Ναι το ξέρω Internet Explorer τι να κάνουμε; Περίμενα ότι με τη φάση “Τα μπουζούκια θα ανοίγουν 7 και θα κλείνουν 12″, θα έχουμε διαμαντάκια σαν ειδήσεις και για θέματα αλλά ατύχησα. Γιατί; Γιατί φίλε μου τα μπουζούκια όντως ανοίγουν 7 και κλείνουν 12. Ποιος θα μου το έλεγε ότι θα ζήσω κάτι τέτοιο;
Βέβαια εδώ μου γεννιούνται αρκετές απορίες. Γίνεται να ντερλικώσεις στις 8 το απόγευμα ακούγοντας Καρρά; Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω στις 3 το βράδυ, θα μπορώ το απόγευμα; Και επίσης, τι σκατά παραγγέλνουν οι πελάτες, φρέντο εσπρέσο;
Άσε και το άλλο, πολλά κομμάτια των μπουζουκιών μιλάνε για νύχτα, νταλκάδες και διάφορα άλλα… αντρικά (μη χέσω). Το απόγευμα αυτή η φάση δεν θα είναι κάπως fail; Άσε και το άλλο, ο Οικονομόπουλος που είναι πολλά βαρύς δεν θα έχει θέμα να γυρίζει απ’ τις 12 σπίτι; Χιούστον έχουμε προβλήματα, που τα περισσότερα είναι άλυτα. Ένα όμως απ’ αυτά λύνεται. Ξέρεις ποιο; Των στίχων. Γιατί; Γιατί εδώ στο Provo σε αγαπάμε και αποφασίσαμε να αλλάξουμε μερικά τραγουδάκια των μπουζουκιών, για σένα! Τσέκαρε φάση.
Α, πριν ξεκινήσεις να σου ξεκαθαρίσω κάτι. Πιο κάτω θα διαβάσεις αρκετή “ποιητική αδεία” γιατί τα λαϊκά δεν είναι τραπ να βοηθάνε στη μαλακία που με δέρνει στο κεφάλι μου, αλλά και γιατί τελευταία ξανακούω έντεχνο!
Νίκος Μακρόπουλος – Δώδεκα και ένα
Δώδεκα και ένα πήρα να σου πω χρόνια πολλά
γύρνα αμέσως σπίτι, γιατί αλλιώς φωνάζω Χαρδαλιά
δώδεκα και ένα άνοιξε η πληγή κι αιμορραγεί για σένα
Δώδεκα και ένα τα μπουζούκια πλέον είναι κλειστά… σαν ψέμα
γύρνα αμέσως σπίτι, γιατί αλλιώς φωνάζω Χαρδαλιά
δώδεκα και ένα άνοιξε η πληγή κι αιμορραγεί για σένα
Δώδεκα και ένα τα μπουζούκια πλέον είναι κλειστά… σαν ψέμα
Δώδεκα πήγε – Γιώργος Μαζωνάκης
Τα μπουζούκια έκλεισες μια μέρα
έτσι άδικα
και εγώ πλέον δεν έχω, να κλαμπάρω, ξενυχτάδικα!
έτσι άδικα
και εγώ πλέον δεν έχω, να κλαμπάρω, ξενυχτάδικα!
Δώδεκα πήγε
μου είπαν πάλι φύγε,
φύγε απο το μαγαζί…
γιατί ο Covid πάλι
μου είπαν πάλι φύγε,
φύγε απο το μαγαζί…
γιατί ο Covid πάλι
πήρε τη σκυτάλη και θα πάμε φυλακή…
Ναι τι; Ποιητική αδεία!
Αθήνα μου – Κωνσταντίνος Αργυρός
Χαμένος κάπου στα στενά προς Φιλοπάππου
δώδεκα πήγε και τα μπουζούκια πάλι κλείνουνε
στο κέντρο άρχισε ο γύρος του θανάτου βράδυ Σαββάτου.
Ενας ιός πάλι να μπαίνει στο κορμί μου και εγώ μπουκωμένος πιο πολύ απ´ την καμπαρτίνα μου (ναι γιατί το “βρεγμένος” πήγαινε καλύτερα θες να μου πεις)
μα σε ψάχνω απεγνωσμένα στην Αθήνα μου.
Δεν έχω ιδέα – Χρήστος Μάστορας
Δεν έχω ιδέα τι θα κάνω τελευταία
όταν στο σπίτι 12 θα γυρνώ
Δεν έχω ιδέα τι θα πίνω στα μπουζούκια
Δεν έχω ιδέα τι θα πίνω στα μπουζούκια
γιατί στις 7 δεν κατεβαίνει ποτό…
κι αν τις νύχτες σπάω τον κανονισμό…
Ψάχνω δήθεν παρέα σε μια ρέπλικα ωραία
για να κάτσω μέχρι τις 8 (το πρωί)
Δεν έχεις ιδέα…Νικηφόρος (σκέτο) – Ερωτευμένος είμαι
Έτσι με κατάντησες ιέ, στα μπουζούκια καθισμένο
Έχεις γίνει τρόμος πια, και άγνωστο τρένο (ποιητική αδεία είπαμεεεεεε)
Κι αν ο κόσμος πάει να διαλυθεί έτσι όπως είναι
Κοίταξε μην φτερνιστείς και μάσκες δίνε…
Έχεις γίνει τρόμος πια, και άγνωστο τρένο (ποιητική αδεία είπαμεεεεεε)
Κι αν ο κόσμος πάει να διαλυθεί έτσι όπως είναι
Κοίταξε μην φτερνιστείς και μάσκες δίνε…