Η ιστορία έχει ειπωθεί πολλές φορές έως τώρα. Την έχουμε ακούσει, παρακολουθήσει και τη ζήσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια. Το 2015, με την έναρξη της μαζικής μετανάστευσης και αυτό που ονομάστηκε “προσφυγική κρίση”, είδαμε τα πολιτικά, κοινωνικά και αστικά τοπία πολλών τόπων να αλλάζουν – συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα άγγιξαν και επηρέασαν τη δημόσια και ιδιωτική ζωή πολλών. Το ξεκίνημα της Νοταρά 26 συμπίπτει με μια από αυτές τις στιγμές. Μια εποχή που μια ομάδα ανθρώπων, με ιδεώδη και πολιτική στόχευση τη συλλογική δράση και την αλληλεγγύη δημιουργήσει ένα μέρος καταφυγίου και ασφάλειας για χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν εγκαταλειφθεί στους δρόμους της Αθήνας.

Αυτός ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί το πέμπτο έτος της ύπαρξης της οικογένειας αυτής, που θα ήταν αδύνατη χωρίς την υποστήριξη και την αλληλεγγύη των γειτόνων, φίλων και συντρόφων τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό. Φέτος, βιώνοντας μια περίεργη και δύσκολη στιγμή καθώς αντιμετωπίζουμε την πανδημία COVID19, έγινε μια προσπάθεια από τους ανθρώπους αυτούς χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που έχουν ώστε να δημιουργήσουν μια εικονική γιορτή.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα αυτά πέντε χρόνια διάφοροι καλλιτέχνες (Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, κ.α.), παραχώρησαν ορισμένα τραγούδια τους. Ο Δημήτρης Μυστακίδης ευαισθητοποιημένος από την κατάσταση, έγραψε ένα καινούργιο τραγούδι για το προσφυγικό, το οποίο ακούγεται πρώτη φορά την ημέρα αυτή.