Στις 7 Οκτώβρη, ήταν μια μέρα που γράφτηκε στην ιστορία με τα δάκρυα χαράς που χύσαμε τις ανάσες ανακούφισης που πήραμε, για έναν αγώνα που κερδίθηκε με τα πιο δίκαια μέσα. Παρόλα αυτά, όσοι βρεθήκαμε τη μέρα εκείνη μέσα στο Εφετείο δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην αδικία που συντελέστηκε σε σχέση με το ποιοι/ες μπήκαν και ποιοι/ες έμειναν απ’ έξω.
Το βέβαιο είναι ότι έμειναν απ’ εξω άνθρωποι (αλληλέγγυοι, αντιφασίστες, δημοσιογράφοι, ακόμα και μέλη του Golden Dawn Watch) που πεντέμισι χρόνια άφησαν ένα κομμάτι της ψυχής τους σ’ αυτή την αίθουσα. Και μπήκε πχ η Ιωάννα Μάνδρου για να ξεστομίσει σήμερα το πρωί στο ΣΚΑΙ ένα κρεσέντο ταξικής μεροληψίας, γεμάτο στερεότυπα, άγνοια και συγκαλυμμένο μισογυνισμό. Μια δημοσιογράφος που δε γνωρίζει καν μετά από τόσα χρόνια ότι η Μάγδα Φύσσα δεν μένει στο Πέραμα αλλά στο Κερατσίνι, εκεί που δολοφονήθηκε ο γιος της. Μάλλον γιατί στη δική της ελιτίστικη κοσμοθεωρία όλες αυτές οι γειτονιές είναι ένας άγνωστος γεωγραφικός χυλός “πολιτών β’ κατηγορίας”.
Η απαράδεκτη δήλωση:
“Αυτή η γυναίκα δεν είναι μία γυναίκα διανοούμενη που στέκεται μπροστά για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι μία γυναίκα που ζει στο Πέραμα, είναι μία γυναίκα που είχε έναν άντρα ναυτεργάτη δηλαδή που έπαιρνε όταν είχε δουλειά, δούλευε μια στη χάση μια στη φέξη, δηλαδή σε κοινωνικά στρώματα που δεν περιμένεις και τέτοιες συμπεριφορές.
Δηλαδή οι άνθρωποι και φοβούνται και εκφράζουν με διαφορετικό τρόπο την αντίστασή τους. Γιατί την είδατε και πόσο κόσμια είναι. Και να προσθέσω και κάτι ακόμα; Και πόσο περιποιημένη. Την είδατε καμία μέρα στη δίκη αχτένιστη;”.
Ο Αρκάς, τοποθετήθηκε προς μεγάλη μας η αλήθεια είναι έκπληξη, με το παρακάτω σκίτσο.
