Μια μαύρη ιδιοκτήτρια τσαγερί/ μέλος γυναικείας τρομοκρατικής οργάνωσης πετσοκόβει τον Σέρλοκ Χολμς (Χένρι Καβίλ καλησπέρα) με την ατάκα/ μεγάλη αλήθεια “φυσικά δεν σε αφορά η πολιτική, γιατί να ενδιαφερθείς να αλλάξεις τον κόσμο που φτιάχτηκε στα μέτρα σου“. Πόντος. Καθαρός.

Πάρα πολύ διασκεδαστικό είναι να παρακολουθείς τον Σέρλοκ, μια μαθηματική ιδιοφυΐα στο σώμα ενός γοητευτικού μισάνθρωπου να λύνει μυστήρια, τόσο που συχνά ξεχνάς ότι ο κόσμος του είναι γεμάτος βαθύπλουτους, λευκούς, άνδρες. Ανίκητη τριπλέτα.  Μήπως ήρθε η ώρα, οι μεγάλες πλατφόρμες να δώσουν στη γενιά του Tik Tok ένα λόγο να δει τηλεόραση; 

Στο “Ενόλα Χολμς” του Netflix το στοίχημα δεν είναι να καταφέρει να ξεπεράσει η Μίλι Μπομπι Μπράουν τον Χένρι Καβίλ ή τον Σαμ Κλάφλιν σε ευφυΐα, αλλά να μπορέσουν οι αναγνώστες της νεανικής λογοτεχνικής σειράς “Enola Holmes Mysteries” να μην βαρεθούν μέσα στο δίωρο. Δυσκολάκι. Ακόμη κι αν ο Σέρλοκ μοιάζει με ποδοσφαιριστή που βρήκε ράφτη, ακόμη κι αν η ταινία μοιάζει με κάτι βγαλμένο από το κανάλι της Disney με χολιγουντιανό budget. Κάποιος έπρεπε να κόψει μισή ώρα στο μοντάζ. 

Πόσο φεμινίστρια μπορεί να είναι μια 16χρόνη της Βικτωριανής Αγγλίας που αναζητά την εξαφανισμένη της μητέρα;

Αν δεχθούμε ότι σε όλες τις αγγλικές ταινίες εποχής, οι δεσποινίδες της καλής κοινωνίας ράβουν λουλουδάκια σε μαξιλάρια ή διαβάζουν κάτω από ένα δέντρο κάποια ρομαντική νουβέλα περιμένοντας τον Χίθκλιφ να φανεί πάνω στο άλογο, τότε η Ενόλα ήρθε από το μέλλον. Παίζει τένις, ξέρει ζίου ζίτσου, μπορεί να φτιάξει μια μολότοφ και δεν αντέχει τους κορσέδες. Αυτές είναι οι προοδευτικές/ριζοσπαστικές/επαναστατικές αρχές που τις εμφύσησε η μητέρα της, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, πιθανότατα ο εγκέφαλος μιας μυστικής φεμινιστικής οργάνωσης που πιστεύει στη χρήση βίας για να αλλάξει την κοινωνία.

Άλλωστε, ξέρει από μωρό ότι η επιλογή του ονόματος Enola σημαίνει αν διαβαστεί από το τέλος, Alone. Η γυναίκα στην βικτωριανή Αγγλία είναι μόνη της σε ένα πατριαρχικό σύμπαν που την θεωρεί χρήσιμη μόνο στην αναπαραγωγή.

Η Ενόλα  αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει το όραμα του μισογύνη Μάικροφτ Χολμς και για αυτό το σκάει από το σπίτι της, μεταμφιεσμένη σε αγόρι. Έχει μεγαλώσει να γίνει ανεξάρτητη χειραφετημένη γυναίκα, όχι μια καθωσπρέπει σύζυγος/νοικοκυρά. Οι άνδρες στο σύμπαν της Ενόλα είναι πάντα απειλητικοί. Είτε γιατί θέλουν ξεκάθαρα να την σκοτώσουν για να προστατέψουν την παράδοση ή γιατί θέλουν να την δαμάσουν (φυσικά για να προστατέψουν την παράδοση). Πάντα όμως είναι οι δευτερεύοντες ρόλοι. Πρωταγωνίστρια στην ιστορία της είναι εκείνη. Που μάχεται ξεκάθαρα με τα στερεότυπα. Χωρίς αναγκαστικά να παντρεύεται τον πρίγκιπά της. Και το καταλαβαίνεις ως θεατής, γιατί είναι ο μοναδικός χαρακτήρας που σπάει τον τέταρτο τοίχο, και συνομιλεί στο κοινό, όπως η πρωταγωνίστρια του Fleabag.

Δεν είναι και το πιο πρωτότυπο πράγμα να κολλήσεις την ταμπέλα του 2020 “γυναικεία ενδυνάμωση” σε κάθε ηρωίδα που πολεμά στερεότυπα. Ευτυχώς, η Eleven (ακόμη και με μακριά μαλλιά) καταφέρνει να μην μείνει στο lip service και να καταρρίψει την πατριαρχία (αποδεικνύοντας ότι η Σταχτοπούτα μπορεί και  να ερωτευτεί τον Λόρδο που θα ψηφίσει την μεταρρύθμιση και να διατηρήσει την ανεξαρτησία της και να αλλάξει τον κόσμο). Καμία Mulan. Πόντος. Καθαρός.

Αν, εν έτει 2020, το role model των εφήβων είναι η Γκρέτα Τούνμπεργκ, δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί μια συνομήλικη της φανταστική χαρακτήρας ενός διάσημου franchise γίνεται πρωταγωνίστρια του Netflix. Η επομένη ταινία “Enola Holmes” είναι σίγουρο στοίχημα για την πλατφόρμα. Για περίπου δυο ώρες, παρακολουθείς μια φεμινιστική, ακτιβιστική περιπέτεια μυστηρίου. Σίγουρα δεν θα βρεις την σοφιστικέ ατμόσφαιρα του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Αλλά, αν αυτό έψαχνες, πώς κατέληξες να παρακολουθείς μια ιστορία ενηλικίωσης ενός zenial κοριτσιού;