Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα, λίγες μέρες πριν το φημολογούμενο lockdown, ένα ηλιόλουστο πρωινό κατεβαίνω τις σκάλες ενός θεάτρου που λειτουργεί ως καταφύγιο από τον έξω κόσμο, ως φυτώριο ανήσυχων ταλέντων και ως κοιτίδα πολιτισμού απεκδυόμενου φιοριτούρες μεγαλοπρέπειας. Εκεί ο Κώστας Γάκης και η ομάδα του με υποδέχονται, όχι με ανοιχτές αγκάλες αλλά με θερμόμετρα και αντισηπτικά. “Θα λέμε θυμάσαι εκείνο τον παλιό καιρό που αγκαλιαζόμασταν” μου λέει ο σκηνοθέτης και γελάμε. Πικρά. Αλλά γελάμε.
Τι κάνω στο θέατρο Άλφα-Ληναίος- Φωτίου;
Έχω το προνόμιο του αποκλειστικού καλεσμένου στις πρόβες της παράστασης “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό” του Λούις Σεπούλβεδα. Ο Κώστας Γάκης είναι ένας καλλιτέχνης με ενσυναίσθηση. Τι σημαίνει αυτό; Θέλησε να ανεβάσει μια παράσταση για να τιμήσει τον αδικοχαμένο στη μάχη με τον κορωνοϊό αγωνιστή συγγραφέα αλλά κυρίως, κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται. Δηλαδή, όλους μας.
“Και covid τεστ κάναμε” μου λέει, για να προστατέψει από την αόρατη υπαρκτή απειλή. Κι όλοι μαζί οι ηθοποιοί με υποδέχονται σε μια παράσταση για αυτόν που τους λείπει. Τους λείπει ο συγγραφέας που έγραψε για αυτούς “που γελούσαν τρανταχτά σε μια κοινωνία που μας επιβάλλει τη σιωπή”. Θα μάθουμε να ζούμε με αυτά που μας λείπουν. Είναι κι αυτό επαναστατική πράξη, αν το αναλύσουμε. Πόσοι θα άντεχαν μια μετρημένη κανονική Covid ζωή αν δεν είχαν επαναστατική ψυχή και αγωνιζόντουσαν για ένα ελεύθερο μέλλον;
Έχει υπόθεση αυτή η διασκευή;
Θα δούμε ως θεατές ένα σκυλί που πεινάει, διψάει, πονάει και δεν περιμένει τίποτα άλλο παρά κλωτσιές και μαστίγιο. Ο Κώστας Γάκης θα κάνει τον σκύλο αυτό. Που μάντεψε, είναι μια μεταφορά, όλοι είμαστε αυτός ο σκύλος. Μόνη του διαφυγή αυτού του κουταβιού είναι ο ύπνος, όταν κοιμάται ονειρεύεται όσα του έχουν λείψει και τις όμορφες ημέρες που έσταζαν γλύκα. Ο Κώστας Γάκης μεγάλωσε με παππούδες αντάρτες και γονείς που δεν έζησαν απλά το Πολυτεχνείο, ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Μπορεί να κατανοήσει την ιστορικότητα ενός θεάτρου που είναι ακριβώς απέναντι από την τοποθεσία Πολυτεχνείο. Και ίσως δεν έχει κάνει περιουσία ως θεατρίνος αλλά έχει πάρει το μεγαλύτερο παράσημο όταν ο πατέρας του, σε μια αντίστοιχη πρόβα, του είπε: “αχ εσείς το βρήκατε, ζείτε σε μια εφαρμοσμένη ουτοπία”.
