Σήμερα 3η του Σεπτέμβρη, μια και μόνο σκέψη γυρνάει στο μυαλό των περισσοτέρων. Ναι, σωστά κατάλαβες μιλάμε γα την επιστροφή της τρου Πασοκάρας, της Ορθόδοξης, ανήμερα των γενεθλίων της. Βλέπεις, από μόνη της είναι αρκετή να κρυφτεί κι ο Ερντογάν και να εμβολιαστεί ο ίδιος ο κορονοϊός από μόνος του. Με αίσθημα ευθύνης όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, θα αποτίσω ένα φόρο τιμής στο κόμμα, που πέρα από σύνθημα στα χείλη των οπαδών, έγινε μια μηχανή παραγωγής καλτ memes που όμοια του, δεν είχαμε ξανά μάτα δει! Κάπως έτσι λοιπόν, σήμερα θα γράψω για 5+1 τραγούδια που αν και δεν αναφέρονταν στο ΠΑΣΟΚ, ήταν πιο ΠΑΣΟΚ κι από το “Θα τον μεθύσουμε τον Ήλιο” που έγινε ύμνος του.
“Τα πεντοχίλιαρα”
Θα μπορούσα να μείνω μόνο στο ρεφρέν που η Γλυκερία ρωτά εξ ονόματος όσων έζησαν και τίμησαν τις δραχμές: “Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια”; Δεν θα το κάνω όμως γιατί δεν είμαι από αυτούς. Θα μιλήσω για το πεντοχίλιαρο σαν σύμβολο, τότε που το παίρνανε οι πιτσιρικάδες κι αγοράζανε το μισό περίπτερο κι όλοι στον δρόμο μονολογούσαν την ατάκα του Τίμου Σταμάτη, κολλητέ πιάσε ένα πεντοχίλιαρο! Και θα ρωτήσω εσένα τώρα φίλε κι αναγνώστη. Πότε έρρεαν τα πεντοχίλιαρα σε κάθε σπιτικά ωσάν τα φύλλα του φθινοπώρου; Σωστά, μόνο επί ΠΑΣΟΚ!
“Είμαι φερέγγυος”
Η έννοια της φερεγγυότητας, απασχόλησε και απασχολεί μεγάλο κομμάτι της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα από τη σύσταση του ελληνικού κράτους θαρρώ. Ωστόσο η ατάκα γροθιά στην υπογεννητικότητα που μαστίζει τη χώρα, μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος, είναι πιο ΠΑΣΟΚ κι από ζεϊμπέκικο του Άκη του Τσοχατζόπουλου. Ένα μανιφέστο του Γιάννη Καραλή και του Λευτέρη Πανταζή για εκείνα τα χρόνια που οι οικογενειάρχες πηγαίναν από τα μπουζούκια κατευθείαν στη δουλειά το άλλο πρωί και σύστηναν στον προϊστάμενο από εδώ την κυρία τους κι από κει, το αίσθημα τους.
“Αυτός, ο άνθρωπος”
Η Ρίτα Σακελλαρίου μιλάει για αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν, τον Αντρέα τον Παπανδρέου, τον πατέρα του ΠΑΣΟΚ και μπαμπά όλων μας. Κι όσο το τραγουδάμε θυμόμαστε ότι ο Αντρέας έριχνε πρόστιμο 150€ σε όποιον δεν πήγαινε 3 φορές τη βδομάδα στα ντε μπουζουκεν και καμπαρέν. Για αυτό του σπίκαρε τραγουδιστά η Ρίτα τα δέοντα.
“Πλάτσα, πλάτσα, πλούτσα”
Εδώ βρισκόμουν σε δίλημμα. Από τη μια το Ουγκαγκά μπουμ μπουμ του Χάρρυ Κλυν κι από την άλλη το τίμιο άσμα του Τάκη Βαμβακίδη. Η καλτοπυξίδα έδειξε το δεύτερο κι αποφάσισα να την ακολουθήσω γιατί συνδέεται άμεσα στιχουργικά και βιντεοκλιπάδικα με μια από τις μεγαλύτερες εισηγήσεις της Πασοκάρας. Τα περήφανα μπάνια του λαού.
“Φωτιά στα Σαββατόβραδα”
Η Λαίδη τραγουδά κι εμείς θυμόμαστε όλους εκείνους τους λόγους που θέλουμε να μπουρλοτιάσουμε τα σαββατόβραδα, για να μην μας θυμίζουν εκείνα τα ωραία, τα αμόλυντα χρόνια, που σπάγαμε 3 δωδεκάδες λεκάνες σε μια έξοδο, για τα μάτια μιας καψούρας!
“Θα μου κλείσεις το σπίτι”
Αφιερωμένο σε Hardcore οπαδούς και μόνο, που συνεχίζουν να ρίχνουν ψηφαλάκι στο Κίνημα Άλλαγής, νοσταλγώντας τις μέρες του ΠΑΣΟΚ του ορθόδοξου. Ένα ερωτικό γράμμα στο κόμμα που μας ενώνει, από τον Βασίλη Καρρά, με πόνο ψυχής για αυτούς που τρώνε παντόφλα από φίλους και γνωστούς όταν επικαλούνται τον Πράσινο τον Ήλιο. Κάποια στιγμή το ξέρουν κι οι ίδιοι θα τους κλείσει το σπίτι το ΠΑΣΟΚ αλλά χάρισμα του. Αν δεν υπήρχε αυτό, δεν θα είχαν, ούτε σπίτι, ούτε εξοχικό, ούτε κινητά κι ούτε αυτοκίνητα.
