Κάθε χρόνο, εκεί προς Γενάρη με Φλεβάρη μαζευόμασταν φίλοι και γνωστοί μουσικόφιλοι και σχεδιάζαμε σε ποιο φεστιβάλ θα αράζαμε την πέτσα μας ακούγοντας μουσικάρες. Βάζαμε κάτω ημερομηνίες, λεφτά, συγκροτήματα που θέλουμε να δούμε κι άδειες, για να είμαστε εκεί. Φέτος δυστυχώς τα φεστιβάλ κι οι συναυλίες, μας χαιρέτησαν όπως τις ξέραμε. Κάποιες ελάχιστες έγιναν, με ονόματα αποκλειστικά της εγχώριας σκηνής, μα το αίσθημα του φεστιβάλ δεν το νιώσαμε.  

Το χειρότερο όλων δε, είναι ότι όπως φαίνεται και το επόμενο συναυλιακό και φεστιβαλικό καλοκαίρι θα είναι δύσκολο, την ώρα που ο χειμώνας, μοιάζει νεκρός εμπορικά για το σύνολο σχεδόν των μουσικών. Ένας ολόκληρος κλάδος λοιπόν, αυτός της μουσικής βιομηχανίας με χιλιάδες εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, ψάχνει οξυγόνο, μιας και βρίσκεται κυριολεκτικά και μεταφορικά στο έλεος του κορονοϊού, λόγω της φύσης του επαγγέλματος, που είναι η διοργάνωση κι εκτέλεση της παραγωγής εκδηλώσεων. Προφανώς, δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα, στην περίπτωση της οποίας, είχαμε αναφερθεί στην αρχή του Lockout, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Κάπως έτσι, διοργανώθηκε το red alert κίνημα στο Ηνωμένο Βασίλειο με τη συμμετοχή εργαζομένων σε συναυλίες, θέατρα και live events, μιας και πάνω από 300 venues, παραμένουν κλειστά στη χώρα. Βασικός τους στόχος όπως μπορείς να καταλάβεις η ενημέρωση κι εγρήγορση του κοινού, σχετικά με το ανυπολόγιστο πλήγμα που δέχθηκε ο τομέας τους. Παραγωγοί, ηχολήπτες, φωτιστές, stagehands, οδηγοί, καθαριστές, προσωπικό ασφαλείας, tour managers μπήκαν στη σειρά, ο ένας πίσω από τον άλλο φορώντας μάσκα και μαύρα μπλουζάκια, σπρώχνοντας ηχητικό εξοπλισμό όπως κάνουν πολλοί από αυτούς, κατά την προετοιμασία και τη διάρκεια ενός event.  

H κίνηση τους βρήκε υποστηρικτές γνωστές μπάντες και καλλιτέχνες, όπως οι New Order, Doves και Leona Lewis, ενώ διαμοιράστηκε στα social media πολλών μεγάλων venues, όπως το στάδιο Wembley και το Royal Albert Hall. To χάσταγκ #wemakeevents, ήταν πλήρως κατατοπιστικό κι ενδεικτικό του τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έμειναν δίχως δουλειά κι είναι σημαντικό κομμάτι, κάποιων από τις πιο ωραίες στιγμές που ζήσαμε και τραγουδήσαμε μαζί.