Είναι ιδέα μου ή αυτή η ταινία αρέσει σε όλους; Είναι η Kate Hudson που για ακόμα μια φορά συνδυάζει κούλνες και ταλέντο και περιτύλιγμα γυναίκας ικανής για όλα; Ο Μακόναχι εννοείται σε ρόλο πλέιερ που την πατάει σαν πρωτάρης, ακολουθώντας τυπική συνταγή κομεντί που μπορεί να γλυκάνει την ψυχούλα σου.
Pretty Woman, 1990
Γενικά, δύσκολα θα βρεις λίστα που να μην περιλαμβάνει το Pretty Woman και υπάρχουν κάποιοι καλοί λόγοι για αυτό. Γιατί πρωταγωνίστρια sex worker. Γιατί love story ενός ξενέρωτου τύπου με το πιο αυθόρμητο πλάσμα εκεί έξω. Γιατί αποχωρισμός λίγο πριν το τέλος της ταινίας. Γιατί Ρίτσαρντ Γκιρ είναι πιο ωραίος και από Λάνσελοτ και τη ρίχνει με λουλούδια στο τέλος.
