Λίγο καιρό πριν καραντινιαστούμε, είχαμε παίξει πριν από όλους σχεδόν, το πρώτο βίντεοκλιπ που βγήκε από τον 4ο ολοκληρωμένο δίσκο των 1000mods, με τα ηχεία να μπουκώνουν από την ένταση όπως πρέπει. Τις πρώτες μέρες της φτου ξελευθερίας που ακολούθησαν του lockout, βρεθήκαμε με τον Δάνη και τον Γιώργο κι είπαμε για όλα όσα συνέβαιναν στο στρατόπεδο των πιο διάσημων Χιλιομοδιτών, μαζί με τον Μανούσο Μανουσάκη! Τώρα, λίγους μήνες μετά, επανερχόμαστε για να κάνουμε επιτέλους τη σούμα του δίσκου, μιας και 63524 ακροάσεις του “Youth of Dissent”, αποτελούν όπως και να το κάνουμε επαρκέστατο δείγμα.  

Δεν θα σου κρυφτώ, γιατί με έκανε η μάνα μου ψηλό και φαίνομαι από μακριά. Αυτόν τον δίσκο τον καψουρεύτηκα. Από τη μια φταίει που να είναι καλά ένας φίλος, τον άκουσα ολοκληρωμένο κανένα μήνα, πριν ξεκινήσει να στριμάρει διαδικτυακά και κοπούν βινύλια και cds! Aπό την άλλη, φταίει ότι στην καραντίνα, μου κράτησε καλή συντροφιά, αποκαλύπτοντας τις αρετές του, μιας κι είναι ίσως ο πιο grower δίσκος, που βγάλανε τα παιδιά από το Χιλιομόδι. Μεγαλωμένοι μουσικά στη δεκαετία του ‘90, με τον αέρα του Seattle να δροσίζει τα αυτιά τους, το “Youth of Dissent” είναι το μεθυσμένο φιλί στους λατρεμένους προγόνους τους. Από τους Alice in Chains, στους Pearl Jam κι από τους Mudhoney στους Nirvana, το πνεύμα του grunge, ευλογεί τούτο το δίσκο. Μια λέξη που χαρακτηρίζει τη μουσική τους, γυρνά στο κεφάλι μου, σε κάθε ακρόαση. Μπαρουτοκαπνισμένη και μπαρουτοκαπνισμένοι. Αν μου ζητούσαν one word review, αυτό θα έδινα. Σκληρό ροκ για δύσκολες ώρες, βραδυφλεγές, να σιγοκαίει τα τσιμεντένια ντουβάρια της πόλης και να βάζει λίγο πορτοκαλί στο γκρι που ζούμε. 

Τσαντίλα και καύλα σε ισόποσες δόσεις, τα 2 δηλητηριώδη συστατικά, που αν τα αναμείξεις, εκρήγνυνται όλες οι αισθήσεις σου. Φορτωμένα όλα σε ένα βανάκι, δίχως φρένα με ηλεκτρισμένα riffs και βιωματικούς στίχους, γιατί το ροκ εντ ρολ, το σωστό μαθαίνεται στον δρόμο. Κι από δρόμο ξέρουν πολύ καλά οι Mods, μιας κι έχουν προλάβει να γυρίσουν τον μισό κόσμο με τους δίσκους τους, μόνες αποσκευές.  

Οι Mods, βουτάνε στις επιρροές τους και δεν πνίγονται, πατώντας στις σταθερές του και τη δυναμική που άφησε πίσω του, το “Repeated Exposure to…” Εξελίσσονται κι ωριμάζουν, δίχως να κουτουλάνε στα κλισέ του είδους κι αυτό το μετράς για παράσημο τους. Η φωνή του Δάνη, ακούγεται καλύτερη από ποτέ και πρέπει να του βγάλουμε το καπελάκι μας, για την φοβεροτρομερή βελτίωση του, μέσα στα χρόνια! Το rhythm section τους παραμένει στιβαρό και βαρύ κι ασήκωτο, όπου χρειάζεται κι οι κιθάρες, πιο αλανιάρικες κι από κότα, ελευθέρας βοσκής. H παραγωγή είναι σεμιναριακού επιπέδου κι έχει την ευλογημένη αύρα, όσων ηχογράφησαν ποτέ εκεί. Αφού δώσουμε τα Kudos μας λοιπόν στον Matt Bayles και κλάψουμε που δεν θα έχουμε ποτέ την έμπνευση αυτού που έφτιαξε το εξώφυλλο, θα παραγγείλουμε άλλη μια Youth of Dissent γύρα! 

Στα highlights θα βάλω το “Less is More”, το “So Many Days” και το “Mirrors”, γιατί το σβέρκο μου τους έχει ιδιαίτερη αδυναμία!