Γενικά, ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν τηλεκατασκευάσματα που ενδεχομένως να είναι αρκετά καλοί στη δουλειά τους, παρόλα αυτά την περσόνα τους την έχτισαν παίζοντας τους σκληρούς σχολιάζοντας μύτες και τατουάζ, υπερθεματίζοντας ξινά για έναν άψογο πωπο, χάσκοντας ανιαρά για το αν το ψεύτικο είναι καλύτερο από το φυσικό στήθος. Ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν εκείνοι που νομίζουν ότι το φλας της ακριβοπληρωμένης μηχανής τους μπορεί και μας τυφλώνει όλους.
Μια τέτοια περσόνα είναι ο σίγουρα ταλαντούχος ως φωτογράφος Δημήτρης Σκουλός, που ξεκάθαρα αποτυγχάνει στο να αφήσει οποιοδήποτε άλλο χνάρι στη συγκρότηση της ταυτότητας του, βγαίνοντας σεργιάνι στην πιο κακόγουστη από ποτέ Αθήνα, να φωτογραφίσει μοντέλο για γνωστό περιοδικό πλάι σε τσίγκινα παρτέρια με φοίνικες. Δίπλα σε έναν άστεγο που κοιμόταν πάνω σε μια χάρτινη κούτα, ζήτησε πόζες και κλικ που προσποιούνται ευτυχία και ανεμελιά, σε μια περίοδο που ο ουρανός γίνεται ασήκωτος πάνω απ’ τα κεφάλι μας. Ο άνθρωπος κοιμάται κρατώντας ένα χάρτινο κύπελλο, ενώ σε μια ταμπέλα δίπλα του γράφει: “Και έτσι ξαφνικά βρέθηκα στον δρόμο. Παρακαλώ βοήθεια. Ευχαριστώ”.
Φυσικά, ο γνωστός φωτογράφος δεν μάσησε μπροστά στη σιωπηλή κραυγή οδύνης που κατασκήνωσε εν μέσω πανδημίας σε αφιλόξενους δρόμους και μαζί με την ομάδα του αναζήτησαν το καλύτερο φόντο, μπροστά από ένα backstage εξαθλίωσης.
Η εικόνα μιλά από μόνη της όμως. Ελπίζουμε ο κύριος Σκουλός, με την επιστροφή του σπίτι να ένιωσε ασφαλής και να δούλεψε ήρεμα. Σημαντικό να έχεις σπίτι. Σημαντικό να έχεις σπίτι εν μέσω πανδημίας. Ακόμη πιο σημαντικό όταν το έχεις, να μη φέρεσαι σαν να μη ξέρεις πως άλλοι δεν έχουν.
