Για ακόμα μια φορά οι Γερμανοί μας έμαθαν πώς παίζεται η μπαλίτσα

Κάποτε ο Γκάρι Λίνεκεν είχε πει πώς “Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίσουν πάντα οι Γερμανοί”. Και να σου πω την αλήθεια, πάντα διαφωνούσα με αυτή την ατάκα. Να βλέπεις μεγάλωσα με την Ισπανική κυριαρχία στο μυαλό μου συν ότι δεν πήγαινα ιδιαίτερα την εθνική Γερμανίας, αλλά ούτε τις ομάδες της Bundesliga, αν εξαιρέσεις λίγο την Μπορούσια.

 

Βέβαια, σιγά-σιγά, έχω αρχίσει να αναθεωρώ. Μια το ότι όπου και αν κοιτάξω βλέπω Γερμανούς παίκτες, μια το Μουντιάλ του 2014 (τι μπαλάρα είχαν παίξει ρε συ) και προφανώς, το κερασάκι στην τούρτα, η φετινή Μπάγερν Μονάχου, η οποία από χθες είναι η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, καθώς κέρδισε την Παρί με 1-0 και κατέκτησε την κούπα για 6η φορά στην ιστορία της.

 

 

Για να γίνει όμως αυτό, η Μπάγερν πέρασε κάποια δύσκολα χρόνια. Πριν από μερικά έτη η ομαδάρα του Χάινκες είχε “σκουριάσει”, οι προπονητές που πέρασαν δεν σε έκαναν να νιώθεις ότι έχουν να δώσουν το κάτι παραπάνω, ενώ 2 “κολώνες” της ομάδας, όπως ο Νόιερ και ο Μίλερ έδειχναν να “τελειώνουν” σιγά-σιγά.

 

Κι όμως, η Μπάγερν Μονάχου δεν πανικοβλήθηκε και άρχισε τις ακριβές μεταγραφές (βλέπε Μάντσεστερ Γιουνάιντετ), αλλά έθεσε σε εφαρμογή ένα πλάνο κάποιων ετών το οποίο θα ακολουθούσε ό,τι και αν συνέβαινε. Και πίστεψε μας, τίποτα δεν ήταν εύκολο για να της βγει όλο αυτό.

 

Πρώτα απ’ όλα, η θέση του προπονητή που σου είπαμε. Γιατί ναι, μπορεί η ομάδα να είχε μια συγκεκριμένη τακτική στο τι ακολουθεί, αλλά έπρεπε να βγάζει και υγεία. Και με τον Κόβατς, δεν έβγαζε. Για αυτό πέρσι, πήρε το ρίσκο και έβαλε μπροστάρη τον Χάνσι Φλικ. Και τότε ήταν που όλα πήραν τον δρόμο τους…

 

 

Για να γίνουν όλα αυτά βέβαια, η Μπάγερν έπρεπε να ανέβει βουνά. Όπως το να ξαναβρεί την αγωνιστική της ταυτότητα που είχε χάσει. Μέσα σε όλα αυτά, ταυτόχρονα, χαιρέτησε και 2 θρύλους της ομάδας, τον Ρόμπεν και τον Ριμπερί, ενώ ταυτόχρονα έβλεπε το όνομα της στην ποδοσφαιρική Ευρώπη να μην τρομάζει τόσο, όσο άλλες εποχές.

 

Και μάντεψε. Όλα τα παραπάνω εμπόδια τα ξεπέρασε με απίστευτα γρήγορο και φαντεζί τρόπο. Η ομάδα του Μονάχου φέτος έπαιξε ένα απ’ τα πιο επιβλητικά ποδόσφαιρα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, έβαλε στο προσκήνιο νέους παικταράδες όπως ο Ντέιβις, ο Γκορέτσκα και ο Σούλε, ενώ “χαιρέτησε” τους μύθους της, χωρίς ωστόσο να της κοστίσει ακριβά. 

 

Μέσα σε όλα αυτά, είδε τον “τελειωμένο” Νόιερ να ξαναβάζει το όνομα του στην κουβέντα για τον καλύτερο τερματοφύλακα στον πλανήτη και τον “άμπαλο” Μίλερ να σπάει ρεκόρ με τις επιδόσεις του στις ασιστ. Ενώ ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι απέδειξε ότι είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής σε τούτο τον πλανήτη για τη φετινή σεζόν, καθώς βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, του Γερμανικού πρωταθλήματος, αλλά και του Γερμανικού κυπέλλου!!!

 

 

Αν με ρωτήσεις τι μου θυμίζει το παραπάνω πλάνο της Μπάγερν, θα σου πω αυτό της περσινής νικήτριας του Champions League, της Λίβερπουλ. Η οποία σιγά-σιγά έχτισε κάτι σπουδαίο το οποίο θα κρατήσει γιατί έχει γερά θεμέλια. Θες να μάθεις τι προπονητή έχει η Λίβερπουλ; Γερμανό.