Έχουν πολιτικό πρόσημο οι παραστάσεις του Γάκη;
Ναι. Αλλά αφορά το παρόν. Δεν απευθύνεται σε ομοϊδεάτες του. Δεν χρειάζονται εκείνη αφύπνιση. Στοχεύει προς όλες τις κατευθύνσεις. 105 θεατές θα χωρά το θέατρο. Ξέρει ο σκηνοθέτης ότι το κοινό χτίζεται με αλήθεια και εντιμότητα. Με την ελπίδα ό,τι το καλό θα νικήσει και όσες φορές και να πέσει κανείς αξίζει να σηκωθεί και να ξαναπροσπαθήσει. Κι αυτό με κέρδισε. Δεν έχεις ευθύνη να σώσεις τον κόσμο, αλλά να παραμείνεις ανήσυχος και αισιόδοξος ό,τι θα νικήσεις. “Φτωχαδάκια με ανοιχτές ψυχές” είμαστε οι καλλιτέχνες σε αυτή την κολεκτίβα λέει η Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου που δούλεψε τη διασκευή μαζί με τον Κώστα Γάκη. Μαζί με τους Ηλέκτρα Αρσενίδου, Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη, Γιάννης Βασιλώττος γυμνάζονται όλοι μαζί, συνεργατικά. Δεν τους αφορούν οι ακαταλαβίστικες μοντερνιές.
Είναι τώρα καιρός για θεάματα;
“Ο φόβος είναι η παύση και η αδράνεια. Η τέχνη είναι ανάγκη. Αυτή είναι η εποχή που πρέπει να παίξουμε. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει το θέατρο από σκηνής και να επεκταθεί η σκηνή ώστε να ακούσουμε και το θεατή. Μιλάμε σε μια εποχή μικροφοβιακή κι αυτό είναι μια πράξη αντίστασης και ενδυνάμωσης. Μια ποιοτική φωνή ως απάντηση στη βαρβαρότητα που ζούμε. Ο κάθε δημιουργός έχει μια εξαρτητική σχέση με την κοινωνία και τον πλανήτη μας. Και βασικά, αυτή η παράσταση τοποθετεί και τον άνθρωπο ως ιό που απειλεί την επιβίωση του πλανήτη. Η βία πάντα φυτρώνει εκεί που την σπέρνου” μου λέει ο Γάκης.
Γιατί να πας στην παράσταση;
Για να γνωρίσεις τους Mapuche, τους Ανθρώπους της Γης, φυλή των ιθαγενών της Νότιας Χιλής που εκδιώχθηκαν βίαια από τις εστίες τους από τις μεγάλες εταιρείες υλοτομίας που καταστρέφουν τους τελευταίους πνεύμονες του πλανήτη και σβήνουν βίαια τη μνήμη και την αρχαία γνώση των φυλών του κόσμου. Γιατί ο Κώστας Γάκης, κάτοχος του βραβείου Δημήτρης Χορν, δανείζεται τη φωνή ενός σκύλου αλλά και του ίδιου του συγγραφέα για να μας μιλήσει για όλα αυτά που μας καίνε, για τη σχέση δυνάστη που διατηρούμε με τη Μάνα Γη αλλά και για όλη εκείνη τη γλύκα που μας δίνουν τα διδάγματα των φυλών του κόσμου για μια οργανική σχέση με τη φύση.
Κάτι άλλο;
Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου στο Asian Cultural Center της Νότιας Κορέας, το Σεπτέμβριο του 2019 ήρθε η στιγμή της παρθενικής παρουσίασής του στην Αθήνα και η Διεθνής Αμνηστία έθεσε την παράσταση υπό την αιγίδα της.
Info: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ – ΛΗΝΑΙΟΣ – ΦΩΤΙΟΥ, 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 & Στουρνάρα 51, Πολυτεχνείο. Τηλέφωνο Ταμείου: 210 5238742
Κείμενο: Λούις Σεπούλβεδα Σκηνοθεσία – Μουσική σύνθεση: Κώστας Γάκης Διασκευή: Κώστας Γάκης, Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου Μουσική του σώματος: Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: η ομάδα Ερμηνεύουν: Ηλέκτρα Αρσενίδου, Τζωρτζίνα Βαρδουλάκη, Γιάννης Βασιλώττος Στο ρόλο του Σκύλου ο Κώστας Γάκης
