Ρε κυνηγέ, πόσο ανάγκη έχεις να σκοτώνεις ζωάκια κάθε χρόνο;

Εδώ και περίπου μια εβδομάδα έχει ανοίξει και επίσημα η κυνηγετική περίοδος. Για όσους δεν ξέρουν, πλέον όλοι οι κυνηγοί ανά τη χώρα θα μπορούν, νόμιμα, να ξεχύνονται στα βουνά και να σκοτώνουν με το όπλο τους ωρέ διάφορα πουλάκια, αγριογούρουνα και γενικότερα ό,τι τραβάει η όρεξη τους.

 

Έχοντας μεγαλώσει σε χωριό, στο οποίο 9/10 ήταν κυνηγοί και ο δέκατος εγώ, έχω δει από κοντά το συγκεκριμένο χόμπι. Είναι κάτι σαν το ποδόσφαιρο και το μπασκετάκι των μεγάλων, καθώς κάθε Αύγουστο περιμένουν πώς και πώς να πάρουν το πράσινο φως ώστε να αρχίζουν να θερίζουν αθώα ζωντανά.

 

Μεγαλώνοντας και μετακομίζοντας στο Μενίδι, η αλήθεια είναι πως έφυγα απ’ αυτή την “καθημερινότητα” και η μόνη ενημέρωση που είχα για αυτό το χόμπι ήταν κάτι φωτογραφίες στο Facebook και μόνο. Μέχρι που πριν από λίγες ημέρες, στην Πάρνηθα βρέθηκε νεκρό ένα ελάφι από σφαίρα. Η οποία δεν ξέρουμε αν προήλθε από κυνηγό ή από κάτοικο απλά της περιοχής, να το ξεκαθαρίσουμε.

 

 

 

Βέβαια εμένα μου γεννιέται μια απορία, που ίσως δεν απαντηθεί ποτέ. Τα ελάφια δεν τα ακουμπάμε ok, όλα τα άλλα ζωάκια δηλαδή τα μπουμπουνάμε αβέρτα; 

 

Συγγνώμη αλλά αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα, γιατί να υπάρχει δηλαδή ένα τόσο αισχρό χόμπι και μάλιστα ορισμένους μήνες τον χρόνο να είναι και απόλυτα νόμιμο. Θα μου πεις “Ναι ρε συ, αλλά υπάρχει και συγκεκριμένο όριο με το πόσο πρέπει να σκοτώσει ο καθένας”. Όχι φίλε μου, είτε σκοτώσεις ένα πουλάκι που πετάει είναι 2.000, είσαι δολοφόνος. Τέλος!

 

Καταλαβαίνω ότι το κυνήγι είναι το πιο αρχαίο σπορ, αλλά πλέον έχουμε 2020, ο άνθρωπος έχει βρει εκατοντάδες τρόπους για να μαζεύει και να τρώει την τροφή του, το να βγαίνει όμως έξω και να ξεκινάει γενοκτονίες πτηνών και αγριογούρουνων δεν είναι μέσα σε αυτούς. 

 

Μπορώ να κατανοήσω ότι ορισμένοι το έμαθαν απ’ τον πατέρα τους, τον θείο τους και πάει λέγοντας, οι οποίοι με τη σειρά τους φυσικά το είχαν μάθει και αυτοί από “τους παλιούς”. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Γιατί να το συνεχίσεις ρε αδερφέ; Τόσο ανάγκη έχεις να φανείς άνδρας; Τράβα παίξε πέιντμπολ ή σε κανένα σκοπευτήριο και δώσε την ευκαιρία σε μερικές καρδιές να συνεχίσουν να χτυπάνε ρε γαμώ το. 

 

Γιατί αν δεν το έχεις καταλάβει φίλε κυνηγέ, τα πουλιά που απλώνεις με καμάρι μπροστά στο καπό του αυτοκινήτου σου κάθε Σεπτέμβρη, έχουν ζωή. Έχουν καρδιά, μάτια, αναπνέουν, πετάνε. Όπως και τα αγριογούρουνα απ’ την πλευρά τους, περπατάνε, παίρνουν ανάσες, βλέπουν αυτή τη γαμημένη ομορφιά της φύσης. Γιατί να τους τα στερήσεις αυτά; Πιστεύεις ότι δεν θέλουν να ζήσουν ή ότι η δικιά σου ζωή έχει μεγαλύτερη αξία; Απάντησε μου. 

 

 

 

Αν θες να φας κρεατάκι, δεν σε κατηγορώ. Μπορείς να πας στον κρεοπώλη της γειτονιάς σου ρε μάγκα μου, να πάρεις ό,τι τραβάει η όρεξη σου. Δεν σου λέω ότι και αυτό είναι 100% ηθικό, αλλά τουλάχιστον εσύ σαν άνθρωπος δεν θα έχεις στερήσει την ευκαιρία για ζωή σε άλλα ζωάκια.

 

Αν απ’ την άλλη σου αρέσουν τα όπλα, κάνε το χόμπι σου αλλιώς ρε φίλε. Δεν σου φταίει καμία ψυχή για αυτό. Όπως σου είπα και πιο πάνω τράβα σε ένα σκοπευτήριο. Και θα θα μπουμπουνίζεις αβέρτα σφαίρες και δεν θα είσαι δολοφόνος. Εκτός αν θες αναγκαστικά να δείξεις κάπου ότι έχεις μεγάλο όπλο και καλό στόχο, τότε το θεματάκι σου είναι πιο σοβαρό και δεν θες σκοπευτήριο, αλλά ψυχολόγο!