Με το παλιό Πασόκ το Ορθόδοξο στην εξουσία, όλοι οι Έλληνες έφηβοι πήραν μαύρη ζώνη στο καράτε από τον Μίστερ Μιγιάκι της γειτονιάς. 1984 είχαμε όταν βγήκε το Karate Kid στις κινηματογραφικές αίθουσες. Fast forward τριάντα και βάλε χρόνια μετά το συνδρομητικό YouTube Red (νυν YouTube Premium) αποφασίζει να ανεβάσει στην πλατφόρμα του το Cobra Kai, μια online σαπουνόπερα καράτε. Δυο σεζόν μετά, οι προτεραιότητες του YouTube άλλαξαν και σταμάτησε να χρηματοδοτεί τις σειρές του. Το φετινό καλοκαίρι, πολλά κακά μας βρήκαν κι ανάμεσα τους η απόφαση του Netflix να εντάξει στην βιβλιοθήκη του τη σειρά με τον Ντάνιελ και τον Τζόνι, μεσήλικες που παίζουν καράτε για να λύσουν τα υπαρξιακά τους. Κι έγινε το Cobra Kai η σειρά που ένωσε τους μιλένιαλς και τους boomers. Η νοσταλγία για τα 80s είναι αναπόδραστη.
Το Netflix δεν αγόρασε απλά τα δικαιώματα της σειράς αλλά όλο το brand και ετοιμάζει πυρετωδώς τον τρίτο κύκλο μέσα στο 2021 (οι νορμάλ άνθρωποι το “The Crown” περιμένουν). Ποιος θα το φανταζόταν ότι ο Ραλφ Μάτσιο στα 58 του θα ήταν ξανά πρώτο όνομα (καημένε Ρόμπ Λόου) και ότι το Cobra Kai θα σκόραρε 96% στο κοινό στα μέτρικς του RottenTomatoes; Ακόμη και τον Lucifer πετσόκοψαν οι καρατέκες, ξεπερνώντας τη σειρά σε δημοτικότητα.
Δέκα μισάωρα επεισόδια επί δύο σεζόν, είναι ένα σαββατοκύριακο για να ανακαλύψεις ιδίοις όμμασι τι κάνει την σειρά τόσο “πουληστέρη”, το homage στην κλασική ταινία είναι σίγουρα συγκινητικό για μια γενιά που πλησιάζει τα 40. Ωστόσο, το μεγαλύτερο προτέρημα του Cobra Kai είναι η κεντρική ιστορία, η αφήγησή της, το γεγονός ότι ο κακός αρχετυπικός μάτσο του σχολείου έγινε ένα ναυάγιο που δεν μπορεί να σταθεί στον κόσμο και κερδίζει την συμπάθεια σου για τον αγώνα να ξεπεράσει τα τραύματά του. Είναι τόσο ρεαλιστική η ερμηνεία του Ουίλιαμ Ζάμπκα ως λούζερ άνεργου μεθύστακα που προσπαθεί να γίνει καλύτερος ενήλικας που θέλεις να του κλείσεις ραντεβού με ψυχολόγο. Αν έχεις δει το Karate Kid στο σινεμά μην προσπαθήσεις να κάνεις κλωτσιές στον αέρα.
Τα προτερήματά της σειράς είναι τα ίδια τα ελαττώματά της. Είναι εξαιρετικά απλοϊκή και προβλέψιμη, υπάρχει το δίπολο sensei- μαθητή ιδιαίτερα αγαπητό στους άνδρες που αναζητούν μέντορες, ένας ξανθός Αμερικάνος γύρω στα 50 που είναι αμετανόητα προσβλητικός, σεξιστής (η χρήση της λέξης πούσι και δεν εννοώ του Καββαδία καταντά ενοχλητική) και “μη πολιτικά ορθός” είναι ο κεντρικός ήρωας (δηλαδή ο μέσος 50άρης παντού). Είναι απλά παλιομοδίτικο fun. Απολαυστικό αλλά παρωχημένο.
